Het automatisme van ‘elke morgen om een uur of acht een stukje’ had me verlaten, ik weet niet meer precies wanneer, het moeten enkele jaren geleden zijn, jaren waarin de strikt per maand op een USB-stickje opgeslagen columns ineens niet meer dertig stuks telden, maar soms maar tien, maar acht – tot mijn verdediging kan ik aanvoeren dat ik geen enkele maand helemáál heb overgeslagen.
En dat nadat ik het meer dan twintig jaar had volgehouden. Achteraf zou ik kunnen concluderen – maar achteraf is het mooi wonen en kijk je de koe in de kont – dat mijn interesse voor wat er in de wereld en om me heen gebeurde me minder was gaan interesseren.
Dat is overigens niet waar en bovendien: als iedereen zou denken, wie zit er nou op mijn mening te wachten, dan werd er helemaal niks meer geschreven en had ik niks te lezen.
Want dat doe ik wel degelijk nog, met het lezen van alles dat me interesseert ben ik enkele uren per dag bezig, en dan heb ik op dinsdag en zaterdag ook nog alle kruiswoordpuzzels. Daarnaast is er de tuin, de boodschappen, het sociale leven hier ter plaatse en de eindeloze reeks boeken die ik nog moet kopen en lezen.
Ik merk trouwens in toenemende mate dat ik vaak ’s morgens vroeg al meteen een aantal mooie onderwerpen weggooi op Twitter, waardoor de neiging eens lekker uit te weiden nogal wordt onderdrukt.
Zo was er gisteravond opeens de omslag van LINDA. Niet, niet mijn schoondochter, maar haar van De Mol.
Niet een blad dat ik dagelijks ter hand neem, hoewel de weinige nummers die mij onder ogen kwamen een tamelijk volwassen indruk maakten, zeker in vergelijking met wat er verder nog aan blaadjes met kleurige plaatjes in de tijdschriftenrekken te vinden is.
De omslag van gisteravond betreft hier het traditionele eindejaarsnummer van LINDA., dat altijd nogal uitpakt.
En dit jaar al helemaal.
We zien Linda de Mol, Raven van Dorst, Hugo de Jonge, Kajsa Ollongren en Leontien Ruyters (beter bekend als de voormalige mevrouw Borsato). Linda, Kajsa en Leontien zijn in glinsterend zilver en goud gehuld, Raven, die in de Burgerlijke Stand staat ingeschreven als Ryanne, want hermafrodiet, in schitterende smoking met gekamd haar, en Hugo, als hoogste in rang bovenaan, ook gekleed, zonder dat zijn schoenen ons geopenbaard worden.
Hebben deze BN’ers, waaronder twee bewindslieden in drukbezette tijden (pandemie, formatie), echt een middagje uitgetrokken voor die foto? Want zo lang duurt zoiets voor zoiets goed is vastgelegd, mede gezien het feit dat die omslagen van LINDA. ook nog uitklapdingen zijn, wij zien vermoedelijk maar de helft van het tafereel. Reken maar dat de fotograaf daar wel even mee bezig is.
Dus het lijkt me dat er een praktische oplossing voor de hand ligt: maak die foto met willekeurige hoofden, en plak er de gewenste portretten in die je met veel minder tijdverlies (voor de model staande BN’ers) kunt produceren en met behulp van een fotobewerkingsprogramma op de juiste wijze, in de juiste kleur en met de juiste belichting in de omslag kunt plakken. Zoiets is tegenwoordig absoluut geen hoogstandje meer.
Bovendien: LINDA. heeft al vaker zijn toevlucht genomen tot deze moderne werkwijze – ik herinner de omslag waarop Linda de Mol zelf vrolijk lachend boven een wanstaltig corpulent lichaam uitsteekt. En een andere waarop ze plotseling een nogal mannelijke sixpack tussen de onderdelen van haar bikini vertoont.
Zo. Morgen weer een ander onderwerp.
______