Vanaf volgende week meteen de benzineprijzen omlaag en direct extra geld als compensatie voor de gestegen prijzen – Marine Le Pen in de bocht. Als dat mogelijk was had Emmanuel Macron het allang gedaan, maar een kwart van de Franse kiezers, en zij niet alleen, gelooft degene die het meeste belooft, waardoor weer eens spreekwoord bewaarheid wordt dat luidt: ‘Veel beloven en weinig geven doet de gekken in vreugde leven.’ Ik weet helemaal niet of Macron een goeie president is, maar ik weet wel zeker dat Le Pen (nooit Le Pain zeggen) dat niet zou zijn. Ik hoorde haar gisteren nog wat onzin uitkramen: de Europese Unie is eigenlijk al uit elkaar gevallen, Poetin moet wel een goede president zijn, bij de verkiezingen haalt hij altijd de meerderheid – zie bovengenoemd spreekwoord.
Zo langzamerhand wordt het een beetje benauwd in Europa, heb ik het idee. In de Europese Unie woont een half miljard mensen, klinkt geweldig maar het is maar net vijftien procent van de wereldbevolking; als je een aantal Zuid-Amerikaanse landen, Australië, Nieuw-Zeeland en Japan, hier en daar iets in Afrika en desnoods ook nog de Verenigde Staten meerekent als stabiel democratische staten – dan vindt dus de rest ruwweg openlijk of de facto het wel prima wat Poetin allemaal doet en van plan is.
En Europa – noem het de Europese Unie, is ook wel een raar gebied, vergeleken bij ordentelijk gemaatregelde staten als China en veel Afrikaanse landen, waar je alles mag, als het maar toegestaan is. In Texas wordt alweer een vrouw vervolgd wegens moord omdat ze een abortus heeft gehad, Poetin gebruikt als argument tegen de EU dat je daar gewoon openlijk homo mag zijn. In veel van die landen vindt het regime dat vrijheid van meningsuiting wel erg lastig kan zijn – zelfs enkele leden van de EU zijn die mening toegedaan. En van Oekraïne ben ik op dat soort punten ook absoluut niet zeker.
De democratie, dat minst slechte van alle systemen – raakt een beetje in het gedrang.
Toevallig lees ik een boek dat heet De Poppenspeler van Warschau, hele stukken daaruit zouden ooggetuigenverslag kunnen zijn van wat zich momenteel in Oekraïne afspeelt, zoals de verwoesting van Warschau in de Tweede Wereldoorlog en het wegvoeren van krijgsgevangenen naar Siberië. De geschiedenis herhaalt zich, het is duidelijk, wat mevrouw Le Pen er ook van vindt, dat we al een eeuw dat kruitvat ten Oosten van Europa hebben liggen, en dat intussen veel mensen, betaald of onbetaald, voorstander zijn van uitbreiding van het regime van Poetin over geheel Europa – een van Poetins onderzaten heeft zich dat, per ongeluk of expres al laten ontvallen: dat Rusland recht heeft op overheersing van een Euraziatisch rijk, dat reikt van Wladiwastok tot Lissabon.
Dat betekent dat we ons tot de tanden moeten wapenen – en dat betekent ook een versobering van ons vrije, blije en gelukkige leventje. En dan noem ik de mogelijkheid maar niet dat Le Pen, Wilders en Baudet wel eens hun huidige machteloze macht en wispelturige achterban kunnen reorganiseren tot een volk van Putinversteher.
Want dan zijn we helemaal genaaid. Iedereen.
______