Zin in politiek? Mwah. Van politiek moet je verstand hebben, vind ik, maar als je me nou vraagt: wat is dat, verstand van politiek? Dan moet ik het antwoord schuldig blijven en anders een betoog houden dat lang of kort zal zijn en over van alles kan gaan maar uiteindelijk uitkomt bij een simpele opmerking van Joop den Uyl, moge hij rusten in vrede: ‘Politiek is de kunst van het haalbare.’
Je kunt van alles willen voor de mensen die op je gestemd hebben, maar uiteindelijk moet je onderhandelen met degenen die je je zin wel willen geven om het er ook echt door te krijgen. En dan kun je maar het beste ten strijde trekken met een gematigd standpunt. Tip: houd daarbij rekening met de grenzen van bestaande wetten.
Met die blik kun je kijken naar de nieuwste partij aan het toch al bonte firmament van de Nederlandse politiek: de partij genaamd NSC. Beetje ongelukkig misschien: één klein tikfoutje en je hebt een rel van jewelste.
Toen ik vanmorgen de Twitter-app opende sprong hij meteen in het oog, de twitteraar die juichend aankondigde dat hij ging stemmen op Omzicht.
Iemand met die naam doet niet mee aan de verkiezingen als ik het wel heb, dat zou verwarring kunnen wekken met de welbekende politicus Omtzigt.
En die Omtzigt heeft enkele wel heel extreme opvattingen, die allemaal het staatsbestel betreffen: instelling van een constitutioneel hof bijvoorbeeld, en een gedeeltelijk districtenstelsel bij de verkiezingen. Dat laatste is wel begrijpelijk: Omtzigt komt uit Twente en is daar wereldberoemd en daar vindt men dat er in Den Haag te weinig aan de Tukkers wordt gedacht. Maar voor dergelijke veranderingen is in de beide Kamers der Staten-Generaal een tweederde meerderheid nodig, ook nog twee keer achter elkaar.
Ik noem zulks ‘de kunst van het onhaalbare’.
Dat hij ook nog verbetering van de leefomstandigheden van de gewone Nederlander op het oog heeft, dat hebben alle andere partijen ook, natuurlijk, met uitzondering van de VVD en FvD.
Blijft nog het opmerkelijke feit dat bij een recente peiling bleek dat bijna eenderde van het Nederlandse electoraat op een eventuele Omtzigtpartij zou stemmen, zonder te weten wat voor programma die partij in het parlement aan de orde wil stellen en zonder te weten wie er dan in de Tweede Kamer zou komen. Ik bedoel bijvoorbeeld dit: ik lees in de kranten vanmorgen dat er sprake is van Mona Keyzer voor die lijst en met name ook voor het premierschap. Wat doet sommige mensen toch dromen van Margaret Thatcher als premier?
Maar goed, daar begeef ik me onverhoeds toch in speculatie.
O wacht, ik speculeer nog even door.
Want waar gaat, lees ik in diezelfde kranten, Omtzigt zijn electoraat vandaan halen? Jawel, bij BBB, bij de PVV, Ja21, de restanten van FvD, de huisjesmelkers en dan helaas ook nog een beetje bij PvdA/GroenLinks.
Dat kan ik, als het gerealiseerd wordt, in het algemeen alleen maar toejuichen. Populistische monsterpartijen kunnen we missen als kiespijn.
Blijft de vorming van een effectief kabinet onverminderd een hoofdpijndossier.
Tip: denk eens aan het citaat van Joop den Uyl.