‘De verkiezingscampagne is begonnen’. Ik las deze onheilspellende zin al een flink aantal keren, de laatste dagen.
Natuurlijk is de verkiezingscampagne begonnen, de verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn op 17 maart aanstaande, dat was gisteren over twee maanden, niet eens over zestig dagen, want februari heeft weer normaal 28 dagen.
De eerste prijs voor een daverende start van de campagne gaat met alle stemmen naar een fiets.
Naar de fiets van Mark Rutte.
Het is een beetje een rare fiets, zo’n ding waar de kinderen mee door bossen raggen. De minister-president stuurt met één hand, in de andere hand heeft hij, eens goed kijken: ja, een paar dikke handschoenen.
Die wijzen erop dat dit een duivels uitgekiende campagne wordt.
Want: kijk, onze premier is niet alleen een gezonde, jeugdige sportieve fietser, hij is ook niet bang voor een beetje kou, die zal niet gauw corona krijgen. De keuze van de fiets heeft nóg een groot voordeel: je ziet niet dat deze oudere jongere (wordt op 14 februari, Valentijnsdag, 54 jaar) een stevige oudemannenbochel op zijn rug torst.
Wij zullen die fiets de komende tijd herhaaldelijk zien. Steevast gecompleteerd met die handschoenen, of een half afgekloven appel, (die de premier na het bestijgen van de trap van Huis ten Bosch overhandigt aan de eerste lakei die hij tegenkomt. De lakei nuttigt het restant. Hij kan zich van zijn inkomen als uitzendkracht natuurlijk geen vers fruit permitteren.)
Doorzon-Hugo probeert het met die schoenen, maar daar moet je bij de Nederlandse kiezers niet me aankomen (‘hij zal toch niet stiekem een flikker zijn?’) Clownerie is hartstikke leuk, maar er zijn grenzen.
Wie de verkiezingen gaat winnen, dat ga ik niet voorspellen, hoewel het de Gebochelde uit het Torentje wel weer zijn. (Er zijn nu, als ik goed tel, zes vrouwelijke lijsttrekkers, dus een vrouw als premier is daarmee geheel achter de horizon verdwenen.)
Waarna we weer vrolijk voort kunnen met te lage lonen, geknibbel op onnodige uitgaven zoals kinderopvangtoeslag, inperken van het recht op Bijstand, het verder afbreken van de positie van werknemers, van de zorg, van de politie en van de brandweer.
Allemaal dingen waar de in essentie schaarse échte VVD’ers (dus het grote bedrijfsleven en het clubje puissant rijke mensen) niet op zitten te springen – die gaan voor de zorg natuurlijk niet in Nederland naar de dokter, maar naar chique klinieken in Zwitserland of Amerika, waar ze ook terecht kunnen als het in Nederland te ingewikkeld wordt. Tegelijk profiteren zij (en het bijpassende bedrijfsleven) van de lage lonen, lage belastingen (met name door ‘verstandige afspraken’ met de regering) en meer van dat snoepgoed, waar ze afgelopen tien jaar zo rijkelijk mee bedacht zijn door de man op de fiets.
Het is een schandaal dat je twéé salarissen nodig hebt om normaal te kunnen leven met een gezin, en dat je dan, om die twee banen te kunnen houden, ook nog moet betalen voor het ‘opvangen’ van de kinderen.
Het is een schandaal dat de Belastingdienst, met goedkeuren van de eerst verantwoordelijke, Mark Rutte, openlijk gewoon doorgaat met discrimineren en uitstellen van de betaling van schadevergoedingen tot Sint Juttemis – dat geldt uiteraard ook voor het ontstellende schandaal van de Groningse aardbevingsschade, waarbij nu eenmaal de schuldigen die met geld over de brug moeten komen de boel traineren – daarbij ongetwijfeld gesteund door het kabinet van Mark Rutte, die er minstens ‘alle begrip’ voor heeft dat ‘ons soort mensen’ hun centen liever in de eigen zak houden.
Moet ik ook nog over de Bijstand beginnen?
Jesse Klaver, natuurlijk ook een lijsttrekker, kwam gisteren met een lumineus plan: we gaan de komende twee maanden deze kwesties te verklaren tot zaken die geen uitstel door ‘demissionariteit’ dulden. Dan kunnen we ze door de Tweede Kamer jassen, door de Kamer die ineens in staat zou kunnen zijn tot iets waartoe zij eigenlijk uitsluitend geroepen is: regeren; de afgelopen weken bleek een meerderheid van de Kamer al de genoemde gevallen een schandaal te vinden dat onverwijld rechtgezet moest worden – maar toen waren veel van die Kamerleden nog gebonden aan een regeerakkoord, waarin de VVD het voor het zeggen had. Die konden nu, aldus Klaver, gewoon meestemmen met de oppositie die daden wil (en, dacht hij, dit zullen de kiezers geweldig van mij vinden) en zo laten zien wie de werkelijke trumpisten, o sorry, ruttisten zijn in het parlement.
Het zou mooi zijn, ik heb er vannacht zelfs een mooie droom over gehad.
Maar denken jullie het echt? Dan maak eens een fietstochtje in de kou, en laat de handschoenen op het kastje in de gang.
Dan kom je er vanzelf achter wat het land nodig heeft.
De dictatuur van het kapitaal.
___________