Dat lukt dus inderdaad nooit: de ‘huldiging’ van een populaire functionaris die met pensioen gaat geheim willen houden, maar wel enkele honderden e-mails versturen met de uitnodiging daarvoor. Ook als daar uitdrukkelijk in staat dat het feit van de huldiging zelf, mitsgaders plaats en tijdstip daarvan, niet bij de jubilaris bekend mogen worden.
Het overkwam mijn beminde collega Mariëtte Stuijts, die een paar maanden geleden die e-mails verstuurde, met daarin de uitnodiging voor een partijtje bij gelegenheid van het afscheid van haar partner Jos Frusch als directeur van Openluchttheater Valkenburg, te gebeuren op 5 juli 2022, in het genoemde theater.
Gisteren was het dus zo ver en uit de entree van Jos in het op dat moment al duchtig gevulde theater viel voor de geoefende toeschouwer al direct op te maken dat het inderdaad niet gelukt was het evenement geheim te houden.
Aan het eind van het officiële gedeelte waarin de cadeautjes werden uitgedeeld, de jubilaris werd ‘geïnterviewd’ en twee ‘vriendinnen’ van Jos, tevens vaste bespeelsters van het theater, Susan Segers en Fenna Ograjensek mooi hadden gezongen en aan de gemeente Valkenburg aan de Geul was aanbevolen een straat te hernoemen naar ‘Jos Fruschweg’, was de jubilaris zelf aan de beurt.
Die meteen aan het sprookje een eind maakte: nog op de dag van de verzending zelf hadden genodigden hem al per kerende mail meegedeeld helaas op 5 juli verhinderd te zijn. Een bleek er zelfs verhinderd te zijn op 5 juni.
Lesje: je moet zo’n e-mail beginnen met tien keer de regel, in rood en met hoofdletters: LET OP: DIT MOET VOOR JOS FRUSCH GEHEIM BLIJVEN, en voor de zekerheid aan het eind nog een keer of vijf. En ja, ik weet het, het is niet waterdicht, als je iets zeker wilt weten moet je het in het geheim in het deeg voor de croissant bij het ontbijt verwerken.
Maar dit alles meer als een soort terzijde.
Jos Frusch was op 24 juni 67 jaar geworden, en had er toen ruim dertien jaar opzitten als directeur van Openluchttheater Valkenburg. Dat was geen eenvoudige klus, toen hij eraan begon lag het theater, dat stamt uit 1916 en zich in een letterlijk unieke omgeving bevindt zoals je die nergens in Nederland aantreft, er desolaat bij. Met steun, hulp en voorspraak van mensen in zijn directe omgeving, uit zijn enorme netwerk en niet te vergeten zijn eigen onverzettelijkheid als die nodig was, ontstond er een theater waar niet meer de neus voor werd opgehaald in artistieke kring. Daar legt men zich niet graag vast voor optredens in de openlucht voor een betrekkelijk klein publiek. (Nou ja, klein: er gaan als het moet tegen de duizend mensen in het theater.)
Een andere belangrijke eigenschap van Frusch speelde daar ook een rol bij: de stoïcijnse manier waarop hij dingen ‘die nu eenmaal niet voor elkaar te krijgen zijn’ gewoon laat vallen. En dóór. Of langs een ander geitenpaadje. Al jaren brengt het OLT elke zomer een vol en enorm gevarieerd programma van alle soorten muziek – van luisterliedjes en pop tot opera en klassiek – en cabaret. En zo kon het gebeuren dat de gemeente Valkenburg aan de Geul, die lange tijd met het theater in haar maag zat, het intussen beschouwt als een belangrijk aspect van de aantrekkelijkheid van de gemeente voor toeristen.
Demonstratief plaatste Jos gisteren op sociale media een foto van zichzelf achter een geranium, maar dat was natuurlijk ironie:
Jos studeerde musicologie en kunstgeschiedenis, is Bachliefhebber, pianist, trompettist, speelt inmiddels een aardig deuntje op de accordeon, is niet weg te denken uit de wereld van de Limburgse blaasmuziek, ontpopte zich de laatste jaren ook als componist van oratoria, romancier, schrijver van biografieën van kunstenaars, organisator en adviseur op het gebied van muziek in de breedste zin van het woord. En gaat met dat alles gewoon door.
(Ik maakte hem vooral mee als redacteur/verslaggever en columnist op de kunstredactie van het Limburgs Dagblad.)
In het Openluchttheater heeft Jos het stokje overgegeven aan Vincent Loozen, hoewel hij gisteren wel dreigde nog geregeld het theater te frequenteren. Ach, een uitstekend advies is altijd welkom. Als het maar vrijblijvend is, natuurlijk.
Dezer dagen zien we hem trouwens alweer terug in een ander kringetje: nu als amateurkok.