Gisteravond zat ik ietwat verveeld naar de laatste verklaringen te kijken die werden afgestoken in de Tweede Kamer over de begroting van het kabinet-Wilders. En ik moest denken aan die datum in oktober 2010, toen twee eminente Limburgers zichzelf voor aap zetten, niet alleen door elkaar bijna snikkend in de armen te vliegen, maar vooral omdat die twee en een groot deel van de rest van het CDA vonden dat een kabinet Rutte-Wilders best een goed idee zou kunnen zijn.
Dat was het niet, Wilders kan alleen een kabinet hebben waarin hij de baas is, en dan alleen nog een kabinet dat hem rechtstreeks het dictatorschap mogelijk maakt. Hij liet Rutte I dan ook bij de eerste de beste gelegenheid eenvoudig op zijn bek gaan.
Veel partijen in het land hebben daardoor het lesje geleerd en een feitelijk cordon sanitair opgetrokken rond de radicaal-populistische eenmanspartij. (‘Dit is Nederland. Nederland is van ons.’)
Alleen het CDA heeft er niets van geleerd, en zelfs Henri Bontenbal, die wel een verstandige man leek, ging deze week de weg van Camiel Eurlings en Maxime Verhagen, door de begroting van onderwijs weliswaar een slechte begroting te vinden, maar toch, na zijn persoonlijk ingrijpen, een mínder slechte begroting, die daardoor toch zijn goedkeuring kon wegdragen. Waarbij ik terzijde wil opmerken dat rond de spectaculaire bezuinigingen de scherpe rottingsgeur hangt van ‘immigranten pesten’, zoals veel van de maatregelen, nu officieel goedgekeurd, van kabinet Wilders.
Waarbij mij ook opviel dat het vuile werk werd gedaan door een naamloos Kamerlid en niet door de fractieleider van het CDA zelf.
Datzelfde Kamerlid had ook nog de brutaliteit het standpunt van Frans Timmermans (GroenLinksPvda) iets te vinden van een vorige generatie, die blijkbaar inmiddels had afgedaan en plaats had gemaakt voor iets moderns, iets cools. Democratie is mooi, maar je moet het niet overdrijven, zoiets.
Waarmee een gouden kans werd gemist het kabinet met veruit de meeste incompetente en deels ook kwaadaardige domkoppen uit de vaderlandse geschiedenis met pek en veren de laan uit te sturen, de minister van Buitenlandse Zaken niet te na gesproken. (Nou ja, ik wil ook niet te ongenuanceerde overkomen.)
Eén klein lichtpuntje – noem het een kerstkaarsje – is wel overgebleven – buiten de politieke zelfmoord van het CDA – en dat is dat iedereen weet dat het cordon sanitair rond Geert Wilders bij de eerste de beste gelegenheid en nu definitief moet worden gehandhaafd en versterkt, wegens diens gevaar voor het land en het beeld van het land in de wereld en de kans dat hij van Vladimir Poetin de Nederlandse Defensie (te) kort moet houden.
Nu moeten de kiezers dat nog willen, natuurlijk.