Het antwoord op de vraag of de Nederlandse regering 175 miljoen euro moet betalen voor een schilderij van Rembrandt van Rijn moet uiteraard luiden: nee, natuurlijk niet, eis van de huidige eigenaar een goede digitale foto, betaal daar de onkosten voor en hang dat naast de Nachtwacht. De kenners rennen nu brakend naar het toilet, maar dat moet dan maar: de gemiddelde museumbezoeker ziet het verschil niet, of misschien wel, maar dan krijgt hij of zij toch een redelijke indruk van hoe dat oude geval, dat ergens in een chic huis hangt, eruit ziet of gezien moet hebben.
Ik heb dit al eerder gedacht, namelijk bij Marten & Oopjen, mede omdat Oopjen wat mij betreft tot de groep tragische vrouwen hoort die weliswaar een partner hebben opgedoken, maar waarbij die partner zich bij het ontwaken elke ochtend weer het lazerus schrikt. Of gewoon veel van haar innerlijk is gaan houden, dat kan ook. Marten heeft zich in ieder geval veilig op een apart schilderij laten zetten, zodat het hem vrij stond zich bij gelegenheid van Oopjen te ontdoen.
Maar toen dus dacht ik het ook al, wat ik omschreef in de aanloop van dit stukje, dat het wel erg veel geld is voor een armlastig land dat zijn eigen mensen niet eens kan onderhouden – en dan heb ik het er nog niet over dat Marten & Oopjen voornamelijk in Parijs rondhangen terwijl je weet hoe slordig die Fransen met hun goeie goed plegen om te gaan. Waarbij in de heikele kwestie AirFrance-KLM nog maar even onbesproken laat.
Het is met die ouwe kunst als met Ons Nederlandsch Indië; het heeft lang, veel te lang geduurd voor de Nederlandse regering inzag dat ‘Indië verloren, rampspoed geboren’ een egoïstische kapitalistenfilosifie was – toen Indië eenmaal ‘verloren’ was, bleek het nijvere Nederlandse volkje voldoende veerkracht te hebben overgehouden waarmee het een van de rijkste samenlevingen ter wereld kon opbouwen.
Nou ja, ook op dat laatste valt wel iets aan te merken, want de opgebouwde rijkdom is terechtgekomen bij een klein deel van de Nederlandse bevolking – mensen die zelf zó rijk zijn dat ze 175 miljoen euro voor een oud schilderij absoluut-geen-geld vinden, en bovendien is dat schilderij uit de Gouden Eeuw uiteraard veel mooier dan het kladwerk van de hedendaagse kunstenaars – schilders, dansers, toneelspelers, cabaretiers, zangers, muzikanten etc – die de gemiddelde bevolking wèl aanspreken, doen lachen, doen genieten en die om de haverklap de boodschap krijgen dat er weer even niks te verdienen valt en dat ze óók niet of nauwelijks in de bijstand kunnen.
Je haalt weer van alles bij elkaar dat niks met elkaar te maken heeft, hoor ik roepen vanuit de businessclass, maar daar heb ik nou eens echt een keertje geen flikker mee ter maken.
Trouwens, hoeveel van die miljoenenwerkjes moeten we nog bij elkaar harken voor de collectie compleet is?
_______