Gisteren schreef ik op Twitter: ‘Het bewijs van oorlogsmisdaden is eenvoudig te geven: als het Russische leger niet Oekraïne was binnengevallen, zouden die mensen nog rustig leven in keurige woningen. Wat er ook gebeurd is: de Rus heeft het op zijn geweten.’
Een andere mogelijkheid is natuurlijk dat iemand in het Kremlin na een zware avond en een onrustige nacht wakker wordt, de berichten leest die de wereld nu weer in hun greep houden, berichten waar de dorpsnamen Doetsja en Irpin voorkomen.
Zuchtend komt hij overeind, zet zijn blote voeten op het kouwe zeil terwijl hij voor zich heen mompelt: ’Leer mij onze jongens kennen – we hebben ze daar op uitgezocht. Eeuwig straalbezopen, geen knip voor de neus waard, gaan ze een beetje liggen schieten op luitjes die zo stom zijn op klaarlichte dag door zo’n achterlijk Oekraiënendorp te fietsen.’
Hij loopt naar de badkamer, kijkt hoofdschuddend naar zijn rechtovereind staande haar en mompelt weer iets, nauwelijks verstaanbaar.
‘Gemakkelijk zat. Vier letters: F A K E. Grappig woord. Een van de mooiste uitvindingen sinds die van het warme water. Alles dat je niet wilt horen noem je bij voorbaat fake, nep.’
Pakt de telefoon en draait een nummer – zo gaat dat nog in het Kremlin, geen onnodige nieuwlichterij, daar hebben ze de pest aan.
‘Nikolaj Borisowitsj! Ben je alweer een beetje bij de mensen? Wat een avond weer, jonge jonge. Zeg, heb je de berichten van vanmorgen gelezen? Elke dag hetzelfde gedoe. Wat we eraan doen? Denk effe zelf. Vertel iedereen dat het niet waar is. Wat? Ja, natuurlijk gewoon glad ontkennen. Ja, de Amerikanen en onze Oekraïense broeders weten ook wel dat onze jongens weer bezig zijn geweest, die van hen doen exact hetzelfde, oorlog is oorlog. Vertel jij nou maar aan iedereen die het horen wil dat het acteurs zijn, jullie weten toch zo goed hoe je dat doet, een lijk nog een liftgebaar laten maken naar een passerende auto. Klein kunstje, hoor ik.’
Iets langere stilte.
‘Maar mijn beste Nikolaj, natuurlijk is er niemand van ons daar geweest om te kijken of het waar is of niet. Of het waar is, dat doet niet ter zake. Het grootste deel van de wereld, inclusief onze domkop in Hongarije, hoe heet-ie, Orban, ja, ook die gelooft alles dat wij beweren, waar dan ook over. En zeg tegen Sergej Wiktorowitsj dat hij niet alleen de Oekraïense en Amerikaanse berichten moet tegenspreken, maar dat nu ook doet met een beetje meer overtuiging.’
Langere stilte.
‘O jee. Nou, zelfde verhaal maar weer: de New York Times werkt in opdracht van Sleepy Joe – ik ben zelf trouwens ook een beetje sleepy, kan ik je verzekeren – en die satellietbeelden zijn al net zo gemakkelijk te manipuleren, begrijp ik van onze experts. En als je klaar bent moet je meteen een plan maken voor een reactie op de vergadering van de Veiligheidsraad, want die boef van Zelensky mag daar ook het woord voeren, die staat binnenkort nog eens op 1 met stip, als het een beetje mis wil gaan. En desnoods zeg je erbij dat Zelensky zelf ook een acteur is, hahaha, goeie, toch? Verder geen vuiltje aan de lucht, in de raad hebben wij het mooiste dat we aan de Grote Vaderlandsche Oorlog hebben overghouden, namelijk het vetorecht.
Nou, werk je maar eens even uit de naad, dan nemen we er vanavond nog eentje. Zdarovje, alvast. Pozzje.’
_______