Tweeëntwintig jaar lang zijn we eropuit getrokken met onze Arca 340 Scout camper, bouwjaar 1994. Nu hebben we hem weggedaan. Met name de motor, een Fiat Ducato 1.9 liter Turbo diesel, leverde ons vele mooie streken. In dit serietje stukjes laat ik enkele ‘avonturen’ de revue passeren, zodat je weet hoe je op bijzondere plekken terecht kunt komen door puur motorpech.
En toen was er ook die keer dat we op het idee kwamen dat het bezit van een camper misschien een goed idee zou zijn. Zonder verdere omhaal kochten we een Volkswagenbusje dat op dat moment, in oktober 1992, vijf jaar oud was en als taxi had gefungeerd. Jaren later kwamen we er achter dat de auto op dat moment tegen de half miljoen kilometers gereden moest hebben.
Maar dat wisten we dus niet, net zoals we niet wisten waar of door wie zo’n busje kon worden omgebouwd tot een camper. We reden een paar maanden besluiteloos rond tot we op een keer, toen we boodschappen gingen doen in Duitsland, een bedrijf passeerden (het was in Kohlscheid, gemeente Herzogenrath) waar enkele campers buiten stonden.
Het bedrijf bleek een firma te zijn die VW-busjes ombouwde tot camper. Of duidelijker: het had een stevig zwart besnorde werknemer in dienst die Emil Groen heette en Duits sprak met een zwaar accent: hij was Roemeen van afkomst. Met Emil en zijn baas kwamen we snel tot zaken: er bestond een uitgekiend systeem van ombouwen van zo’n busje tot camper. We leverden de auto in januari 1993 in en konden met Pasen dat jaar met de buitengewoon vakkundig verbouwde bus naar Italië.
Enkele maanden later vervoegden we ons weer bij Emil, nu om er een verhoogd dak op te laten zetten en daarna zagen we hem jaren niet meer, mede doordat het bedrijf failliet ging. In 1998 werd de camper total loss gereden door de chauffeur van een taxibus die niet goed uitkeek. Ook het interieur van de camper was zwaar beschadigd.
Op zoek naar iemand die dat kon herstellen (ondertussen werd de auto zelf onderhanden genomen door een carrosseriebedrijf) kwamen we terecht bij een bedrijf in Gronsveld, waar we een oude bekende ontmoetten: Emil Groen! Die de meubels vakkundig herstelde.
In 2003 ontstond de behoefte aan een wat grotere camper, ditmaal voorzien van een heuse badkamer. Via Marktplaats verkochten we het busje en kochten we de Arca Scout 340 – op dat moment elf jaar oud – waaraan we enkele wijzigingen wilden aanbrengen en een nieuwe luifel. Daarvoor meldden we ons bij de kampeerwinkel Stassar in Brunssum, en je raadt het misschien al: daar bleek Emil te werken die opnieuw voorbeeldig vakwerk leverde.
Bij de problemen die we in de vorige afleveringen van deze serie aanstipten hadden we geregeld ook de gouden handjes van een goede camperbouwer nodig, en die vonden we uiteraard bij Emil Groen, die intussen een bedrijf was begonnen en daar vooral gloednieuwe bestelbussen ombouwde tot campers, met name voor mensen met bijzondere wensen.
Hij verbouwde in de loop van de jaren van alles naar onze wens – er zit bijvoorbeeld een geheime kast in – bestreed lekkages, hield het sanitair in orde, deed van alles met het elektrisch systeem en met de gasverwarming.
Tot we begonnen te aarzelen of we wel verder moesten met die pechcamper; Emil vond ons dapper dat we er gewoon mee doorgingen, herfst vorig jaar loste hij nog een geniepig probleempje met elektrisch systeem op; bij die gelegenheid deelde hij ons mee dat hij met het bedrijf ging stoppen, hij had intussen de pensioengerechtigde leeftijd bereikt.
Dat gaf ons mede het laatste duwtje om de camper weg te doen: hoe konden we hem houden zonder de hulp van Emil Groen?
Dus zodoende.
Laatste reacties