SanteLOGie

Hoe kan dit?

Kleinzoon van 5 jaar heeft flink geholpen met blad ruimen in de tuin, hoewel het iets efficiënter had gekund.

We staan in de plantenkas, waar de knalrode geraniums nog vrolijk staan te bloeien. ‘Dat zijn rozen,’ zegt hij gedecideerd. Moet ik dat zo laten of moet ik corrigeren? Te laat. Ik heb het al gecorrigeerd. Of en hoe dat bij hem aankomt, raadselachtig blijft het.

Dan staan we buiten de kas, hij kijkt er naar en vraagt dan ‘Opa, heb jij dat zelf gebouwd?’ Het antwoord is kortweg ja, ik ga hem niet uiteenzetten dat ik dertig jaar geleden met enige moeite in mijn toenmalige camper een bos stalen onderdelen van voormalige professionele kassen uit België heb gehaald en een hoeveelheid Stegdoppelplatten bij een fabriek van die dingen en dat alles heb samengeknutseld tot een plantenkasje waar inmiddels van alles op plantengebied is geknutseld. Met als hoogtepunt de muskaatdruif die de laatste jaren steeds een kilo of tien smakelijke druiven levert.

Het antwoord is trouwens voldoende, hij gaat weer aan de slag met wat blad hier en daar.

En intussen sla ik aan het denken.

Hoe komt hij tot die vraag? De aanleiding zal toch niet zijn dat hij denkt: het ziet er zo krakkemikkig uit, hij zat dal wel zelf geknoeid hebben?

Welnee.

Zo’n kind heeft nog nooit iets zien bouwen, neem ik aan – ja, misschien met een computerspel, maar kinderen zien wel degelijk het verschil tussen spel en werkelijkheid. Hij weet misschien niet eens dat je zoiets zou kunnen bouwen. Ook nog eigenhandig. Kinderen gaan er toch vanuit dat hun hele omgeving altijd bestaan heeft en ook zal blijven bestaan?

Waarom stelt hij dan die vraag: ‘Opa, heb je dat zelf gebouwd?’ Hoe langer ik erover nadenk, hoe gekker ik het ga vinden.

Iemand een serieus antwoord?

_______

hhBest

Boek & Film 

Bij de dood van Jan Morris

Nou moet ik in een Twitterbericht van de Italiaanse krant La Repubblica lezen dat mijn favoriete schrijver/ster van historische werken op 94-jarige leeftijd is overleden. Ik lees veel kranten op zaterdagmorgen, maar dat bericht was me toch ontgaan.

Het gaat om Jan Morris, voorheen James Morris (geslachtsverandering in 1974) wiens boek over Venetië, waar hij/zij lange tijd woonde, mij een tijdlang als reisgids heeft gediend.

Voor mij was James Morris de schrijver van een trilogie over opkomst en ondergang van het Brits Imperium, geschreven tussen 1968 en 1978, met als titels Heaven’s Command, Farewell the Trumpets en Pax Brittanica; daarna van een aantal reisboeken waarvan het boek over haar eigen vaderland Wales nog – na dat over Venetië – de meeste indruk op mij maakte.

Maar het allermeest onder de indruk was ik toch van genoemde trilogie. Om dat bijvoorbeeld, de introductie van Pax Brittanica: ‘The theme of this book is one of muddled grandeur. It sets out to describe the largest of Empires, the British, at its moment of climax – which I have taken to be the diamond jubilee of Queen Victoria in 1897, before the Boer War cracked the imperial spirit, and still more terrible events destroyed it. The scale of this spectacle was tremendous, but there was nothing simple or clear-cut to it. All was sprawling, tangled, contradictory, elaborate. For every idealist there was a rascal, for every elegance a crudity, and the British presence across the world displayed nog ordered Roman logic.’

Ik voel enorme aandrang om voort te gaan met citeren, desnoods al die ruim 1600 pagina’s, maar dan ik nog wel even bezig, ik wil maar zeggen dat het een boek is om van te smullen – en daarom door ‘echte’ historici wel eens weggezet als ‘geromantiseerd’. Het blijft een van de boeiendste boeken die ik ooit heb gelezen. Misschien ook wel door het ontbreken van welke vorm van jingoisme ook – Morris was een Welsh nationalist en bekeek het gedoe van de Britten als een soort buitenstaander.

En dan zou ik nog belangrijk nieuws, althans voor mijzelf, overslaan. James Morris had, toen hij die boeken schreef, een hele geschiedenis als journalist achter zich. Zo lees ik in het In Memoriam in La Repubblica: ‘Als jonge Times-verslaggever – hij was 26 jaar – vergezelde hij de expeditie naar Azië in 1953 onder leiding van Sir Edmund Hillary en op de dag van de kroning van koningin Elizabeth II had hij de primeur van het nieuws dat de Mount Everest was beklommen. Bezorgd dat de collega's het nieuws zouden stelen, gebruikte hij gecodeerde taal voor de verzending, uitgezonden via een Indiase militaire radio-buitenpost.’

Hij werkte ook als oorlogsverslaggever in het Midden-Oosten en volgde begin jaren zestig het proces tegen Adolf Eichmann in Jeruzalem.

Overigens staat internet inmiddels redelijk vol met berichten over Morris’ overlijden, maar daar moet je dan toevallig achter komen.

Ik ga die trilogie toch weer eens lezen.

__________

hhBest 

Boek & Film

Verstandige feestdagen toegewenst

Door Peter Stiekema

Ik zie de feestdagen, te beginnen met Sinterklaas en eindigend met Oud en Nieuw, met angst en beven tegemoet. Vandaag waren er nog bijna zesduizend nieuwe coronabesmettingen en dat is ver verwijderd van het ideale (?) aantal van een paar honderd per dag. Ideaal lijkt me trouwens 0 een aanzienlijk beter getal, maar dat schijnen we in ieder geval de eerste maanden sowieso te kunnen vergeten.

Kerstmis en Oud en Nieuw mogen we kennelijk met maximaal zes mensen gaan vieren, zodat er op die manier met de thuiswonenden toch gauw tien mensen samen rond de dis zitten, waardoor de anderhalve meter afstand al tamelijk onhoudbaar is. Ik durf hier dan ook rustig te voorspellen dat omstreeks 15 januari 2021 het virus weer op volle toeren (hopelijk zonder Ali B.) zal gaan draaien. En nu hoor ik dat het niet uitgesloten is, maar nog niet beslist, dat half december ook de restaurants weer open gaan, waarbij het verboden blijft om ter plekke gebruik te maken van de toiletten. Dat is te gevaarlijk voor de aanwezige gasten. Zoek buiten maar een bosschage op is het advies van het alom tegenwoordige RIVM.

Alle gekheid op een stokje, zelf leef ik al zowat negen maanden in een permanente toestand van bijna-quarantaine en dat gaat de komende feestdagen beslist niet veranderen. Ik vier de feestdagen trouwens al jaren in zeer beperkte kring met vrouw en huisdieren, terwijl wij op Oudejaarsavond meestal het bed van 22 uur halen, om zo het vuurwerk te vermijden.

Dat is dit jaar trouwens verboden, op wat siervuurwerk en sterretjes na. Maar over de grens wordt druk ingeslagen en controles houden lang niet alles tegen. Bovendien schijnt carbidschieten gewoon te mogen. Dat is vooral een traditie in Twente en de Achterhoek, maar wordt dit jaar ook elders in ons land omarmd, zolang je die armen nog hebt, tenminste. En het aannaaien van rondvliegende lichaamsdelen schijnt dit jaar geen prioriteit te hebben in de inmiddels overvolle ziekenhuizen. Hooguit wordt en hier en daar met gezwinde spoed een kunstoog in je gezicht gedrukt.

Zonder evenementen voor jongeren tijdens de komende Oud en Nieuw wordt het trouwens ‘een hele forse uitdaging’ die nacht de veiligheid te garanderen, zo stelt voorzitter Hubert Bruls van het landelijke veiligheidsberaad optimistisch. Deze Dik Trom pleit daarom voor kleinschalige activiteiten voor jongeren en krijgt steun van politie en deskundigen.

Wat zegt die Bruls daar nu?  Evenementen voor de jongeren? En hoe zit dat dan met de strenge maatregelen tegen het virus? Maximaal vier mensen bij elkaar op straat? Wat voor activiteiten moeten we ons daar bij voorstellen? Koekhappen en zaklopen wellicht? Of Mens-erger-je-nieten en Oud-Hollandsch ganzenbord, onder leiding van een gediplomeerde jongerenwerker en onder strikt toezicht van een boa (hopelijk laat die zijn constrictor thuis). Zelf heeft Bruls geen idee en laat hij de creativiteit graag aan een ander over: 'Ik ben er niet om iedereen te entertainen. Als mensen bingo buiten willen doen of wat willen zingen, dan laat ik dat aan hen over. Maar het moet kleinschalig zijn.’

Ik denk niet dat hij daar de handen voor op elkaar krijgt. Medici en RIVM-leden schudden nu al wanhopig het hoofd over zoveel stompzinnigheid van deze veiligheidscoördinator.

Het ziet er, denk ik, nu naar uit dat de nacht van Oud op Nieuw een helse puinhoop gaat worden, nog erger dan in virusvrije jaren. Illegaal vuurwerk ontploft, de carbidbussen donderen, de auto's zullen branden, de scholen ook en boa's en politie hebben de handen meer dan vol om deze ongeorganiseerde wildwest enigszins het hoofd te bieden. En half januari krijgen u en ik de rekening gepresenteerd, wanneer het virus weer op volle kracht rondwaart en een nog grotere lockdown ons deel wordt.

Voedselbanken, een sociaal schandaal

Door Peter Stiekema 

Het kabinet gaat de voedselbanken in ons land helpen met een bedrag van acht miljoen euro. Om te voorkomen dat deze banken zonder voedsel komen te zitten. Op het eerste gezicht zou je zeggen dat een dergelijke gift een goede zaak is. Maar is dat eigenlijk wel zo? Is het geen schande dat in een principe rijk land als Nederland voedselbanken moeten bestaan om tienduizenden mensen voldoende te eten te geven?

Je zou toch zeggen dat de lonen en uitkeringen hier hoog genoeg zouden moeten zijn om voedselbanken overbodig te maken. Maar de kosten van levensonderhoud zijn de laatste jaren zodanig gestegen dat veel mensen met hun inkomstenbron niet meer rond kunnen komen.

Huurwoningen zijn onbetaalbaar en er zijn er te weinig van. De zorgkosten rijzen de pan uit, de premies eveneens, de belastingen op energie zijn schandalig hoog en ook de gemeenten, die steeds meer taken uit Den Haag overgeheveld krijgen, kunnen de eindjes niet meer aan elkaar knopen. Ze komen geld tekort. En daar komt de de coronacrisis nog eens bovenop, zodat veel meer mensen voor hun eten nu afhankelijk zijn van de voedselbank.

Overigens blijken ook de maatregelen van supermarkten om voedselverspilling tegen te gaan voor problemen te zorgen. Zij hoeven minder voedsel weg te gooien, maar ook komt minder eten terecht bij de banken. Het kabinet stak daarom eerder al geld, vier miljoen, in de voedselbanken. Maar die aalmoezen zijn niet de oplossing voor dit probleem. De inkomens zijn te laag en de lasten te hoog, daar moet wat aan gedaan worden.

De regering  benadrukt dat het nodig is dat voedselbanken hun belangrijke functie kunnen blijven vervullen in deze moeilijke tijd. Maar deze zouden eigenlijk niet mogen bestaan in een van oorsprong sociaal land als Nederland. Een zichzelf respecterende regering zou zich kapot moeten schamen. Voedselbanken zijn geen normaal verschijnsel. Iedereen hoort hier rond te kunnen komen, ofwel van zijn loon en anders van een uitkering. Geen mens hoort hier immers met honger naar bed te gaan of afhankelijk te zijn van goedwillende vrijwilligers.

Het Complot tegen Amerika

Persconferentie op het Witte Huis, 12 december 2020. Korte verklaring van Zijne Hoogwaardige Excellentie Donald J. Trump, president voor het Leven van de Verenigde Staten van Amerika.

Beste pennenlikkers,

Wat jullie betreft meteen maar het goede nieuws: vanaf vandaag zullen jullie hoofdredacteuren stuk voor stuk worden vervangen door competente journalisten die zullen begrijpen wat juiste berichtgeving is en die niet meer hun oor zullen lenen aan staatsgevaarlijke personen.

Op dit moment wordt een groot en wijdvertakt complot opgerold dat de bedoeling had in de Verenigde Staten een buitenlands staatssysteem te vestigen, te weten die van het socialistisch communisme. De verkiezingen van vorige maand waren zo gemanipuleerd dat het moest lijken of dat nieuwe systeem door de burgers van dit mooie land in meerderheid werd gewenst. Maar gelukkig heb ik, met mijn medewerkers, dat al snel doorzien en de nodige maatregelen getroffen. Op dit moment wordt de seniele oude man Joe Biden van zijn bed gelicht, net als zijn zogenaamde vice-president, de Chinees-Noordkoreaanse halfbloed Harris en hun complete kliek. Zij zullen worden overgebracht naar een perfect bewaakte gevangenis. Ik heb intussen de rechters geïnstrueerd deze landverraders streng te straffen.

Ook de handlangers van de Bidenkliek in het parlement zullen worden gearresteerd en hun verdiende loon niet ontgaan. Het Huis van Afgevaardigden wordt intussen op non-actief gesteld, alleen de Senaat blijft gehandhaafd die tot taak krijgt onze besluiten goed te keuren.

Vanaf vandaag heb ik er, op veler verzoek, en met de actieve medewerking van God Zelf, mee ingestemd benoemd te worden tot President voor het Leven. Mocht ik ooit overlijden – hetgeen zeer onwaarschijnlijk is – zal ik worden opgevolgd door mijn dochter Ivanka.

Oorspronkelijk had ik deze stappen pas willen ondernemen op 20 januari aanstaande, maar mijn uitstekende geheime dienst kwam er op tijd achter dat het College van Kiesmannen, geheel in strijd met de uitslag van de verkiezingen, die ik had gewonnen, van plan was de Bidenkliek tot president uit te roepen. Dat konden wij uiteraard niet toestaan, en mede gesterkt door Gods Eigen Medewerking, en door mijn Oneindige Genie, hebben wij besloten tot deze zeer gerechtvaardigde maatregelen, die zullen strekken tot een honderd procent democratisch Amerika, dat de baas zal zijn over de hele wereld.

Dat wordt intussen heel goed begrepen door vrienden van ons in de hele wereld, zoals mijn vriend Vladimir Putin en mijn vriend Viktor Orban, mijn vriend Bolsonaro, mijn vriend Duterte en mijn vriend Benjamin Netanyahu, leider van Gods net als dat van de Verenigde Staten van Amerika Uitverkoren Volk, die ik vanmorgen op de hoogte heb gebracht van mijn besluit om deze stinkende stal eens goed uit te mesten. Figuren als Macron, Merkel, Rutte en wat ze nog maar in Europa en de rest van de wereld aan incompetente communisten hebben rondlopen, zullen binnenkort nog merken wat voor hen de persoonlijke gevolgen zijn van hun felicitaties aan de verrader van zijn Vaderland, Joe Biden.

Wat de loyale Amerikanen betreft: ik bedank jullie hartelijk voor jullie onmisbare steun bij mijn gerechtvaardigde strijd om mij te handhaven op mijn door God gewenste plaats. Iedereen krijgt binnenkort 50 dollar bijgeschreven op zijn bankrekening. Uiteraard met uitzondering van minderheidsgroepen als Afrikaanse en Mexicaanse Amerikanen, die zonder uitzondering hebben geheuld met de verachtelijke types die een communistische staatsgreep wilden plegen.

En wat u betreft: als u dit niet gewoon letterlijk zonder hinderlijk commentaar in uw krantjes zet, dan zwaait er wat.

______

hhBest

Boek & Film 

Fokpremie voor het vierde kind

Door Peter Stiekema

Een fokpremie van duizend euro voor het vierde kind dat in elke gezin geboren wordt. Dat is voor mij het meest in het oog springende voorstel in het verkiezingsprogramma van de Staatkundig Gereformeerde Partij (kortweg SGP genaamd).  In een tijd waarin steeds duidelijker wordt dat de mens de grootste plaag van de Here is voor deze wereld moet je dat maar durven.

De SGP zal gemeend hebben dat je de huisvrouwen beter bezig kunt houden met het baren van kinderen, nu zelfs SGP-dames zich in de politiek begeven, als gemeenteraadslid of zelfs als wethouder. Daar wordt in de meeste SGP-kringen in de bijbelbelt, waar het grootste recht van de vrouw nog altijd het aanrecht is, helaas gevolgd door het algemeen kiesrecht, echt niet mee gelachen.

Nu wonen er pakweg  zeven miljard mensen op deze wereld en dat worden er in 2100, bij ongewijzigd beleid ongeveer 14 miljard. Het is dus tijd om de bevolkingsgroei drastisch in te perken, want anders loopt het op een ramp uit. Wat zou de SGP zeggen van het beperken van het kindertal per gezin tot maximaal 2. En tot dat aantal ook de kinderbijslag te beperken, met een gelijktijdige verhoging van het minimumloon? Faliekant tegen waarschijnlijk.

As American as Applepie

Merkwaardig hoe ineens een gordijn, een mistbank optrekt. Ineens zien we weer dat Amerika van Frank Capra’s schitterende film uit 1939, Mr. Smith Goes to Washington, een politieke tragikomedie met in de hoofdrol James Stewart als Jefferson Smith, een jeugdige padvindersleider die de werkelijke wereld van de Amerikaanse politiek aan den lijve ondervindt als hij wordt aangesteld als senator. De vergelijking gaat op een stuk of tachtig manieren mank, maar het gaat mij om de sfeer van Driving Home for Christmas, de geur van gebraden kalkoen en as American as applepie.

Het gebeurde zaterdagmiddag, toen Joe Biden zijn eerste toespraakje hield, een vriendelijke, vooral verstandige grootvader, die weet hoe het ruikt in de huiskamers van de suburbs. En die geholpen wordt door een kwieke vlotte meid als plaatsvervangster, en een leuke girl next door als echtgenote.

Dat die leuke opa al heel snel geconfronteerd zal worden met de wereld die hij goed kent, de slangenkuil van de Amerikaanse politiek met zijn media die complottheorieën verspreiden, met zijn Senaat die al te gekke plannen – zorgverzekering voor iedereen, drastische maatregelen om de opwarming van de aardkloot tegen te houden, verhoging van het minimumloon, gelijke behandeling van de zwarte medemens – effectief zal weten tegen te houden.

Maar nu even niet.

Nu is het weer tijd voor prachtige toespraken zoals die van Kennedy en Obama, voorgelezen op een manier die maakt dat je vermoedt dat hij de tekst ter plekke bedenkt, daar gaat het Amerikaanse presidentschap zoals de Amerikanen (en wij) het kennen tenslotte over. De rest wordt bepaald door belangengroepen van industrie en landbouw, daar doe je niks tegen, dat is óók Amerika.

Ineens zie je de overkant als een van de betere tekeningen van Jos Collignon, een norse verliezer die op zaterdagmorgen voor de laatste keer als onbetwiste president een balletje gaat slaan op zijn eigen golfbaan, die nog één tweet de wereld in stuurt met de tekst: IK HEB GEWONNEN, waarbij je het boehoehoe, ik wil het niet ik wil het niet ik wil het niet er zelf bij moet denken.

Ik hoorde vanmorgen dat Trumps schoonzoon, Jared Kuschner de nauwelijks te benijden taak heeft gekregen om zijn schoonvader te bepraten: geef nou maar toe, ze zullen heus wel willen zorgen dat je niet al te lang de gevangenis in gaat en dan ga je lekker met Melania ergens op een eiland in de Stille Oceaan zitten, eindelijk eens rust nadat lange, rijke en succesvolle leven van je?

En denk je weer aan het moment waarop de televisiezenders het te bar vonden en hem wegdraaiden en hem toonden hoezeer hij niets voorstelde.

En ik zag ook weer dat plaatje voor me dat ik deze week van iemand kreeg: je ziet een scène uit One Flew Over the Cuckoo’s Nest, waarin Trump in zo’n wit gekkenhuishemd naast Jack Nicholson zit, die aan hem vraagt: ‘Denk je nou nog steeds dat je president van Amerika bent?’

Of zouden de deplorables toch nog in opstand komen, nu hun held smadelijk is weggejaagd? Of vinden ze hem ineens een loser die het Amerikaanse electoraat niet de oorlog durft te verklaren?

We zullen zien. We zullen zien of de mist langzaam weer dikker wordt. Ik ben bang van wel.

________

hhBest

Boek & Film 

De geheime romance van Sal en en haar van Seba

Al een kleine 45 jaar hangt het stilletjes aan de muur van een van de slaapkamers in mijn huis: een breedbeeld full colour stripverhaal, voorstellende de ontmoeting van de joodse koning Salomo met de koningin van S(h)eba, een koninkrijk dat gelegen moet hebben op de plaats waar zich nu Ethiopië bevindt. Het is geschilderd op canvas en ik heb vele jaren gedacht dat het een ietwat slordige kopie was van een interessant origineel.

Deze week stuitte ik op de website van de Italiaanse krant La Repubblica op een vodcast van de Italiaanse schrijver Stefano Massini, waarin die geregeld een bepaald woord of een bepaalde uitdrukking verklaart – staande voor een exemplaar van dit kunstwerk. Het duurde geen vijf minuten of Rob v K. in Calabrië had opgevist dat het ‘origineel’ zich bevond in een museum in de Keniaanse hoofdstad Nairobi en gedateerd was op ongeveer 1400. Aan de hand van de bijbehorende afbeelding kon ik constateren dat mijn schilderij een exacte kopie was van het origineel.

Ik kocht het in december 1975 op straat in de Ethiopische hoofdstad van twee mannen, die voor dezelfde belachelijk lage prijzen zilveren priesterkruisen en halskettingen van bloedkoraal aanboden. Ik kocht er het een en ander van, maar die aankoop was niet het doel van mijn bezoek. Ik was in Ethiopië om de situatie op te nemen die was ontstaan na de afzetting van de Ethiopische keizer, tevens bijbeunend als halfgod, Hailé Selassié, ook vereerd als de Ras Tafari Makonnen.

Hij was, hoorde ik veel later, inmiddels vermoord en begraven onder de WC in zijn paleis, waarmee afdoende benadrukt werd hoe de opstandelingen dachten over de Ras Tafari. Een en ander strekte zich ook uit tot de vriendenkring van de keizer, die enkele weken voor mijn bezoek in hun auto’s met chauffeur gearriveerd waren op het plein voor het keizerlijk paleis, maar, zo werd mij te verstaan gegeven, daarna niet meer in staat waren geweest naar huis te gaan. Hun Mercedessen stonden nog op het plein, dik onder het stof.

Zoals gezegd: ik kreeg niemand te spreken, maakte wel een schitterende tocht van enkele dagen in een taxi met een vriendelijke chauffeur genaamd Teffara Nanno die met een Piemontees accent Italiaans sprak en me de resterende highlights liet zien van het kortstondige verblijf van Mussolini’s Italianen in de tweede helft van de jaren dertig in Ethiopië, toen nog Abessinië. Hij toonde mij ook een bodemloos meer, een Koptische kerk waar een priester luidkeels stond te preken over Sint Joris en de draak en een chauffeurscafé waar je uitstekende pasta met perfecte tomatensaus als lunch kreeg.

Die Hailé Selassié, die was, naar verluidt, een afstammeling van koning Salomo – dat moet een indrukwekkende stamboom zijn geweest, van een slordige drieduizend jaar lang.

Ook in de Bijbel is het een en ander te vinden over contacten tussen Israël en Seba, het huidige Ethiopië. De koningin van dat land had het een en ander vernomen over de enorme wijsheid van de koning der Joden, en ze kwam daar persoonlijk poolshoogte over nemen, waarbij zij haar bewondering niet onder stoelen of banken stak. Zij prees onder andere het geluk van de ambtenaren van de koning, dat zij voor deze grootheid mochten werken.

De Bijbel is vaak tamelijk duidelijk waar het seks betreft, maar het Ethiopische verhaal dat koning Salomo ook in natura blijk had gegeven van zijn waardering voor de bewondering van Seba, en dat daar dus het begin van de stamboom van de Ras Tafari moet worden gezocht, dat zul je er vergeefs in zoeken. Dat verhaal is dan ook lange tijd als letterlijk vergezocht afgedaan. Op mijn schilderij is veel onduidelijk (ook door de teksten in Amhaars schrift) maar het verband tussen twee plaatjes is goed te duiden. Kijk links onderaan: de koning en de koningin samen in bed, en twee plaatjes verder liggen ze er nog steeds, maar nu met een baby ernaast.

Maar let op. Op de wetenschappelijke website Scientias vind ik de volgende passage: ‘Wetenschappers hebben nu in het DNA van Ethiopiërs bewijs gevonden dat de legende over de ontmoeting tussen (de koningin van) Seba en Salomo onderschrijft. Dat meldt het blad The American Journal of Human Genetics. De onderzoekers bestudeerden het genoom van verschillende Ethiopische populaties. En het genoom van sommige populaties bleek opvallend veel te lijken op het genoom van populaties in Israël en Syrië. Deze Ethiopische populaties zouden zich zo’n 3000 jaar geleden met niet-Afrikaanse populaties hebben gemixt.’

Dus dat verhaal over die effectieve romance in het Jeruzalem van 3000 jaar geleden zou wel eens waar kunnen zijn.

En dat hangt daar maar stilletjes aan de muur in die slaapkamer hier.

Dat is uiteraard allemaal leuk en aardig, maar omtrent dat schilderij ben ik nog niet veel wijzer geworden. Of liever gezegd: geen zak.

___________

hhBest

Boek & Film