Plastic is overal, en dat is een groot probleem. Ik vind het geweldig dat het plastic verpakkingsmateriaal apart verzameld en, hopelijk, gerecycled wordt. Maar zelfs wanneer het uiteindelijk toch verbrand wordt, is dat beter dan dat het met het gewone vuil naar het stort gaat.
Ik verzamel het verpakkingsmateriaal heel zorgvuldig. Ook als ik er niet zeker van ben of bepaalde materialen wel of niet thuishoren in de recyclebare zak doe ik het erbij: ik neem aan dat bij het sorteren zorgvuldig zal worden omgesprongen met niet recyclebare verpakkingen.
Ik vind het jammer dat voor kleine plastic flesjes statiegeld is ingevoerd, omdat die, na inlevering toch ook gerecycled worden – het scheelt me een paar loopjes en in de rij staan bij de flessenautomaat van de Jumbo.
(Ik zou er wel voorstander van zijn als op de verpakking zelf wordt aangegeven of het recyclebaar plastic betreft of niet.)
Ik doe ook moeite om bijvoorbeeld het bubbeltjesplastic waarmee sommige enveloppen gevoerd zijn, te scheiden van het papier, net als venstertjes van vensterenveloppen. Ik raap de kleinste flintertjes verpakkingsmateriaal op en loop ermee naar de plastic zak.
En sinds vanmorgen zes uur blijkt dat ik een originele Jan Doedel ben, die zichzelf compleet voor lul zet met zijn gepiel met die plastic flintertjes en frutseltjes.
Want toen hoorde ik het nieuws dat in varkens- en rundvlees grote hoeveelheden microplastic worden aangetroffen – ‘een groot varken eet elke dag een complete creditcard op’, zei de geleerde mevrouw die een toelichting gaf.
Want die geweldige boeren van ons, die zo enorm goed voor de natuur zorgen en dan ook schitterende kwaliteit vlees leveren, die doen intussen een paulvanvlietje: ‘Dat benne leuk ding’n voor de mens’n’. Want ze voeren de varkens kant en klaar aangeschaft veevoer, waarvan de grondstof hoogwaardig genoemd kan worden – groente, fruit, brood, uit afgekeurde voorraden van supermarkten – of liever: hoogwaardig genoemd zou kunnen worden, ware het niet dat de veevoerfabriek het materiaal uit de supermarkt vermaalt zoals het aankomt, keurig verpakt in die overdreven hoeveelheden plastic die tegenwoordig voor veel producten nodig schijnen te zijn. ‘Varkens eten alles,’ zei de wetenschappelijke mevrouw die er door Astrid Kersseboom over ondervraagd werd, ze sloeg er een opmerkelijk berustende toon voor aan. Terwijl haar boodschap ontstellend is: niet alleen varkens en koeien die dat voer eten krijgen het plastic binnen, maar ook de mensen die het vlees van die dieren eten. Kersseboom sloeg zowat achterover van mevrouws opmerking dat de varkens ook meegemalen Marsrepen met verpakking en al lusten. Op de vraag hoe schadelijk dat is zei de wetenschappelijke mevrouw, op een toon waarmee je zegt: ‘Het regent een beetje, maar daar word je alleen maar nat van’: ‘Ja, die microplastics die in je lichaam komen veroorzaken daar ontstekingsreacties, en kanker en zo.’
De reden waarom de boeren het vee deze rotzooi voeren is: er kraait geen haan naar en het is lekker goedkoop.
En terecht natuurlijk. Want wat denk je wat dat allemaal kost, dat rondscheuren door het land met je tractor? Dan moet je toch wel aan de andere kant proberen een beetje te bezuinigen. En varkens vreten alles.
Willens en wetens de gezondheid van de mensen in het land in gevaar brengen, staat daar geen straf op?
Want dat zijn volgens mij absoluut geen leuke ding’n voor de mens’n.
______