Tweeëntwintig jaar lang zijn we eropuit getrokken met onze Arca 340 Scout camper, bouwjaar 1994. Nij hebben we hem weggedaan. Met name de motor, een Fiat Ducato 1.9 liter Turbo diesel, leverde ons vele mooie streken. In dit serietje stukjes laat ik enkele ‘avonturen’ de revue passeren, zodat je weet hoe je op bijzondere plekken terecht kunt komen door puur motorpech.
Die keer dat we weer eens onderweg waren naar Italië. Dat betekent uiteraard niet dat we onderweg niet even afstappen. Ditmaal stopten we bij het museum Vitra in Zuid-Duitsland, om precies de zijn: in Weil am Rhein. Vitra is eigenlijk een combinatie van een aantal musea en opleidingsinstituten, alles over moderne architectuur en meubelontwerp, denk daarbij aan Rietveld en Eames.
Daarover later misschien meer, vandaag gaat het over het moment waarop we, na veel gezien en genoten te hebben, weer in de camper stapten. We stonden zo geparkeerd dat we een stukje achteruit moesten, en dan op weg.
En dat lukte dus niet. De achteruitversnelling liet zich niet inschakelen.
Ik kende wel de verhalen over de versnellingsbak van deze Fiat Ducato 1900 Diesel: de Italiaanse ingenieurs waren daarbij aan het knutselen geweest, iets van een geïmproviseerde vijfde versnelling die gebruik maakte van het tandwiel van achteruit – ik ruil deze omschrijving graag voor een betere.
Dus u begrijpt het al: de Wegenwacht erbij. De Duitser die er al snel was trok de auto een eind achteruit, we konden daarna zelf rijden, volgden de Wegenwachter naar een Volkswagengarage waar de auto op de brug ging. De grote technicus van het bedrijf knutselde een uurtje aan de versnellingsbak, inde 150 euro en deelde mee dat het allemaal in orde was.
We reden door naar de camping aan de Sempachersee in Zwitserland, de volgende ochtend vandaar via de Gotthardtunnel naar Italië en vlak nadat ik had gekozen voor de kustweg naar het zuiden, de Via Aurelia, begon de versnellingsbak rare dingen te doen. Het lukte nog wel om te schakelen, maar ik moest enorm rukken aan de versnellingshandel om een beetje op gang te blijven.
Uiteindelijk lukte het – vraag niet hoe – om terecht te komen op de parkeerplaats van camping Albatros in San Vicenzo. Daarna opnieuw een wegenwachter geraadpleegd – verwachtte enkele dagen reparatie en huurde alvast een stacaravan – die enkele minuten onder de auto dook en meedeelde dat de boel gerepareerd was, en of ik maar even wilde proberen. En inderdaad: een kort ritje in de buurt wekte de indruk dat we weer boven jan waren.
Een paar dagen later nog naar een camping in Follonica, en vandaar welgemoed naar huis, via een stop van enkele dagen in Bergamo, mooie camping daar, trouwens.
Alvorens de weg naar te nemen nog even bij een supermarkt het een en ander inslaan, waarbij ik nogal veel moest schakelen, maar het ging goed.
Getankt bij het tankstation Bellinzona Sud in Zwitserland en u raadt het al: bij een poging achteruit te rijden weigerde de versnellingsbak dienst.
Om een lang verhaal kort te maken: ik kon, achter de wegenwachter aan, naar een camping rijden: de volgende dag naar een garage – vooruit ging nog altijd – en toen ze daar een paar uur geknutseld hadden deed de hele versnellingsbak het niet meer en werd er besloten de camper op een bergingswagen van de ANWB naar Nederland te rijden. (Dat duurde een maand). Ik kon met de trein terug naar Italië om in Como een leenwagen – een prachtige BMW- 5-serie op te halen.
Nadat de camper terug was in Nederland deed de man met de gouden handjes, Emil Groen, in Brunssum nog een poging maar uiteindelijk werd het duidelijk: de versnellingsbak moest gereviseerd worden, á 1900 euro.
Later ging het nog een keer mis, á 900 euro, maar daarna waren alle problemen uit de wereld, behalve die keer dat…
Laatste reacties