Vier stukken in de Volkskrant van gisteren lezen, en voilà: een column die ertoe doet, althans voor mij. Het allermooiste zijn immers berichten en opinies die je eigen vooroordelen bevestigen.
Drie van die vier stukken zetten onze eigen vrome gristendemocratische partij, het CDA, in een voor mij hilarisch daglicht.
Twee daar weer van gaan over uiterst kwalijke CDA-praktijken op twee ministeries, die van Defensie en van Landbouw. De huidige coalitie, en daarvan het meest opvallend het CDA, houdt vast aan de aanschaf en flinke betaling vooraf van een nog niet bestaande Amerikaanse straaljager. Het enige aan dat toestel dat vliegt is de prijs: bijna loodrecht omhoog, een mooie prestatie uiteraard. VK-columnist Bert Wagendorp veegt er dan ook de vloer mee aan. Hij ziet al een ‘spectaculaire parlementaire enquête over de aankoop van de Joint Strike Fighter’, die nog lang niet Joint, vermoedelijk ook nooit Strikes en een twijfelachtige Fighter is. Maar als die enquête eenmaal gehouden wordt – als het CDA tegen die tijd weer veel zetels heeft gaat het onderzoek uiteraard niet door – dan zijn die centen dus al lang aan de Amerikaanse vliegtuigfabriek overhandigd, en voornamelijk geïnvesteerd in spectaculaire vertrekpremies voor wegens falen ontslagen directieleden aldaar.
Het ministerie van Landbouw, ik schreef er al eerder over, is een door de staat bekostigde lobby-organisatie voor christelijke en katholieke boeren in Noord-Brabant, Limburg, Groningen, Zeeland en Noord-Holland en dan vergeet ik nog een paar landelijke regionen. De Q-koorts konden we krijgen, zei Landbouw, want die geitenboeren moesten overeind blijven. Die truc is gelukt. Nu is er een mevrouw die op Landbouw werkte en voor de rechter moet komen omdat ze een rapport liet uitlekken waarin de vloer werd aangeveegd met boeren en aanverwanten die het welzijn van hun dieren een zorg zou zijn, als er maar voldoende aan verdiend werd. Ik zie tegelijk de taferelen voor me die door Jonathan Safran Foer worden beschreven in zijn hartverscheurende boek ‘Eating Animals’. Veeboeren zijn weliswaar harteloze klootzakken, maar het zijn wel ónze harteloze klootzakken, zegt het CDA.
Nog even terug naar Defensie voor het derde stukje, een messcherp geformuleerde ingezonden brief van ene meneer Wouters in Den Haag, die de vloer aanveegt met die ongelooflijke norse tabakbevorderaar en rechtse bal Defensieminister Hans Hillen (iedereen kan tegenwoordig blijkbaar minister worden) die zegt ‘als minister sneuvelbereid’ te zijn. Wouters: ‘Het is een klap in het gezicht van alle Nederlanders van wie dierbaren in het volstrekt failliete Afghanistanproject zijn gesneuveld.’ Eat that, Hillen!
De laatste brief gaat niet over het CDA maar vervult mij wel met grote vreugde omdat er in bevestigd wordt wat ik sinds en jaar en dag roep, namelijk dat bij grote sportevenementen het onmogelijk aan het toeval kan worden overgelaten wie er wint. Het stukje komt van Hans Molter uit Lelystad die in 1973 als werknemer bij de telegraafdienst van de PTT een telegram onder ogen heeft gehad waarin stond dat Duitsland in 1974 het wereldkampioenschap voetbal zou winnen, met een opsomming van de daarbij aan met name genoemde personen toegeschoven geldbedragen. Molter betreurt nog steeds dat hij destijds de moed niet heeft gehad, de inhoud van het telegram aan de openbaarheid prijs te geven. Hij zou er natuurlijk ook meteen voor in het cachot zijn geworpen. En let wel: nu valt niet meer te controleren of het waar is wat hij beweert. Maar als het niet waar is, dan is het mooi gevonden. En ik weet zeker dat het wáár is. Gewoon, omdat ik dat wil. En volkomen logisch vind.
_______