De mevrouw van de GGD houdt zich duidelijk strikt aan de adviezen en werkt thuis. Dat kan ik weten, want op gehoorsafstand bevinden minstens twee kleine kinderen, ik hoor hun vrolijk gesnap via de telefoon.
Ze komt volkomen rustig over, heeft ook alle tijd – als hier in huis nog even een BS-nummer opgesnord moet worden, geen enkel probleem. Ze wacht wel even.
Wij tweeën, de mevrouw van de GGD en ik, weten waar we het over hebben en gaan dus snel door de vragenlijst heen, uiteraard pas nadat ze heeft vastgesteld dat ik inderdaad degene ben die ik voorgeef te zijn – wat iemand eraan zou hebben om in het kader van een coronatestafspraak zich als iemand anders voor te doen, dat zou ik niet kunnen voorstellen, maar bij de GGD kennen ze hun pappenheimers waarschijnlijk beter dan ik.
Ja, ik ben verkouden en ja, ik ben mijn smaak en reuk kwijt. (Dat laatste is nog een ingewikkelde kwestie, ik weet het niet eens zeker, andere keren dat ik reuk en smaak kwijt was in het kader van een griepje was er iets ijzerachtigs voor in de plaats gekomen en nu dus niet.)
Ik ben inderdaad tweemaal eerder getest, allebei met negatief resultaat, dat staat goed in mijn dossiertje bij de GGD en dat ik twee Pfizerprikken heb gehad ook. Ik vermeld ook nog trots dat ik afgelopen zaterdag respectievelijk hedenmorgen gebruik heb gemaakt van de twee doosjes met zelftest die mij van rijkswege geheel om niet beschikbaar zijn gesteld en dat beide tests een negatief resultaat hebben opgeleverd.
Ik ben zelf van mening dat ik geen covid-19-infectie heb. Ik kan die namelijk niet hebben 1. Omdat ik het hebben van covid-19 een beetje ordinair vind en 2. Omdat ik een aantal voor die aandoening noodzakelijke symptomen zoals kortademigheid en vermoeidheid niet heb en een aantal andere, niet Covidgerelateerde symptomen wel, zoals de eeuwige pijn boven het linkeroog waar een sinds jaar en dag opspelende neusholte zich bevindt (denk ik) en de spectaculaire snotproductie die daarmee samenhangt (let wel: ik ben geen dokter).
De hele voorstelling wordt enigszins in de war gestuurd doordat ik, zolang ik me kan herinneren, altijd in de periode van half oktober tot half november wel iets heb gehad, variërend van een spectaculaire keelontsteking, bekend als angina, tot de najaarsgriep. Ik denk trouwens dat laatste dicht in de buurt komt van waar ik werkelijk aan lijd. Al vele jaren geen griep gehad, mede door de griepprik, maar die kreeg ik dit jaar helaas wat aan de late kant, namelijk afgelopen zaterdag. Te laat! Te laat!
Nou ja, we gaan dus gezellig op onze trouwdag ons een potje in de neus laten porren in dat prachtige gebouw waar vroeger de roemruchte garage Loven in Heerlen gevestigd was, de garage waarin mijn Renault 30 lang, heel lang geleden tweemaal in twee weken tijd een nieuwe koppakking moest hebben. Maar dat is een geheel ander verhaal.
De mevrouw van de GGD maande ons om tot aan de uitslag van de test thuis te blijven en anders een mondkapje te dragen en anderhalve meter afstand te houden en dat kun je ons wel toevertrouwen: dat doen wij al bijna twee jaar.
______