Op Mastodon dacht ik het hele geval al te hebben afgehandeld door een smalende opmerking over haar wenkbrauwen, die haar inderdaad die zo gewilde moderne oogopslag hadden verschaft en het verder maar niet zo bont gemaakt dat ik zou worden gekenmerkt als ‘boomer’. Daar zijn ze op Mastodon trouwens te beschaafd voor.
Waar hèb je het over?
Zie je wel: punt gemaakt: ik heb toch duidelijk een paar puntjes aangestipt hierboven en toch weten jullie niet waar ik het over heb. Geen aanleiding om er nog langer omheen te draaien: het ging over de 27-jarige vlogster Monica Geuze die een niet gespecificeerd aantal jaren geleden het bestaan als koffieserveerster opgaf en een soort reclamebureau op Youtube begon. En er nu mee gestopt is.
Vlogster, dat is een fulltimebaan, waarbij je zorgt dat allerlei producenten van dingen als ‘haarproducten’ je geheel gratis presentexemplaren toesturen. Als je daar dan uitsluitend aanbevelende reclame voor maakt op je vlogkanaal op Youtube en Instagram, dan kan het gebeuren dat de producenten je gaan betalen voor die reclame en dan duurt het niet zo lang of je verdient daar de kost mee, wat zeg ik, miljonair van wordt. De reclameverhalen weef je handig in je complete privéleven tot en met de details van een bevalling, aambeien en een verstopt toilet.
Zo lees ik in de rubriek over internetverschijnselen van de hand van Lisa Bouyeure in de Volkskrant van heden.
Let wel: op Youtube is heel veel te zien, ik mag bijvoorbeeld graag kijken naar opnamen van bij stormwind van opzij landende vliegtuigen, voor hun bestaan vechtende dieren, goed gemaakte opnamen van klassieke muziek, parades van legers uit dictaturen, tsunami’s, storm op zee en met drones gemaakte beelden van weelderige landschappen. En dan sla ik maar even levensmoede motorrijders over die 300 kilometer per uur rijden op de openbare weg.
Maar dus geen vloggers en vlogsters, want ik heb een hekel aan reclame.
Daar ging de opmerking van Bouyeure ook niet over. Zij maakt terzake een hele rare opmerking: ‘Het mag in het journaal over voetballers, bitcoins, games en autosport gaan, maar de grens wordt getrokken bij een razend populaire vrouw die zich met behulp van sociale media van koffieserveerster tot miljonair opwerkte.’ Raar, want in het journaal mag het bijvoorbeeld maar heel beperkt over autosport gaan, omdat de verslaggeving daarvan is verhandeld naar een tv-station -- een soort handel die sterk verwant is aan de activiteit van genoemde Monica Geuze: een schijnwereld die soelaas biedt voor de ellende in de wereld die nu eenmaal qualitate qua de hoofdschotel vormt van een zichzelf respecterend tv-journaal.
Bouyeure is het met haar stukje van heden vooral te doen om dat journaal te kakken te zetten. ‘Grote kans dat u misschien nog nooit van haar heeft gehoord,’ zo begon vorige week presentator Rob Trip het verslag over het vertrek van Youtube van Monica Geuze, en dat kwam hem te staan op de snerende uitsmijter van de columniste: ‘Grote kans dat ze in Geuzes universum ook nog nooit van Rob Trip hebben gehoord, ze doen er alleen niet zo pedant over.’ Dat laatste is een waarheid als een koe – ik ken in mijn directe omgeving diverse mensen, vooral jongelui, die nooit naar het journaal kijken, en inderdaad nooit van Rob Trip hebben gehoord, en al helemaal niet meer kijken naar wat genoemd wordt ‘lineaire tv’. Ze bingen eindeloos voze Amerikaanse series of zitten al even eindeloos te gamen. Of naar de onzin op Youtube, Instagram en Feesboek te kijken. Voor veel mensen is ‘lineaire tv’ net zoiets als de lees- en rekenles op school: sáái.
Moeten ze allemaal zelf weten, uiteraard.
Alleen wil ik wel een enkele kanttekening plaatsen: Bouyeure merkt bijvoorbeeld op dat Geuze ‘kijkcijfers heeft waarover ze zich tegenover NOS-boegbeeld Trip niet hoeft te schamen.’ Wát? Sinds wanneer zijn kijkcijfers graadmeter voor kwaliteit? En dan nog: wie telt die kijkcijfers? Wie telt trouwens die volgers van vloggers? Het is toch algemeen bekend dat je, voor weinig geld, hele bossen volgers kunt kópen? Over kijkcijfers gesproken: het NOS Journaal van 20 uur heeft elke dag tussen de 2 en 3 miljoen kijkers.
Monica Geuze zou ik alsnog van harte willen feliciteren met het behaalde succes – maar tegelijk erop wijzen dat haar werk van generlei waarde was voor iets anders dan voor haar bankrekening. Je kunt van het NOS Journaal van alles vinden, maar deze serieuze instelling, die hoogst professioneel een groot publiek voorziet van een overzicht van belangrijke ontwikkelingen in binnen- en buitenland, te vergelijken met een jongedame die vertelt dat ze moet poepen tijdens haar bevalling, en dat daar 1,2 miljoen mensen naar kijken, dat gaat me toch een beetje te ver.
______