Diverse media hebben de tekst van de toespraak die de historicus Antonio zou houden tijdens een tv-uitzending op de Italiaanse staatsomroep Rai vandaag afgedrukt. Ik heb die tekst laten vertalen door Google Translate en daarna hier en daar gecorrigeerd. Dit is de versie met inleiding van de website FriuliSera. Kort gezegd: de Rai verbood uitzending 'om redactionele redenen', en uit het stuk van Scurati valt op te maken dat hij vooral de regering Meloni verwijt zich niet 'antifascistisch' te willen noemen.
Hierbij de volledige tekst van de monoloog van Antonio Scurati op 25 april, Bevrijdingsdag in Italië. Scurati is professor aan de IULM Universiteit en winnaar van de belangrijkste Italiaanse literaire prijzen, een auteur die over de hele wereld wordt vertaald en die nu door Rai wordt gecensureerd op bevel van degenen die denken dat ze de geschiedenis met veto’s kunnen uitwissen. We doen het als een vorm van verzet door volledig te delen wat Scurati zelf zegt met betrekking tot Melonisch rechts: “De postfascistische heersende groep, die de verkiezingen in 2022 had gewonnen, had twee wegen: de geschiedenis verwerpen of herschrijven. Hij nam de tweede weg", zonder, zo voegen we eraan toe, de moed te hebben om dit openlijk genoeg te zeggen om de censuur te ontkennen en overtuigend bewezen te hebben ongelijk te hebben. De feiten spreken in feite duidelijk: Scurati zou vanavond deelnemen aan de Rai-show "Che Sara", gepresenteerd door Serena Bortone, maar zijn toespraak werd geannuleerd. Presentatrice Serena Bortone had het op Instagram verteld en legde uit dat ze de reden niet wist: «Zoals je in het persbericht hebt kunnen lezen, werd in de aflevering van vanavond van "What will be" een monoloog van Antonio Scurati op 25 april gepland. Gisteravond hoorde ik met ontsteltenis en puur toeval dat het contract van Scurati was opgezegd. Ik kon geen plausibele verklaringen vinden. Maar in de eerste plaats ben ik het verschuldigd aan Scurati, met wie ik uiteraard zojuist aan de telefoon heb gesproken, en aan jullie kijkers, de uitleg waarom ze de schrijver vanavond niet in mijn programma op Raitre zullen zien. Het probleem is dat ik deze uitleg ook niet kon krijgen”, schreef de journalist. Bij economische contractuele problemen had de directeur van Rai Insights, Paolo Corsini, zich onmiddellijk gehaast om hem te steunen zodra hij ontdekte dat de fout was ontdekt, waarbij hij specificeerde dat er lopende onderzoeken waren "van economische en contractuele aard". Maar in werkelijkheid spreekt een elektronische uitwisseling van informatie tussen de Rai-structuren - waarvan de krant Repubblica in bezit kwam - duidelijk: "de deelname van de schrijver als auteur van creatieve teksten wordt om redactionele redenen geannuleerd". Kortom, censuur zonder zelfs maar de moed om je keuze te verdedigen, of liever dubbele censuur, de ene tegen de geleerde Scurati, de andere tegen de intelligentie van de Italianen die geloven dat 25 april het belangrijkste symbool van onze democratie is. Die 25 april werd beleefd met ergernis over wat het vertegenwoordigt van postfascistisch rechts, dat ‘in de ziel’ fascistisch is, om een andere intellectueel te citeren, Luciano Canfora, een Italiaanse historicus en essayist, die ook een hekel heeft aan het verhaal van degenen die regeren die voor de rechter worden gesleept. voor zijn ideeën door een 'capa' die zichzelf nog steeds niet antifascistisch kan verklaren en die op dit moment alleen degenen vertegenwoordigt die op haar hebben gestemd en niet eens iedereen zou erover moeten nadenken.
Dit is de tekst van de toespraak die Rai als onuitspreekbaar beschouwt omdat deze kritisch is tegenover de regering:
“Giacomo Matteotti werd op 10 juni 1924 vermoord door fascistische huurmoordenaars.
Vijf van hen wachtten buiten zijn huis op hem, allemaal squadristi uit Milaan, geweldsprofessionals ingehuurd door Benito Mussolini's naaste medewerkers. De geachte afgevaarigde Matteotti, de secretaris van de Socialistische Unitarische Partij, de laatste persoon in het parlement die zich nog openlijk verzette tegen de fascistische dictatuur, werd op klaarlichte dag, op klaarlichte dag, in het centrum van Rome ontvoerd. Hij vocht tot het einde, zoals hij zijn hele leven had gevochten. Ze staken hem dood en verminkten vervolgens zijn lichaam. Ze vouwden hem dubbel zodat zij hem in een gat kon steken dat slecht was gegraven met een klein schepje.
Mussolini werd onmiddellijk op de hoogte gebracht. Naast deze misdaad maakte hij zich ook schuldig aan de schande dat hij tegen de weduwe had gezworen dat hij al het mogelijke zou doen om haar man bij haar terug te brengen. Terwijl hij vloekte, bewaarde de fascistische Duce de bloedige documenten van het slachtoffer in zijn bureaula.
In deze valse lente van ons herdenken we echter niet alleen de politieke moord op Matteotti; Ook de nazi-fascistische bloedbaden die in 1944 door de Duitse SS, met medeplichtigheid en medewerking van de Italiaanse fascisten, werden aangericht, worden herdacht.
Fosse Ardeatine, Sant'Anna di Stazzema, Marzabotto. Dit zijn slechts enkele van de plaatsen waar de demonische bondgenoten van Mussolini duizenden weerloze Italiaanse burgers in koelen bloede hebben afgeslacht. Onder hen honderden kinderen en zelfs zuigelingen. Velen werden zelfs levend verbrand, sommigen onthoofd.
Deze twee gelijktijdige treurige verjaardagen – de lente van ’24, de lente van ’44 – verkondigen dat het fascisme gedurende zijn hele historische bestaan – niet alleen aan het einde of af en toe – een onherstelbaar fenomeen van systematisch politiek geweld, moord en bloedbaden is geweest.
Zullen de erfgenamen van dat verhaal hem voor eens en voor altijd herkennen?
Helaas wijst alles erop dat dit niet het geval zal zijn. De postfascistische heersende groep, die in oktober 2022 de verkiezingen had gewonnen, had twee wegen voor zich: haar neofascistische verleden verwerpen of proberen de geschiedenis te herschrijven. Hij heeft ongetwijfeld de tweede weg gekozen.
Nadat ze het onderwerp tijdens de verkiezingscampagne had vermeden, bleef de premier, toen ze door historische jubilea werd gedwongen het ter sprake te brengen, hardnekkig vasthouden aan de ideologische lijn van haar neofascistische cultuur van oorsprong: ze distantieerde zich van de onverdedigbare wreedheden van het regime (de vervolging van de Joden) zonder ooit de fascistische ervaring als geheel te verwerpen, gaf zij de schuld van de bloedbaden die met medeplichtigheid van de Republikeinse fascisten werden aangericht alleen aan de nazi’s, en ten slotte negeerde zij de fundamentele rol van het verzet in de wedergeboorte van Italië (door het woord ‘antifascisme’ nooit te noemen ter gelegenheid van 25 april 2023).
Terwijl ik tot jullie spreek, staan we opnieuw aan de vooravond van de verjaardag van de bevrijding van het nazi-fascisme. Het woord dat de premier weigerde uit te spreken zal nog steeds kloppen op de dankbare lippen van alle oprechte democraten, of ze nu links, midden of rechts zijn.
Totdat dat woord, antifascisme, wordt uitgesproken door degenen die ons regeren, zal het spook van het fascisme door het huis van de Italiaanse democratie blijven spoken.”