Vandaag een bewogen dagje, niet alleen voor de productie van de zonnepanelen, maar vooral in de bestrijding van het covid-19-virus. De besmettingen nemen weer een grote vlucht, mede aangezwengeld door het leven van alledag in drie ‘grote’ steden, waar je twee hoofdoorzaken kunt aanwijzen: ongebreideld kroegbezoek en bovenop elkaar wonen.
Er komen nu acht regio’s bij, hoewel sommige studentensteden opvallend buiten schot blijven, maar het landelijke Oost-Noord-Brabant weer de sigaar is – was dat niet het gebied met al die nertsen, kippen en varkens?
Ik stel voorop: het is heel eenvoudig om het virus buiten de deur en uit je neus te houden: je zorgt dat je tussen de anderhalf en twee meter blijft van mensen die je niet persoonlijk kent, als je je ziekt voelt en koorts hebt je te laten testen, maar eventueel ook: gewoon thuis blijven een weekje, en als dat niet kan: strikt anderhalf of twee meter afstand houden. Als je positief getest bent: in quarantaine, minstens een week of tien dagen. Ik weet: dat kan niet iedereen zich veroorloven, maar werkgevers die begrijpen wat er speelt, zullen niet aandringen bij zieke en/of positief geteste personeelsleden om te komen werken.
Daar zeg je wat.
In de horeca, zegt men, is de anderhalvemetermaatregel niet te handhaven – dat handhaven moet dan ook door de kastelein gebeuren. En dat is voor hem tegennatuurlijk, want zijn businessmodel is: de mensen dronken laten worden, waardoor die tegen elkaar aan gaan leunen en nog meer dorst krijgen door het geschreeuw in andermans oren; dat schreeuwen is nodig omdat de muziek zo’n teringherrie maakt.
In Tilburg zagen we een beeld dat we al jaren kennen: holbewoners die springend tegen elkaar aan staan te grommen en te grouwen op het ritme van het bonke bonke segment in de amusementsmuziek en daarbij vuurwerk afsteken. Beter bekend als de voetbalfans. Er is daarbij één lichtpuntje: misschien is deze collectieve stompzinnigheid wel een onderliggende aandoening.
Hier doet zich nog een typisch verschijnsel voor: die voetbalfans leven in een geheel andere bubbel dan Mark Rutte. Natuurlijk moet het mogelijk zijn om rustig in een stadion te blijven zitten en niet te juichen en te zingen, dat ben ik roerend met Rutte eens. Maar voor de fans is dat de dood in de pot: het gaat immers niet zozeer om het voetballen, dan wel om het trappen van zoveel mogelijk rotzooi.
Er is nog een andere oorzaak van het vrijelijk rondgaan van het virus: Nederland heeft de faciliteiten niet, en ook niet de mankracht (bij de politie) om de regels te handhaven. In Duitsland is quarantaine verplicht als je positief bevonden bent, en je riskeert een boete van tienduizenden euro’s als je het overtreedt. Hier daarentegen heb ik iemand horen zeggen: ‘ja hoor, tuurlijk, quarantaine. Maar ik mag toch zeker wel voor een pilsje naar het café?’
En een puntje waar ook over gedacht zou moeten worden: ik hoor dat er veel gevangenissen leeg staan, zouden die niet in gebruik genomen kunnen worden tot quarantainehotel, met als motto: you can checkout any time, but you can never leave? Alleen voor het uiterste noodgeval, natuurlijk.
Ik ben nu flink utopisch bezig, merk ik.
Je vraagt ook te veel van een politicus als je zegt: streng handhaven – de verkiezingen komen er aan! En de hete adem van Diederik d’n Ezel, die zich niet aan de regels houdt, loeit Rutte al in zijn nek.
Maar toch even: het virus is niet de schuld van Jaap van Dissel, en ook niet van het RIVM. Het virus is niemands schuld. Mark Rutte – die niet van mijn partij is en die ik sterk wantrouw op het gebied van de economie – doet het uitstekend, door onberanderlijk te blijven hameren op de echt enige mogelijkheid: zorg ervoor dat je niet besmet wordt door afstand te houden, en dan sla je twee vliegen in één klap, want je ontneemt ook nog eens jezelf de kans anderen te besmetten.
En verder moet Willem Engel voor de duur van de pandemie in Schutzhaft, zoals dat zo mooi heet bij onze oosterburen, die de pandemie nog het beste in de hand hebben van ongeveer de hele wereld. Is hij nou helemaal een haartje betoeterd.
_______