Twee vrouwen moesten gisteren twee dingen oplossen die de mannen in het kabinet niet erg uitkwamen. Daar hielden ze het op de cabareteske uitspraak van Ferdinand Grapperhaus: ‘Een winkel die voor de helft jurken en broek verkoopt en voor de andere helft worsten, kan dus niet open blijven.’ Prompt ging de Hema dicht.
Die dus door een van die twee vrouwen aangemoedigd was om ‘gewoon’ open te blijven. Een van die twee was Mona Keyser, staatssecretaris op het ministerie van Economische Zaken, ik bedoel dat ministerie dat nergens over gaat, inderdaad. Mona heeft sinds jaar en dag op de uiterste rechtse vleugel van het CDA – zeg maar rustig op een duikplank die een meter of tien naar rechts uitsteekt in die partij – tot nu toe al haar ambities gefrustreerd zien worden. Ze kon geen premier worden (in het CDA worden mannen premier, want vrouwen van twee meter zijn natuurlijk géén gezicht) en zelfs eenvoudig lijsttrekker van het CDA was geen optie.
Ze is heel humorloos rechts en ze vertegenwoordigt voorlopig alleen nog maar de middenstand van Volendam in het kabinet. Ze had gistermorgen nog tegen de lobbyisten van Action, Wibra en Hema, die haar al heel vroeg met hun plannen confronteerden, gezegd: doe het een beetje omzichtig, ik denk dat ik vandaag ‘een heel klein beetje open’ voor jullie wel langs Rutte en De Jonge krijg. En van dat tweetal enkele uren gevoelig het lid op de neus kreeg omdat het onderste in deze kan niet te verkopen zou vallen bij allerlei andere lobbyisten.
Ik denk persoonlijk datje met argumenten als ‘ wij verkopen honden- en kattenbrokken en bleekwater’ geen sterke kaart in de hand hebt, bleekwater bijvoorbeeld werkt niet tegen Covid19, weten we sinds Trump (weet je nog wie dat was?) Ik zag later nog een drogistenmevrouw die echt dacht dat ze wel open kon blijven omdat ze ‘desinfectiemateriaal’ verkocht, kortom, Mona was de pissigheid zelve toen ook nog een wakkere verslaggever haar confronteerde met haar zeperd. Nee, dat was geen leuke woensdag voor Mona, misschien komt het nu wel nooit meer goed met haar rol als politicus met een zootje cliënten in Volendam.
En toen hadden we al twee keer de schilderachtige machteloosheid van de minister van broem broem Cora van Nieuwenhuizen (VVD) mogen aanschouwen. (De enige minister die haar werk met de ogen dicht doet. Twee vingers in de neus heb ik van haar nog niet mogen aanschouwen.)
We zagen haar eerst toen ze geconfronteerd werd met wriemelende mierenhoop van lemmingen op Schiphol die op Curaçao zelfmoord gingen plegen (voorlopig niet terugkomen, zou ik zeggen) en daar schande van sprak, maar liever zelf geen politieke zelfmoord wilde plegen door ferm te roepen dat Schiphol nu wel echt dicht moest. ‘Schiphol doet erg zijn best’, zei ze, een beetje lam.
Waar ze haar ogen óók al niet voor opendeed was het verwijt dat ze gewoon asfalt blijft uitrollen terwijl dat wegens de bijbehorende opzettelijk fout uitgerekende stikstofuitstoot niet mag van de rechter. Ze zei natuurlijk niet dat ze liever in een regering zou zitten die tegen de rechters zegt wat de juiste vonnissen zijn – ze is stikjaloers, wat dat betreft, op Polen – maar jammer jammer jammer. Dus maar proberen te doen of ze van dat vonnis nooit gehoord had en als dat asfalt er eenmaal ligt, wie zal het dan nog opbreken?
Cora & Mona, de zondegeitjes van het kabinet.
Ach gut.
_________