Buurman aan de deur. Hij heeft een brief in de hand en geeft die aan mij. Of ik hem kan vertellen wat in die brief staat, want die is in het Italiaans.
Het is een schrijven van een Opel-dealer ergens in Noord-Italië; hij herinnert de geachte cliënt eraan dat volgens dat en dat artikel van de Italiaanse Codice Stradale de auto met dit kenteken – het bestaat uit een getal van twee cijfers, drie letters en daarna nog eens twee letters – vier jaar na aanschaf voor het eerst, en daarna elke twee jaar, gekeurd moet worden.
Dat nummer kan dus niet kloppen: het bestaat uit zeven tekens.
Maar de buurman herkent het niettemin.
Hij heeft een Opel Zafira gehad met een kenteken van zes cijfers – de garage heeft er, geheel gratis, een extra K aan toegevoegd.
Die auto heeft hij zes jaar geleden, op vakantie in Italië, total loss gereden. En hij beschikt over een verklaring dat hij het wrak heeft afgestaan met het oog op sloop, en is daarna naar Nederland teruggekeerd.
En dan komt die brief.
Als je een auto hebt, herken je die brief wel: de garage waar de auto in onderhoud is of minstens wel eens voor APK is geweest, herinnert de geachte cliënt eraan dat de auto weer eens gekeurd moet worden.
Een dergelijke waarschuwing krijg je in Nederland trouwens ook van de Rijksdienst voor het Wegverkeer.
Op de brief van de Italiaanse garage hoeft de buurman hoe dan ook niet te reageren: die auto is niet meer van hem.
Maar wacht eens eventjes.
Wat is hier aan de hand?
De buurman heeft de auto zes jaar geleden in Italië afgestaan en achtergelaten.
Stel je dit eens voor: het wrak heeft een jaar of vijf ergens staan wegroesten, tot iemand op een lumineus idee kwam: ik laat die bak restaureren en ga ermee rondrijden, en hoef geen wegen- of motorrijtuigenbelasting te betalen. (Ik ken mensen die een tweede huis in Italië hebben en daar een auto met Nederlands kenteken hebben staan, met precies dat oogmerk: geen belasting betalen.)
En hij of zij daar in Italië laat die auto blijkbaar ook nog braaf keuren. (Ik maak het niet te ingewikkeld: het kan ook zijn dat die kentekenplaten gewoon aan een andere Opel is gehangen, kraait geen haan naar.) En de administratie van de garage waar dat is gebeurd maakt die brieven automatisch aan en verstuurt ze.
Maar dan blijft toch de vraag: hoe komt die garage in Italië dan aan het adres van mijn buurman, als zijnde de eigenaar van die auto?
Geen idee. Bij de RDW krijg je in ieder geval nul op het rekest als je daar de gegevens van het kenteken opvraagt. (Bovendien krijgt alleen de politie de beschikking over de adresgegevens van de eigenaar van een auto.)
Of het ligt gewoon voor de hand: in het handschoenenkastje van het wrak lag misschien nog een document waar toevallig die naam en adres op staan.
Maar dan nog – de buurman had die auto toch afgestaan? Dat kan hij bewijzen. Bovendien: hoezo verwacht een garage in Italië dat iemand even uit Nederland nar Italië komt om een niet meer bestaande auto die bovendien al zes jaar zijn eigendom niet meer is, even te laten keuren?
Ik heb een andere buurman die vergelijkbare gevallen zegt: schiet mij maar lek.
_________