Dezer dagen is het twintig jaar geleden dat ik begon met dit weblog, daartoe aangespoord door de onvolprezen Guido t’Sas. Ik schreef al langer columns, in de jaren negentig van de vorige eeuw in de papieren krant, het inmiddels ter ziele gegane Limburgs Dagblad. Op 11 november 1999 was ik met pensioen gegaan – dat gebeurde toen nog bij 61 jaar en twee maanden – en om de ontstane druilerige leegte te vullen begon ik dagelijks een stukje te schrijven. Dat ik publiceerde op een hele rare website, wist ik veel; deskundige zonen namen nog pas een aanloop op internet. Het was een heel geknoei en gelukkig kon ik het voorbeeld volgen van enkele toen bekende wegloggers en ging mijn stukjes plaatsen op Typepad, een Amerikaanse provider die gemiddeld goede diensten bewees. (En misschien nu wel van Trump op mijn stukjes moet gaan letten.)
Het was rond 1 februari 2005 en ik was ook net weer in contact gekomen (ik was in de laatste maanden van 1959 zijn leerling geweest) met Guido t’Sas die sinds 1996 een glorieuze website genaamd hhBest.nl vulde en nog vult met columns over van alles en nog wat, zijn eigen familie, Best, Brabant, met recensies van boeken en films en noem maar op: kijk gewoon even op genoemde website.
En Guido nodigde mij uit, hem mijn stukjes te sturen zodat hij ze op hhBest door zou kunnen plaatsen. Hetgeen tot op de dag van gebeurt. Guido is inmiddels de negentig gepasseerd en ik zit hem op de hielen.
Ik heb geen idee welk stukje als eerste doorgeplaatst werd, dus ik heb in mijn eigen archief mijn column van 1 februari 2005 gevonden, en die volgt hieronder. Lang geleden allemaal, maar hier en dag ook nog een beetje actueel. Het gaat over Marcel van Dam.
‘Het is er eigenlijk een beetje laat voor, maar ik wil het toch eens hebben over Marcel Van Dam.
Om te beginnen omdat hij een leeftijdgenoot is, die openlijk durft te zeggen dat het allemaal zo snel niet meer gaat en dat hij daarom voortaan een aantal dingen niet meer doet.
Maar vooral omdat ik met Marcel altijd een soort verwantschap heb gevoeld.
Ik had bijna geschreven 'natuurlijk, ik ben niet zo onbehouwen als hij', maar ik kan niet beoordelen of ik wel of niet onbehouwen ben en ik weet niet zeker of de onbehouwenheid van Marcel van Dam niet vooral bestaat in de ogen van degenen die hem beschouwden: 'rudeness is in the eye of the beholder', zou ik hem willen voorhouden.
Maar in het geval van Marcel van Dam werd vooral van onbehouwenheid gesproken als hij weer eens onverbloemd zijn vaak weerbarstige mening als waarheid etaleerde.
Zo vind ik (en vond ik toen) Van Dams kwalificatie van Pim Fortuyn als 'buitengewoon minderwaardig mens’, recht in zijn gezicht gezegd tijdens een uitzending van Het Lagerhuis in 1997, eerder getuigen van vroegtijdig inzicht dan van onbehouwenheid. En Israël een terroristische staat noemen, daar was hij ook vroeg mee.
Net als Van Dam ben ik behept met een ietwat meedogenloze directheid, waarheidsliefde en lak aan wat conventioneel doorgaat voor een correcte mening. Waar ik dankbaar voor ben is dat ik niet op de kwetsbare posities terecht ben gekomen waar Van Dam zijn hele carrière doorbracht.
Ik wil ook graag dingen zeggen die misschien niet populair zijn of horen tot het gedachtegoed van de grote menigte. Maar die wel eens gezegd moeten worden. Sterker nog: ik vind dat het geen zin heeft je mening ten beste te geven als je het met iedereen eens bent.
Ik heb geen kwetsbare positie en ik verwoord mijn meningen in mijn stukjes die tot nu toe door maximaal honderd mensen (maar meestal door ongeveer veertig) op een dag zijn bekeken, en veel van die mensen zwijgen en stemmen dus toe, wat mij ook al dankbaar stemt.
De kwetsbare positie heeft Van Dam ook de kinnesinne van het burgerdom opgeleverd. Of iemand die socialist is (wat dat ook moge betekenen) eigenlijk alleen maar in een plaggenhut mag wonen en uitsluitend een derdehandse Suzuki mag rijden. Laten zien dat hij rijk is mag alleen de rechtse bal die op de normale manier aan zijn vermogen is gekomen, namelijk door tegenover iedereen mooi weer te spelen, zodat ze jou hun geld geven.
Van Dam mag een lelijke oude man zijn met een drankverleden en misschien wel onsympathiek karakter, maar ik mag hem wel.’
Laatste reacties