Hoe dat zich ontwikkelt in mijn brein, dat moet nog eens grondig uitgezocht worden, maar heel af en toe krijg ik de neiging een lezersbrief te sturen aan een van de twee kranten waarop ik geabonneerd ben, de Volkskrant en De Limburger. Ik schrijf vaker van die brieven, maar stuur die dan niet op, omdat ik weet: om de een of andere reden worden mijn schrijfselen nooit geplaatst. Het zal wel komen doordat men ze te onbenullig vindt.
Begin deze week werd het me weer eens te gortig, en schreef ik bijgaande tekst:
Geachte redactie,
Het wordt nu dus echt tijd dat jullie niet meer klakkeloos stukken uit De
Telegraaf overnemen. Ik doel uiteraard op het ‘verslag’ van het
partijcongres van GroenLinks/PvdA in De Limburger van maandag 23
juni. Ik doel met name op de zin: ‘Dan kan Frans Timmermans als een
katholieke priester uit het Zuiden uitroepen ‘houdt elkaar vast’ had toch
op de redactie van een Limburgse krant opgemerkt moeten zijn als een
vorm van denigrerend racisme?
Dat je van De Telegraaf niet mag verwachten dat ze in het artikel
aandacht besteedt aan het partijprogramma van de nieuwe grote partij in
het midden van de Nederlandse politiek, dat kan ik begrijpen,
Telegraaflezers stemmen op de PVV en de VVD. Maar dat de
verschraling van de regionale media er nu toe leidt dat de redevoering
van onze eigen Limburgse politicus Frans Timmermans aan de gewone
Limburgse krantenlezer voorbij gaat, dat is heel erg. Erger nog is het dat
we in plaats daarvan uitgebreid kennis mogen nemen van wat de
erkende hoerenloper Rob Oudkerk ervan vindt.
Landgraaf, Sante Brun
En verzond die naar de redactie van de Limburgse krant.
Had ik kunnen verwachten dat mijn stukje geplaatst zou worden? Eh, nee, maar je weet maar nooit. Als dat verbazende artikel uit De Telegraaf het haalt, waarom mijn stukje daarover dan niet? Of is de redactie van De Limburger ervan overtuigd dat de gemiddelde Limburgse abonnee het altijd eens is met de journalistieke oprispingen van De Telegraaf en je dus beter geen kritische stukjes daarover kunt plaatsen? Wat een belediging. Voor die gemiddelde Limburgse asbonnee. En waar is de schone tijd gebleven toen je de eenvoudige voorbijganger in Heerlen nog de uitspraak kon ontlokken: 'De Telejraaf, is det ooch inne gezet?'