Ja, natuurlijk, weet ik als geen ander. Ik ben nog niet zover dat ik de berichtgeving over de oorlog tegen Oekraïne aan me voorbij laat gaan, maar ik kan me voorstellen dat je dat doet. Ik aarzel nog.
Want het leven gaat natuurlijk ook ‘gewoon’ door. Het is namelijk half maart, het weer is uitstekend om metertjes ter maken in de tuin, en dat doe ik dan ook.
Zoals een heel nieuw, vorig jaar geschapen bloembed, vol zetten met de hortensia’s die we ervoor hebben aangeschaft in de herfst.
Dus aan de slag met de duimstok, zodat ze een beetje ordelijk op een rijtje staan.
En dan toch weer dat beeld van die gewonde zwangere vrouw uit de door de Russen platgebombardeerde kraamkliniek in Marioepol – gelukkig wordt er gezorgd voor een followup: de vrouw heeft kort nadat deze foto is gemaakt het leven geschonken aan een meisje. Inderdaad: het leven gaat door.
Ook in de tuin. Ik zie een heel fragiel kersenboompje dat kleine, bijna onmogelijke bloempjes produceert, de eerste van het seizoen. En ook de bovenste bloemen van de Magnolia stellata gaan open.
Intussen denk ik aan het filmpje op een vrouw die tegen een muur zit met een slapend kind op schoot. Zij huilt voluit terwijl ze vertelt hoe haar andere kind kort daarvoor is omgekomen bij een voltreffer op de schuilplaats.
Er is wat grond overgebleven van het planten van de hortensia’s, die ga ik verspreiden op plaatsen waar gaten zijn gevallen – meestal het gevolg van graafwerkzaamheden van woelratten en eekhoorns. Ik vind een vergeten walnoot, die hoopvol een worteltje naar buiten heeft gestoken.
En dan heeft een presentatrice van Buitenhof de onmogelijke taak iets interessants te ontlokken aan de Russische ambassadeur in Den Haag. Gevraagd naar de achtergronden van het verhaal waarmee Vladimir Poetin de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties voor de voeten loopt, over Amerikaanse fabrieken in Oekraïne die chemische en biologische wapens zouden ontwikkelen, hangt hij een verhaal op over enorme desinformatie die over die fabrieken wordt verspreid. En wat gebeurt er? De ambassadeur houdt uiteraard vast aan het standpunt van zijn baas in het Kremlin, de presentatrice probeert hem nog uit de tent te lokken, maar daar kan die ambassadeur helaas niet intrappen.
Bij rechts Nederland op Twitter gaat een luid geloei op – niet tegen die ambassadeur, maar tegen de presentatrice. Wat me vooral opvalt: ze doen dat omdat de presentatrice een vrouw is en ook nog onbeleefd tegen… een handlanger van Poetin. Tegelijk zijn er berichten (ook van onafhankelijke zijde) over het gebruik in Oekraïne van fosforgranaten door het Russische leger.
Morgen maar eens aan de slag met de geraniums, die dringen overgepot moeten worden.
______