Ron Plasterk dook ineens op, met rode ogen die deden vermoeden dat hij de afgelopen nachten zijn tranen heeft proberen te verstikken in zijn kussentje, daarbij gesteund door zijn echtgenote die maar bleef zeggen: ’Je kunt toch nieuwe bakken?’ – niet iedereen heeft verstand van politiek.
Ik ook niet, dus denk dat ik er wel een leuk stukje over kan schrijven, zou Pippi Langkous opmerken. Gegarandeerd de plank mis, geheel en al van de koude grond, nog nooit van psychologie gehoord en daarom.
Maar daar gaat hij dus.
Hoe staat het land ervoor, gezien door de ogen van iemand die, soms zelfs van nabij, de regering van Joop den Uyl en het eerste kabinet Wim Kok heeft meegemaakt? Met name in het eerste geval was er nogal sprake van grootscheeps drankgebruik en nog ander grensoverschrijdend gedrag. En vooruit, kabinetten waar Willem Drees, Hans van Mierlo, Dries van Agt, Josef Luns, Els Borst, Max van der Stoel, Eelco van Kleffens en Alidius Tjarda van Starkenborch Stachouwer (geen idee wie dat was, dus alleen om die naam) deel van uitmaakten – die hebben toch om zeer uiteenlopende redenen, ook in het buitenland, grote eer ingelegd die afstraalde op Nederland, zeg maar: ons allemaal.
Vergelijk dat voor de grap eens even met wie nu bezig zijn een kabinet te vormen en daar voorlopig om een breed scala aan redenen niet erg uitkomen. Ik gok maar wat: de een wil alleen maar alleenheerser worden, de ander wil nog meer mestoverschot op de A1 en dan de fik erin en lijkt vastbesloten wegens exotische klederdracht en gebrek aan kennis van twee maal twee, de risée van verenigd Europa te worden; nog eentje die vaak naar Enschede moet om daar ook alweer uit te huilen, uit het venster roepend: Rechtsstatelijkheid! Rechtsstatelijkheid! Rechtsstatelijkheid! Tenslotte nog een mevrouw die zich erop voor kan laten staan te beschikken over de meest onoprechte grijns sinds Pontius Pilatus. En dan dus die eerder genoemde Plasterk en ik vergat nog Tante Annie uit Volendam.
Ja, het is misschien een correcte afspiegeling van de Nederlandse samenleving, waar inderdaad ook het aantal loslopende verwarde personen allengs toeneemt, maar ik mag toch hopen dat er consensus heerst over de stelling dat dat nog niet onoverkomelijk hoeft te betekenen dat dat mensentype het land zou kunnen besturen.
Ik noem opnieuw maar iets: er is een groot verschil tussen het napraten van de Ooms Donald & Wladimir enerzijds en normale diplomatie aan de andere kant. Politiek is de kunst van het haalbare, maar als het haalbare de politiek naar de ratsmodee helpt komen we daar niet veel verder mee dan de bodem van put.
Waar nog zachtjes echoënd uit naar boven klinkt: Rechtstatelijkheid! (driemaal.)
Informatie die er misschien ook een beetje toe doet: zowel Omtzigt als Plasterk zijn van huis uit wat Geert Wilders ‘katholieke gluiperds’ pleegt te noemen.
Doe met deze informatie wat u goeddunkt.
Laatste reacties