Door Peter Stiekema
Het Jaar van de naaktslak is gelukkig eindelijk voorbij. Onze tuin werd in voorjaar, zomer en herfst geteisterd door vele honderden, zo niet duizenden naaktslakken. Soms zaten er wel vijf op iedere vierkante meter tuingrond. Ze vraten onze groentetuin kaal, ze zaten in de wei en in de frambozenstruiken. Oorzaak: het natte voorjaar en de eveneens natte zomer en herfst. En we waren echt niet de enigen die gebukt onder grote aantallen slakken gingen.
Iedere ochtend, na het vanwege de honden altijd vroege opstaan van half zeven, ging ik de slakken te lijf. Tientallen per dag schepte ik op met de poepscheppen van de honden en vernietigde ik met zout. Maar er was geen kruid tegen gewassen. Naaktslakken, die tweeslachtig zijn, kunnen per jaar wel voor driehonderd nakomelingen zorgen per exemplaar. Maar nu zijn ze verdwenen, voorlopig toch. Ze hebben zich ingegraven in de grond en onder vochtige tuinmuren en terrastegels. Als het deze winter zo nat en relatief zacht blijft dan komen ze begin volgend voorjaar weer massaal boven water.
Slechts een periode van stevige winterkou met strenge vorst gedurende enkele weken kan hun aantal echt decimeren. Ze hebben immers nauwelijks natuurlijke vijanden. Egels vinden die slakken wel smakelijk, maar die komen steeds minder voor. Je ziet ze hooguit nog als straatpizza's, platgereden, op de weg liggen. Wilde varkens schijnen de diertjes ook wel lekker te vinden maar die moet je ook niet in je tuin willen.
Ze hebben wel een andere naaktslak als vijand, namelijk de grijze tijgerslak. Inderdaad, dat is een slak met een grijs tijgerprintje. Ze zijn in de handel verkrijgbaar voor rond de vijftien Euro per stuk ter bestrijding van de oranje en bruine naaktslakken. Maar die zetten ook geen zoden aan de dijk, of in dit geval doden aan de zijk. Want in onze tuin heb ik er slechts twee aangetroffen.
Ik heb nog geprobeerd de naaktslakken als Escargots Nudiste aan de plaatselijke horeca te verkopen, maar daar trapte niemand in. Toch waren er ook echte wijngaardslakken in onze tuin, inclusief hun huisjes, maar die liet ik met rust. Dat zijn immers beschermde dieren en bovendien lust ik die diertjes ook niet. Onze hoop is dus gericht op een strenge winter, met veel vorst en ijs en als het even kan ook nog een Elfstedentocht. Dan krijgen we die naaktslakken nog wel klein en anders wordt het vanaf maart weer dweilen met de regenkraan open.