Voor het eerst sinds vorig jaar juni in het buitenland geweest. En dan reken ik natuurlijk de bezoekjes aan Duitse supermarkten niet mee. Herformuleren: voor het eerst sinds vorig jaar juni in het buitenland in de camper geslapen. Heerlijk.
Nou ja, buitenland: om precies te zijn aan de noordkant van het bondsland Rheinland Pfalz, nog preciezer: de stad Koblenz. Die in de tijd van Napoleon Frans was en waar ik een monument zag dat herinnert aan de Russische veldtocht van Napoleon in 1812. De stad had dat monument opgericht voor haar soldaten die mee moesten, en waarvan de meesten niet terugkeerden. Achtervolgd door de Russische troepen kwamen de restanten van het trotse leger aan in de stad. De Russische generaal was coulant en liet op het monument een tekst inhakken – in het Frans – waarmee hij het monument goedkeurde.
Drukke boel in Koblenz. Voorbeeldjes: de forse stadscamping was elke dag volgeboekt. Het veerbootje (plaats voor acht man en een hond) dat je over de Moezelmonding van de camping naar de Altstadt van Koblenz brengt heeft het maar druk. Heen gaat nog, als we enkele uren later vanuit de stad teruglopen naar de aanlegplaats om terug te gaan naar de camping staat er een gedisciplineerde rij van ongeveer 200 mensen – snelle berekening vertelt mij dat het bootje genaamd Liesel 25 keer heen en weer moet om die menigte naar de overkant te brengen, reken daar acht minuten per keer voor, hebben wij het over een kleine drieënhalf uur voor we aan de beurt zijn.
Taxi dus. Die is er in drie minuten, doet er zeven minuten over om naar de camping te rijden (via de Balduinbrücke over de Moezel) en rekent daarvoor 9 euro. Het bootje zou 3.20 hebben gekost.
Helaas zijn veel restaurants en cafés gesloten, maar er blijven toch voldoende gelegenheden over. Want daar kun je wel voor terecht in Koblenz, horeca in alle soorten en maten, Maastricht is er niks bij. Met name die terrassen zijn – het is weekend – afgeladen vol. De meeste mensen dragen mondkapjes en ik wil ook zo’n elastieken sjaal die je even omhoog moet trekken om er een kapje van te maken. Ik heb op diverse plaatsen mijn NAW achtergelaten, maar de kans op besmetting lijkt me laag: de dag ervoor geen nieuwe in Koblenz, zegt het dashboard van het Robert Koch Instituut.
Hier denken de mensen er veel beter aan dat je afstand moet houden – niet allemaal natuurlijk, maar het feit dat er veel mondkapjes te zien zijn, houd de meeste mensen wel bewust. Toch het gevoel dat het iets te druk was, allemaal, dus besloten om bos en veld te gaan verkennen. Met de zich daarin bevindende uitspanningen, dat spreekt vanzelf.