‘Mijn kinderen, bedankt dat jullie hier in gebed zijn en dat jullie mijn oproep in jullie hart hebben beantwoord. Geliefde kinderen, dit is het moment en de tijd om te kiezen. Ik vraag jullie als bedroefde moeder: kies voor God, Kinderen, de kinderen van de duisternis grijpen u vast, onthoud dat het aangeboden lijden genade zal zijn.’
Ik ga jullie niet vragen deze tekst, afkomst van de website van de Heilige Maagd Maria, lareginadelrosario.org daadwerkelijk te begrijpen. Het stuk is trouwens veel langer en de inmiddels in de eenentwintigste eeuw aangelande wereldburger zal er vermoedelijk met opgetrokken wenkbrauwen kennis van nemen.
Maar toch.
Teneinde vooraf aan mijn vakantie in Italië nog weer eens mijn beheersing van de mooiste taal van de wereld bij te vijlen en tevens te bezien wat er zoal gebeurt in de laars van Europa bladerde ik weer eens door het aanbod van enkele boekensites, waardoor ik weer terug zal keren met een heel pak nieuwe uitgaven, waaronder een ruim 700 pagina’s dik boek over… Karolus, hier beter bekend als Karel de Grote.
Volledigheidshalve schakelde ik ook even naar de live uitzending van de enige Italiaanse zender die Ziggo doorgeeft, Berlusconi’s Mediaset, en kwam terecht in zo’n geweldig Italiaans discussieprogramma, traditioneel bestaande uit een panel van vijf of zes personen en enkele personen die op afstand aan het gesprek deelnemen, het geheel gemodereerd door een knappe blondine met enigszins opgepompte lippen, in een rode robe, die vrij uitzicht bood op de lange slanke benen van die mevrouw en heur peilloze décolleté. Het geheel gezeten op een hoge barkruk.(Ik meen dat een dergelijke beschrijving tegenwoordig leidt tot een plek aan de schandpaal, maar ik waag het er maar op.)
Het onderwerp was inderdaad die madonna van de rozenkrans, een klein Mariabeeldje. Ik zeg maar meteen dat het grootste deel van de ter beschikking staande tijd heen ging met twee dingen: onderbreking van betogen na het tiende woord; en lange periodes met onbegrijpelijk door elkaar schreeuwen – maar dat is op de Italiaanse tv dus niet voorbehouden aan discussies die over de madonna gaan.
Die madonna begon op een dag in maart van 2016 bloed te huilen op de schoorsteenmantel van een mevrouw genaamd Maria Giuseppa Scarpulla, roepnaam Gisella, in het plaatsje Trevignano Romano, gelegen aan het Lago die Bracciano, niet ver van Rome. Ik weet uit eigen ervaring dat er een mooie camping is en dat je er in enkele restaurants prima kunt eten. Ook is er een winkeltje met de schattigste kinderkleding. En dus dat wenende beeldje.
Korte tijd na de bewering dat het beeldje bloed huilde werd al vastgesteld dat het desbetreffende bloed afkomstig was van een varken, maar dat weerhield de plaatselijke roomsche bisschop er niet van te verklaren dat hier sprake was van een wonder. Er is beeld van te zien, waarop de bisschop als een trance met het beeldje staat te zwaaien.
Dergelijke wonderen komen in Italië vaak voor, denk bijvoorbeeld aan Padre Pio die de stigmata van Jezus kreeg, hetgeen hem niet verhinderde geregeld het bed te delen met met hem dwepende dames, vaak in het dagelijks leven gehuwd met iemand anders. Belangrijker is het gevolg van zo’n wonder: binnen de kortste keren is de plaats van handeling een gewilde bedevaartplaats met sterk verruimde inkomsten voor de genoemde restaurants en winkels.
Om een en ander een soliede basis te geven is de stichting van een heiligdom eigenlijk onontbeerlijk, bekostigd met het kapitaal dat daarbij komt kijken. Een plaatselijke vrome aannemer schonk bijvoorbeeld 130.000 euro – in de door mij bekeken discussie kwam hij vertellen dat hij er spijt van had als haren op zijn hoofd omdat Gisella inmiddels met medeneming van dit en wellicht ook ander kapitaal met onbekende bestemming naar het buitenland was vertrokken. (Wellicht speelt ook een rol het feit dat ze onlangs werd veroordeeld tot twee jaar celstraf wegens bedrieglijke bankbreuk, begaan in 2013.)
Inmiddels leveren Maria en ook Jezus heel vroom allerlei bijdragen aan de website. Zoals de hierboven aangehaalde boodschap van Maria.
Een en ander vermag niet het geloof in het wonderbare beeldje te schokken, zo bleek mij uit de discussie, die ging trouwens over iets heel anders: moet dat heiligdom, inclusief een uitgestrekte parkeerplaats, zonder meer gesticht kunnen worden midden in een kostbaar natuurgebied aan het Lago di Bracciano, en moet dit geval dus uitgezonderd blijven van dergelijke profane overwegingen, zoals een bouwvergunning in een natuurgebied?
Zoals ook al bekend van allerlei andere discussies: ze kwamen er niet uit en de discussie ging naadloos over op een ander onderwerp, waarbij de aanwezige, gezellig naar de moderatrix knipogende priesters, gewoon aanwezig bleven om ook een duit in het collectezakje te doen.
Heerlijk land.
Ik ga over drie weken een gewijd prentje van dat beeldje kopen; ik heb trouwens totaal geen bezwaar tegen varkensbloed, mits verwerkt in een degelijke bloedworst.