Al weken zit ik te wachten op de vraag: wat doe jij eigenlijk als je geen onbegrijpelijke columns schrijft.
Nou, dat zal ik je vertellen. Ook al omdat niemand het vraagt.
Ik doe in principe niks.
Nou ja, toch wel een paar dingen die het vermelden niet waard zijn. Als daar zijn: drinken (al of niet alcoholisch) eten, liefst zo weinig mogelijk, tenzij het ontstellend lekker is; een beetje verantwoord fitnessen, boeken lezen, films kijken, puzzels oplossen (alleen kruiswoord, filippine en Zweeds), Een handvol pillen slikken, drinken (o nee, dat zei ik al) veel water verspillen om de tomaten, de geraniums, de afrikaantjes, de palmen, de hortensia’s en de olijven in leven te houden. En ook overigens me met de tuin bemoeien.
Allereerst: staan te treuren bij de gevolgen van de droogte. De Japanse anemonen hebben ineens veel kleinere bloemen, de hosta’s zijn, op drie zielepieten na, verdwenen, hogere bomen zien geen kans water tot in de kruin te krijgen die er dan ook slap bijhangt.
En de haakbeukhaag (dus geen beukenhaag) die koortsige activiteit ontplooit, zoals het toelaten van een massa schimmel (meedauw) die enorm stinkt en waarvan ik moet niezen (ik constateer dat sommige exemplaren van de haag bestand zijn tegen de schimmel) en overweeg de pot met zwavel weer eens tevoorschijn te halen, en daar heb je het al: doe ik volgende week wel, wanneer ik dus ook geen tijd heb.
Het is 10 augustus en als er één constante is in het onderhoud van de tuin, dan is het de tweede en laatste snoei van de haag, en dat moet dus op 10 augustus of daaromtrent. Ik ben er gisteren aan begonnen, niet met de elektrische schaar omdat ik dat te lawaaiig vind, en te veel moeite moet doen om al die stroomdraden op een veilige manier uit te rollen, en omdat ik wel rustgevend vind om met de gewone heggenschaar aan de slag te gaan. Knip knip knip. Af en toe een beetje afstand nemen en constateren dat ik goed bezig ben: uit het blote oog retestrak geknipt.
Wat daar weer wel verandert: de ongeremde groei van het struikgewas van de buren. Halfdode bomen, kale takken, in de zomer al neerdwarrelend blad, een enorme Taxus baccata die je kunt zíen groeien, bij wijze van spreken. Even het handboek erbij: in Duitsland hebben ze taxushagen van 25 meter hoog. Bedankt, oosterburen, als de taxus van mijn buren dat voorbeeld volgt zit ik over enkele jaren de gehele herfst, winter en lente in de schaduw van dit sombere, zwijgzame eeuwig donkergroene medeschepsel.
En met die drie buren is geen land te bezeilen. Niks in de gaten, waarschijnlijk.
Ik heb ook goede voornemens.
Nou, laten we zeggen één goed voornemen: niet boos zijn, niet tobben, geen dingen verlangen die niet uitvoerbaar zijn.
En natuurlijk een andere buurman raadplegen, die een schitterend arsenaal draadloze tuinonderhoudsmachines heeft, en misschien even langs die Taxus kan ragen.
Kijk, dat een goed voorbeeld van een wensdroom die in principe gemakkelijk uitvoerbaar is.
En dan nu de ochtendpuzzel.
______