Vanmorgen hoorde ik op de radio een mevrouw triomfantelijk zeggen dat ze nog nooit van Tuvalu, Vanuatu en Kiribati had gehoord. Maar ze had er vanmorgen over gelezen in de krant en ze vond het heel erg dat ze er nog maar kort van die nieuwe wetenschap dreigde te genieten omdat die eilandstaatjes bezig waren onder te lopen door de zeespiegelstijging, maar gelukkig wel erg ver weg lagen (klonk het opgelucht) en wel helemaal ergens midden in de Stille Oceaan.
Dat een kwart van Nederland al tussen 0 en 7 meter onder de zeespiegel (Nieuwerkerk aan de IJssel is de kampioen) ligt en alleen maar ‘droog’ blijft door permanente bemaling, dat is haar wellicht ook niet bekend, al is het natuurlijk wel veel dichterbij.
Op de een of andere manier is het vandaar maar een klein stapje naar De Telegraaf van vandaag die zich zwaar bezondigt aan wat tegenwoordig ‘whataboutism’ genoemd wordt, maar gewoon een jijbak heet. Het gaat over ‘klimaatridders’, een denigrerende term voor mensen die geloven in de desastreuze gevolgen van de klimaatverandering door menselijk toedoen en daar ook wat aan willen doen. Dat je daarvoor bijvoorbeeld een conferentie moet bijwonen in een godvergeten plek als Sharm el Sjeik in Egypte, om je ideeën in te brengen of ideeën op te doen, dat ligt voor de hand. Dat je daar niet op de fiets naartoe kunt of met de trein, dat is al net zo logisch en dat je daarvoor dan maar het vliegtuig neemt, dat is natuurlijk vervelend maar onvermijdelijk.
Ooit had De Telegraaf de mond vol over Joop den Uyl, die, als ik me even mag bedienen van het taalgebruik ter redactie van De Tel, een vuile rooie socialist was, wat zeg ik: communist. En die redactie had vernomen dat de voorman van de gehate PvdA stiekem een tweede huis had in het buitenland, meer specifiek een bungalow in België. Dat er wel meer politici het er goed van namen, was geen probleem, uiteraard, dat waren gewoon rechtse mensen die met hard werken en bloed, zweet en tranen dat geld bij elkaar hadden geschraapt – ik voeg daaraan toe: mede door hun personeel zo slecht mogelijk te betalen – waarvan Den Uyl dan weer via de Belastingdienst een luxe villa in het buitenland had.
Dat die arme Joop op vakantie placht te gaan met een tentje waar zijn voeten uit staken, dat was de redactie van De Tel ontgaan en natuurlijk ook niet welgevallig.
Dus moeten onder meer Katja Schuurman (ecologische voetafdruk onbekend) Sander Schimmelpenninck (woont bij zijn vriendin in Zweden) Rob Jetten (zie Sharm el Sjeik) Ed Nijpels (afvallige van de VVD) en Floortje Dessing (heeft een wat ongelukkige broodwinning; reizen naar het einde van de wereld) onder het mes bij De Tel, die allemaal lezers heeft die dat ook wel zouden willen kunnen, en dat ook zouden mogen (want voldoende bemiddeld) omdat ze niet in de klimaatverandering geloven.
En zich door het artikel in hun lijfblad gesterkt voelen maar weer voor 5 euro naar Torremolinos te vliegen of te boeken op een cruiseschip.
En dan nog iets anders: de paprika-, kommer- en tomatenkwekers, benevens de VVD-regering, vinden het volkomen normaal dat de bedrijven steun krijgen (belastinggeld!) nu de energie waarmee ze de kassen stoken duur cq onbetaalbaar is geworden. Je zou natuurlijk ook kunnen zeggen: zolang de energie heel goedkoop was kon je die wel verspillen in kassen, maar ja, dat verdienmodel is plotseling verdwenen. Een van mijn zwagers woont op de 16de verdieping van een flat in Den Haag, van waaruit hij de schoorstenen van de Westlandse kassen zag roken. Dat is nu voorbij. Goed voor het klimaat, zou ik zeggen!
Niemand zou het onder de huidige voorwaarden in zijn hoofd halen een tomatenkwekerij te beginnen, toch?
_______