Na het kennisnemen van van alles en nog wat in de kranten van het weekeinde moet ik tot één conclusie komen: dat de collectieve Nederlandse pers zich moet schamen voor een verbijsterend staaltje laagbijdegrondse roddeljournalistiek die zich ditmaal geheel en veel te gretig heeft gericht tegen mevrouw Sigrid Kaag.
Je kunt de politieke partij D66 beschouwen als een bedrijf, in zoverre de partij personeel heeft dat de partij helpt de doelstellingen van de partij te realiseren. Dus nu eens niet met winstoogmerk, maar met het oogmerk om een door kiezers gewenste inrichting van de Nederlandse staat te realiseren. (ik bedenk ineens: er is een parallel met een voetbalclub of een toneelgezelschap).
Zoals in elk bedrijf heeft, met name met het toenemen van het aantal vrouwen die in dat bedrijf werken, zon organisatie te kampen gekregen met het probleem dat er onder het personeel mensen zijn die, buiten het werk waarvoor ze zijn aangenomen, ook sociale relaties met collega’s aangaan die als gevolg van de aanwezigheid van zowel mannen als vrouwen op de werkvloer, nogal eens seksueel getinte vormen aannemen. Als dat met wederzijdse toestemming gebeurt is er natuurlijk niets aan de hand – ‘zolang het werk er maar niet onder lijdt’, zei een hoofdredacteur onder wiens bewind ik ooit stond.
Het wordt anders als die seksueel getinte relaties gecompliceerd worden door verschil in macht en invloed tussen de betrokken werknemers, met als gevolg ongewenste activiteit – ik noem opmerkingen, aanrakingen, pogingen tot aanranding of verkrachting van de zijde van één van de betrokkenen. In een normaal bedrijf met een goed geoutilleerde personeelsdienst wordt daar sinds jaar en dag actief paal en perk aan gesteld, al zullen de grenzen tussen wat wel en niet kan in verschillende situaties ook verschillend kunnen liggen.
Bij D66 schijnt een tamelijk belangrijke functionaris zich tegenover een of meer van zijn of haar ondergeschikten misdragen te hebben. Ik zeg ‘schijnt’ want voor zover ik weet is er nog geen gerechtelijk vonnis gewezen. Als het allemaal zo ernstig is als wordt gesuggereerd, dan lijkt het me normaal dat de betrokkene, in afwachting van het eventuele proces, op non-actief wordt gesteld of gewoon ontslagen.
Daar schijnt bij D66 lange tijd over geaarzeld te zijn, ook nadat een onderzoek had uitgewezen dat er aanleiding was tot ingrijpen. Ik weet daar verder niets van, maar ik zou het me kunnen voorstellen dat het zo is gegaan.
De meeste mensen die bij een politieke partij werken stemmen misschien zelf wel op die partij, maar hebben verder geen politieke rol. Ze werken bij een bedrijf, doen de administratie, de belastingaangifte, personeelszaken. Dat alles onder leiding van een directeur.
De partijorganisatie heeft tot taak de ‘artiesten’ te ondersteunen en daardoor hun werk mogelijk te maken. Ik zeg het maar meteen: de politiek leider van een politieke partij wordt idealiter niet lastiggevallen met wat er in de partijorganisatie misgaat. Concreet: mevrouw Sigrid Kaag is minister die, als het goed is, een groot aantal uren per week aan de slag is op het ministerie van Financiën en die moet je dus niet storen met allerlei wissewasjes waar ze wellicht onvoldoende verstand van heeft. En die hoe dan ook haar taak niet zijn.
Ik noem het, voor jullie loeiend over me heen vallen, wissewasjes in de betekenis van ‘dingen die beter opgelost kunnen worden door iemand wiens taak het is problemen in de partijorganisatie op te lossen.’
Het is duidelijk dat het in dit geval vooral is misgegaan doordat in het land, aangevoerd door de volle breedte van de media, een sfeer van brede instemming met standrechtelijke openbare terechtstelling en in een sfeer van gretige vrouwonvriendelijkheid salonfähig is geworden waarvan mevrouw Kaag het slachtoffer is. (Ik sluit niet uit dat hier ook nog eens het feit bij betrokken wordt dat de echtgenoot van mevrouw Kaag moslim is.)
In de hoogdravende artikelen in vrijwel alle kranten wordt nu zo langzamerhand gesuggereerd D66 zowel voorstander is van goed onderwijs en van verkrachting op de werkvloer. En dat allemaal onder invloed van wat, ook alweer hoogdravend, partijcultuur wordt genoemd. Terwijl gewoon verzuimd is bij de sollicitatie van werknemers te informeren of ze van plan zijn andere werknemers seksueel te gaan aantasten.
Een voormalig Kamerlid van D66, Gerrit Jan Wolffensperger schrijft van ook terecht in een lezersbrief: kijk ook eens bij andere partijen die beleefd zwijgend (maar wellicht ook likkebaardend) en kijken hoe D66 onder de guillotine wordt gelegd.
Voor de rest verwijs ik even naar de column van Frits Abrahams in NRC Handelsblad van zaterdag. Raak stukje.
________