SanteLOGie

Het blauwe vakje van de mensenhaat

Urenlang heb ik zitten kijken, gisteren. Ja, uiteraard naar het debat naar aanleiding van de regeringsverklaring. Maar vooral naar één aspect daarvan: het gedrag van Geert Wilders.

Ik heb tot even over half tien gekeken en het incident met de tweet van Fleur Agema van die middag heb ik niet live gezien – hoewel je het belangrijkste deel daarvan natuurlijk hoe dan ook gemist zou hebben: dat speelde zich af in de ruimte (wellicht goed geïsoleerd zodat het geschreeuw erbinnen bleef) waar minister-president Dick Schoof Fleur Agema van onder uit de zak gegeven moet hebben (alles in het  nette uiteraard).

Ik heb ook met grote bewondering gekeken naar jonge honden in de politiek zoals Laurens Dassen, Rob Jetten, Jimmy Dijk en Stephan van Baarle. En niet meer piepjong: Esther Ouwehand. En trouwens ook de steeds beter in zijn rol als waardig staatsman komende Frans Timmermans, die met enkele rake citaten rechtse schreeuwers het zwijgen wist op te leggen.

Maar vooral heb ik gefascineerd gekeken naar die ene rechtse schreeuwer, die volstrekt alleen op de wereld is, die hij met onzichtbare maar zekere hand stuurt op de lange en ingewikkelde route naar de alleenheerschappij.

Hij zit er de meeste tijd stilletjes bij, heeft een papiertje voor zich waarop hij een rechthoek heeft getekend van enkele tientallen vierkante centimeters en in de loop van enkele uren met zijn balpen helemaal egaal blauw zal kleuren, slechts onderbroken door wat getik op zijn telefoon, zijn ‘slappe hap’ opmerking aan het adres van de door hem geselecteerde minister-president, die toch duidelijk bezig is zijn strikte instructies te volgen, maar dat iets harder moet doen; door zijn opmerking aan het adres van de leider van zijn coalitiegenoot Dilan Yesilgöz dat ze een ‘vieze vuile’ opmerking aan zijn adres heeft gemaakt; en door zijn dreigement aan het adres van die andere coalitiegenoot Omtzigt om zich niet te bemoeien met de nietbestaande democratie in zijn partij.

En als dat vakje blauw is, begint hij aan een nieuwe rechthoekje. Luistert hij? Ja, daar lijkt het wel op, maar erg veel interesse voor  het gebodene heeft hij niet.

Daar zit een eenzame man. Die eenzaamheid deert hem niet, hij lijkt er zelfs van te genieten. Dit is iemand met een belangrijke missie, die hij strikt vóór zich houdt, maar die hem glashelder voor ogen staat: het doel is langs democratische weg aan de macht te komen – 76 zetels bij de snel naderende verkiezingen zijn genoeg – waarna als eerste daad de noodtoestand wordt uitgeroepen, het parlement naar huis gestuurd en de Grondwet buiten werking gesteld.

Het verdere verloop is te vinden in talloze geschiedenisboeken die verhalen van eenzame mannen die vakjes blauw maakten en zo hun mensenhaat perfect gestalte gaven.

Euthanasie op een kabinet

Door Peter Stiekema

De afgelopen dagen is er door diverse partijen gepoogd om euthanasie te plegen op het hagelnieuwe kabinet Schoof/Wilders. Daar werkten de regeringspartijen overigens zelf dapper aan mee, Geert Wilders incluis. Zelden zo'n stelletje mafkezen bij elkaar gezien.

De hele Kamer zou zich diep moeten schamen over de gang van zaken. Gebakkelei over ministersbenoemingen, elkaar vliegen afvangen, over en weer beschuldigingen van racisme en maar twitteren en twitteren. Wat een ongedisciplineerd zooitje ongeregeld. Moeten deze Tweede Kamer en dit angstaanjagende kabinet Nederland uit de financiële en morele problemen helpen? Ik denk het niet. 

Waarom werd er niet gediscussieerd over de aanpak van de toeslagenaffaire, over hoe we Groningen uit de problemen helpen. Daar zijn immers beloften over gedaan. Waarom niet constructief gesproken over de beroerde financiële toestand in Nederland, over armoedebestrijding, de internationale oorlogen in Oekraïne en Gaza? Niets van dat alles, drammen op de vierkante decimeter in plaats van constructief nadenken over de toekomst van het land en zijn steeds meer verdeelde bevolking.  En nu is de hele politieke Haagse bende met vakantie vertrokken om daarvan pas op de derde dinsdag van september terug te keren. Ondertussen rokende puinhopen in de regerings- en parlementsgebouwen achterlatend. 

Er bestaat dus geen enkel vertrouwen in het eigen nieuwe kabinet, dat wijst de lichaamstaal van de politieke leiders van NSC, BBB, VVD en PVV wel uit. Van de oppositie, onder leiding van de Limburgse PvdA/GL-drammer Frans Timmermans kun je sowieso niet anders verwachten. En toch moet er nu gewerkt worden aan de begroting voor 2025, die vermoedelijk veel te wensen zal overlaten. Er is simpelweg niet voldoende geld. Het enige waar sommige kiezers mee blij gemaakt worden is de snelheidsverhoging naar 130 kilometer per uur op de autowegen. Dat zou toch wel een heel armzalige beloning zijn voor het inmiddels al behoorlijk gedesillusioneerde stemvee, althans degenen die de debatten van de afgelopen dagen heeft gevolgd.

Mijn inschatting is dat dit kabinet na het voorlezen van de Troonrede, het aanbieden van het bijna lege miljoenennotakoffertje  en de daaropvolgende uitzichtloze algemene beschouwingen van binnenuit ge-euthanaseerd zal worden. Pieter Omtzigt (NSC) en mevrouw Yesilgöz (VVD) hun steun intrekken en Wilders en zijn trawanten in hun vet laten gaarkoken. Op naar nieuwe verkiezingen, ergens eind november 2024, of anders eind januari 2025. Beter dat, dan doormodderen tot een ander bitter einde.