SanteLOGie

Excuses blijven onbegonnen werk

Door Guido t’Sas

De gemeenteraad van Vlissingen heeft met een krappe meerderheid excuses aangeboden voor het aandeel van de Zeeuwse haven in de transporten van 'tot slaaf gemaakten' naar de koloniën. Ik blijf van mening dat dergelijke excuses, met name voor wat voorouders (wie?) hebben gedaan onbegonnen werk is. In voorgaande discussies over dit onderwerp zei iemand: 'dan kun je wel excuses aanbieden voor de hele wereldgeschiedenis'. Met andere woorden: zo weet ik er nog wel 'n paar.

In mijn kast vond ik dezer dagen een boek, uitgegeven in 2013 door de Heemkundekring Tilburg, getiteld 'Verkeer en vervoer in Brabant – 1814-1940'. Een, zo blijkt uit lezing, compleet overzicht van de tijd voor de aanleg van autosnelwegen, waaraan een tiental mensen meewerkten. Daarin een uitvoerig overzicht van de aanleg rond 1904 van de Bergsche Maas, met inzet van meer dan duizend handarbeiders. Bloed, zweet en tranen staat erboven en dat doet het ergste vrezen.

Schrijver Hans van den Eeden noemt dit verleggen van de Maasmond om waterstaatkundige redenen (herhaalde overstromingen) het Deltaproject van de negentiende eeuw. Ik citeer er wat uit, om aan te geven dat er waarschijnlijk nazaten zijn te vinden, die hun vinger op zouden kunnen steken voor het in ontvangst nemen van excuses.

Van den Eeden heeft onder meer uitgezocht: 'De werklieden werkten 16 uur per dag gedurende zes dagen per week. Het werk was erg zwaar. Met de schop werd de zware vochtige rivierklei op houten kruiwagens geschept. Daarna moesten de kruiwagens van “beneden” een dijk worden opgereden (…) Het loon was onacceptabel en uitbuitend laag: een gulden per dag. De arbeiders waren onder uitermate primitieve omstandigheden gehuisvest (…) Uit verslagen blijkt dat de hygiënische omstandigheden voor de arbeiders ronduit slecht waren.'

Brabantse slaven? Nee, niet expliciet, de werklieden kwamen uit het hele land. Er heerste rond 1900 een gigantische werkloosheid. Dat maakte uitbuiting 'makkelijk'.

Een onverkwikkelijke zaak

Door Peter Stiekema

Eigenlijk kent de onverkwikkelijke zaak tussen Danny Nelissen en Marijn de Vries alleen maar verliezers . Oud-wielrenner Danny, werkzaam als freelance-analist bij de NOS, is zijn werk kwijt, zijn voornaamste bron van inkomsten. En Marijn de Vries, freelance journaliste en columniste bij vooral NRC en Sporza voelt zich daar toch lichtjes schuldig over. 'Van mij had hij niet weggemoeten bij de NOS' of woorden van gelijke strekking bezigde de eveneens ex-wielrenster enkele dagen geleden.

Wat is het probleem? In 2016 werkten zowel Nelissen als De Vries bij de Avondetappe van de NOS, een dagelijks tv-programma tijdens de Tour de France met terugblikken op de etappes en interessante reportages. Zij reden samen, soms met iemand erbij, door Frankrijk. Nelissen vertelde dagelijks over zijn succes bij de dames en woorden als 'neuken' en 'lekkere wijven' werden met enige gretigheid door Nelissen gebezigd. De Vries was daar niet erg van gediend, maar kennelijk was Nelissen voor geen rede vatbaar. Zij klaagde bij de eindredacteur van het programma, maar daar werd niet op in gegaan.  Wel werden beiden na de klacht in separate auto's geplaatst, maar de spanning bleef, zeker als beiden aan de tafel van Dionne de Graaf  plaatsnamen, de presentatrice van de Avondetappe. Later diende zij een klacht in bij de NOS-bazen, maar daar werd niet op gereageerd. Wel kreeg De Vries minder werk bij de NOS.

In een column in het NRC van maart dit jaar, schreef Marijn over die affaire, zonder de naam Nelissen te noemen. In die tijd was duidelijk geworden dat er bij de NOS veel mis is, als het om man-vrouwverhoudingen gaat. Denk maar aan de reden waarom NOS-Sport-presentator Tom Egbers niet meer op het scherm verschijnt.  Korte tijd later diende zij een officiële klacht in tegen Nelissen, wiens naam toen snel naar buiten glipte. Er waren immers maar vier verslaggevers actief op het gebied van wielrennen. Een rel was ontstaan. Vooral op de site 'Wielerflits' werd flink van Jetje gegeven door voor- en tegenstanders. Er kwamen meer dan honderd reacties binnen op dat forum. Van sommigen lustten de honden geen brood en enkele werden zelfs geheel verwijderd. Want wie wind zaait kan nu eenmaal storm verwachten.

Voor Marijn de Vries bracht dat met zich mee, dat er naar een column van haar werd verwezen, uit 2012 in HP/DeTijd, waarin zij haar liefde verklaarde  voor de toenmalige Zwitserse wielrenner Fabian Cancellara  onder de titel:' Lieve, sexy Faab, wat had ik graag  in je oor gefluisterd'. Ook verder bevatte de tekst zinnen die er niet om logen.

Zij werkte in die tijd voor het programma Holland Sport en haar collega Wilfried de Jong had destijds een afspraak met Fabian en kwam terug met een foto van Fabian op de massagebank. Of dat nog tot iets geleid heeft weet ik niet. Maar het schrijven van zo'n column is niet verstandig lijkt me, zeker in het licht van de gevolgen die het ook voor jou uiteindelijk heeft gekregen. Woke is in deze tijd het grote woord, maar in 2012 had Marijn daar in ieder geval nog niet van gehoord, getuige de inhoud van haar column, dan wel minder of geen last van. Inderdaad, een onverkwikkelijke zaak, met alleen maar verliezers.

______________

De column van Marijn de Vries over  Cancellara in HP/De Tijd is te lezen als je op deze link drukt: Wielrenster Marijn de Vries schrijft verliefd over Fabian Cancellara (hpdetijd.nl)