Gisteren maakte ik er al melding van: afwezigheid van geur en smaak. Als gevolg van de aandoening die ik momenteel onder de leden heb. Ik houd het voorlopig op een stevige griep, morgen bepaalt de GGD met zijn eigen wijze heeft dat het wellicht wat anders is. Ook even de sterftecijfers in de regio gecontroleerd: al in geen maanden een dode gevallen in onze contreien. Aan Covid-019, bedoel ik dan.
Maar hoe dan ook: de afwezigheid van smaak en geur wordt het leven in één klap behalve veel interessanter, vooral ook veel onaantrekkelijker.
Als je niks proeft hoef je wat mij betreft ook niks te eten of te drinken. Maar dan komt de fijnproever in je boven drijven. Want het blijkt dat er wel degelijk onderscheid kunt maken tussen diverse smaken – met geuren is het wat minder. Smaken blijken namelijk voor een belangrijk deel uit mondgevoel te bestaan; zelfs zo sterk dat bij een zure augurk heel even denkt: mijn smaak is terug! Of dat een broodje met dikke plakken verse salami en een veegje knoflooksaus een vergelijkbaar genotgevoel oplevert, wel of geen smaak.
Het is ditmaal ook grotendeels anders dan vorige keren dat smaak en geur me verlieten. Ik proef nu echt helemaal niets, zodanig dat ik zonder moeite vanuit de krochten van mijn hersenen de bijpassende smaak toevoeg aan wat ik eet of drink. Voorbeeld: drie vingers pure campari, een drankje dat mij iedere keer weer verrast, door geur en smaak, daar is dus alleen de kleur van overgebleven en het mondgevoel. Maar dat is zo sterk dat ik moeite heb niet te roepen: ik proef het!
Er is één grote uitzondering: rode wijn geeft een ‘smaak’ van vloeibaar ijzer en dat is, kan ik je zeggen, absoluut zeer smerig. Als dat zo zou blijven zou het leven voor mij toch enigszins in waarde verliezen.
Wat ook niet prettig is: de twee of driemaal in mijn leven dat smaak en geur me ook verlieten duurde het een maand of twee voor ze terug waren. Voordeel is wel dat je ze daarna in hoge mate weer weet te waarderen, zoals je ogen opeens open gaan na een staaroperatie.
Het ergste is eigenlijk de angst dat geur smaak weg zijn en niet meer terugkomen.
Nou ja, niet aan denken.
Wel denken aan grote voordelen: zonder moeite de kliko’s reinigen en de cassette van het campertoilet leeggooien en reinigen.
Dan zie ik wel weer die Indiase pariah die tot zijn middel in de stront in het riool staat, om de dagelijks verstopping te verhelpen. Ik hoop voor hem van harte dat hij geregeld een fikse griep onder de leden heeft. https://www.youtube.com/watch?v=GvrjWlDgE4Y
________