SanteLOGie

Voortschrijdend inzicht in racistenland

Nu het accent in racistenland blijkbaar voldoende is gelegd op buitenlanders in het algemeen en moslims in het bijzonder, is het nu de tijd om de vrouwen eens op hun plaats te wijzen. Het is altijd handig als je daar een gemakkelijk slachtoffer voor bij de hand hebt, waarom zou je het moeilijk doen als het makkelijk kan.

Op bezoek in het dolhuis genaamd Twitter kwam ik het volgende tweetje tegen:

‘GroenLinks-burgemeester egotrippertje Femke Halsema (GroenLinks), die het niet leuk vindt als we steeds maar haar partij noemen (GroenLinks), probeerde niet alleen de minister van justitie erin te luizen, maar ook de premier.’

De betrokkene baseert zich daarbij op de doorgaans uiterst betrouwbare informatie van The Post Online, die het weer heeft van een nóg betrouwbaardere bron, De Telegraaf, en wel de echt allerbetrouwbaarste zich zelfs onderzoeksjournalist noemende Wouter De Winther.

Die schreef: ‘Zo nam Halsema die maandagavond rond halfnegen ook contact op met premier Rutte.

Met Rutte heeft ze altijd contact gehouden en dus werd ook deze functionele allemansvriend benaderd toen het haar te heet onder de voeten werd.

De minister-president reageerde dan ook afwijzend op Halsema’s sms-verzoek of ze even konden bellen. Ze moest het maar met Grapperhaus oplossen.’

Wat iedereen heeft kunnen constateren uit het gepubliceerde Whatsappverkeer tussen Halsema en Grapperhaus: Onze Ferd was het eerst eens met Halsema, maar bedacht in de loop van de avond dat het misschien toch handiger was haar te laten vallen. En Rutte had geen zin om te bellen, hetgeen hem volgens mij vrij staat.

The Post Online voegde daar nog even volledigheidshalve aan toe: ‘Het egomane langetenenvrouwtje, gek genoeg ook verantwoordelijk voor het besturen van de hoofdstad van Nederland, staat er weer leuk op. Dat wordt lachen woensdag tijdens het ’spoed’-debat in de Amsterdamse gemeenteraad.’

Een en ander was voor genoemde twitteraar aanleiding om uitgebreid te citeren uit het artikel in TPO dat ik hierboven weer aanhaalde.

En ik kon het niet laten erop te reageren – altijd fout natuurlijk, maar toch.

Ik reageerde met: 'Gewoon vrouwonvriendelijkheid ten top, volstrekt nodeloos.’

Waarop de twitteraar, uiteraard geheel ironisch: ‘Vrouwonvriendelijkheid is nimmer nodeloos.’

Ik wenste de twitteraar een goede nachtrust en dacht verder er de hele nacht aan, hoe het verder gaat.

Over Akwasi, die gelijk heeft dat Nederland wemelt van de racisten – maar helaas is hij er zelf ook een, en een gevaarlijke: die gaat mensen die hem niet bevallen in het gezicht trappen.

Waar ik nog meer over dacht: hoelang zal het duren voor Joden weer aan de beurt zijn, bijvoorbeeld.

_________

hhBest

Boek & Film 

Slavernij, een nieuwe Erfzonde

Door Peter Stiekema

Eigenlijk is dat hele gedoe om (en al die protesten tegen) de slavernij in het algemeen en de slechte behandeling van de gekleurde medemens in het bijzonder een soort nieuwe Erfzonde. De witte mens wordt momenteel verweten dat zijn verre voorouders op grote schaal slavenhandel hebben bedreven en dat de gekleurde mens tot op de dag van vandaag slecht wordt behandeld. Er worden inmiddels standbeelden van slavenhandelaren in zee gegooid. Het is wachten op het moment dat ook het beeld van Jan Pieterszoon Coen een dergelijke behandeling krijgt. Dat zal vermoedelijk niet lang meer duren.

In de eerste zin gebruikte ik het woord 'Erfzonde'. Dat vraagt vermoedelijk om enige explicatie. Volgens de christelijke leer is de erfzonde het gevolg van de zondeval. In het Bijbelverhaal waren Adam en Eva de eerste bewoners van het Aards Paradijs. God (die kwam je toen kennelijk nog wel eens tegen op een wandeling) had het hen verboden om te eten van de Boom der kennis van goed en kwaad. Op aanraden van een (Freudiaanse?) slang aten zij toch van die boom. Hierdoor verloren de eerste mensen hun onschuld, want zo kregen ze kennis van goed en kwaad en werden zij onderworpen aan zonde en dood. Door deze eerste zonde werd de gehele mensheid sterfelijk en belast met een zondige natuur. Deze zondige en sterfelijke aard wordt, volgens het christendom, door ieder mens 'geërfd' van Adam en Eva, die toen al het Paradijs waren uitgejaagd. Kortom, de Erfzonde was geboren. Veel later stuurde God zijn zoon Jezus naar de aarde om de mensheid van deze zonde te verlossen, hetgeen helaas kennelijk niet is gelukt.

Als zesjarig kind werd ik op de Sint-Jozefschool in Apeldoorn met al deze ellende geconfronteerd, alsmede met het bestaan van een hel, waar ik als zondaar grote kans maakte om door onaangename duivels te worden geroosterd. Hoe kun je een klein kind met zoiets opzadelen? Het zal je geloof maar wezen.

De gekleurde medemens nu, vindt dat de huidige witte wereldbewoners allemaal medeschuldig zijn aan de slavernij, die weliswaar omstreeks 1863 werd afgeschaft, maar toch vraagt een deel van de gekleurde wereldbevolking nu genoegdoening. Zij eisen min of meer compensatie voor deze nieuwe Erfzonde, kennelijk desnoods door te plunderen tijdens demonstraties. En iedere witte is een racist, dat komt er ook nog eens bij.

Daarbij zien ze wel over het hoofd dat de slavernij in donker Afrika al eeuwen een bekend gegeven was. Plaatselijke krijgsheren voerden oorlogen tegen andere stammen en namen gevangen tegenstanders als slaven mee. Toen in de zestiende en zeventiende eeuw witte mensen (de term blanken schijnt ook al taboe te zijn) zich op de Afrikaanse kusten vestigden, teneinde handelsposten te beginnen, kregen zij van de bevolking zwarte mensen, die al slaaf waren, aangeboden, tegen betaling uiteraard. Vermoedelijk eerst kraaltjes en spiegeltjes, maar later ook wapens, levensmiddelen en noem maar op. Daar lag de echte oorzaak van de slavenhandel, binnen de gelederen van de zwarte mens zelf. Maar dat feit wordt gemakshalve vergeten, of is zelfs bij de demonstranten onbekend. Ook wordt er niet gerefereerd aan de Noord-Afrikaanse slavenhandelaren, toen ook wel Barbarijse zeerovers genoemd, die het vooral voorzien hadden op Europese schepen, waarvan de bemanningen als slaaf gebruikt werden, en die tegen een hoog losgeld konden worden vrijgekocht. Nog een opmerkelijk punt: tot ver in de negentiende eeuw werden vanuit Arabië en Egypte slavenjachten georganiseerd naar wat tegenwoordig Soedan heet. Dit waren dus slavenjagers en handelaren met een islamitische achtergrond. De Dinka's hebben daar zwaar onder te lijden gehad.

Ondertussen vinden veel gekleurde inwoners van de wereld dat de witte mens geprivilegieerd is en dat dient te beseffen. Daar eigenlijk excuses voor moet aanbieden. Ook al die witte mensen die het niet zo goed hebben, die van de voedselbank afhankelijk zijn,. een sociale uitkering hebben, ernstig ziek zijn of anderszins aan de onderkant van de samenleving bivakkeren?  Zouden dan min of meer gekleurde mensen die wel het een en ander hebben bereikt, zoals Kamerleden, nieuwslezers, journalisten, advocaten, leraren, artsen of burgemeesters dat ook moeten doen? Zij zijn er wel in geslaagd om zichzelf op te werken door hard te studeren en zich in te zetten voor de Nederlandse maatschappij, in plaats van 'kankerhoer' te roepen tegen ieder passerend meisje, te sissen, homo's en lesbiennes aan te vallen, overvallen te plegen, geldautomaten in de lucht te laten springen en te dreigen rond 5 december verklede zwarte pieten in het gezicht te schoppen, zoals een bekende rapper vorige week tijdens de demonstratie in Amsterdam riep.

Zouden wij, witte Nederlanders, wier ouders in de donkere Middeleeuwen ook horigen en slaven zijn geweest, nog voor compensatie in aanmerking kunnen komen door bij de nakomelingen van de toenmalige adel aan te kloppen? Maak het een beetje, zeg.

Nederland wordt iets leuks onthouden

Wat ik trouwens ook een vorm van racisme vind, dat is dat geen enkele Nederlandse tv-zender ooit iets laat zien van de in een groot deel van de wereld populaire politieserie Il Commissario Montalbano. In twintig landen is de serie uitgezonden, veel Europese, in Australië, Argentinië en in de Verenigde Staten – waar de in het algemeen sympathieke en zeer vreedzame en begrijpende commissaris van politie Salvo Montalbano wel enige verwondering zal hebben gewekt.

Sterker: nergens in Nederland zijn de dvd’s met de 36 afleveringen van de serie, die dit jaar eindigt: de schrijver van de boeken waarop de serie werd gebaseerd, Andrea Camilleri is vorig jaar overleden evenals onlangs de regisseur, Sironi en de acteur die in de serie de onmisbare, voortdurend kaartende en cannoli etende lijkschouwer, Pasquano, speelde.

Trouwens, uit interviews met mensen die aan de serie meewerkten blijkt, dat het maken van de opnamen in toenemende mate gehinderd werd door de enorme toeristenstroom die de serie naar Sicilië trok, en dan met name naar de steden waar die opnamen werden gemaakt, de baroksteden in het Zuid-Oosten van Sicilië, zoals Scicli en Ragusa, voorheen doodstille dorpen waarvan de sfeer zo geweldig werd uitgebuit in de serie.

De acteur die Montalbano speelt, Luca Zingaretti, wordt intussen ook wat ouder natuurlijk – de serie heeft 21 jaar gelopen. En op een gegeven moment word je dan te oud om nog geloofwaardig de man te spelen op wie alle vrouwen in de Siciliaanse plaats Vigata (die niet bestaat) verliefd zijn. Nou ja, bijna allemaal. Hij is geen rokkenjager, let wel, hij heeft gewoon een zwak voor (mooie) vrouwen. Het rokkenjagen laat hij over aan zijn plaatsvervanger, Domenico (Mimi) Augello, die weliswaar gelukkig getrouwd is met Beatrice, maar het maken van slippertjes niet kan laten waardoor hij vaak te laat of niet op zijn werk komt of erger in problemen geraakt.

De kern van de ploeg acteurs wordt gevormd door filmacteurs uit Cinecittà in Rome, maar een groot deel van de (vaak niet onbeduidende) bijrollen wordt vervuld door acteurs uit Sicilië zelf, die uiteraard konden zorgen voor een onmisbaar element: het Siciliaanse dialect van ene groot deel van het gesproken woord.

Ook buitenlandse acteurs komen eraan te pas, bijvoorbeeld voor de rol van een vriendin en informele assistente van Montalbano, de Zweedse Ingrid Sjöström en voor de verloofde van Montalbano, Livia Burlando, achtereenvolgens gespeeld door de Duitse actrice Katharina Böhm, en de Zweedse Lina Perned.

Een van de bij het publiek populairste figuren uit de serie is natuurlijk Catarella, telefonist op het politiebureau, die een eigenaardig zelfgemaakt Siciliaans spreekt, geen enkele naam behoorlijk onthoudt, onhandig met deuren knalt, verschrikkelijk onderdanig is en zonder wie de politiemacht van Vigata wat de moderne digitale techniek betreft volledig in het duister zou tasten.

Wie de eerste afleveringen kijkt, zal tot de conclusie komen: het lijkt wel een hoorspel met beeld. Veel van de acties waarover de afleveringen gaan zie je niet – vaak ook omdat ze zich in een ver verleden hebben afgespeeld – maar vertellen twee of drie mensen in beeld aan elkaar, waarbij vaak ook nog nogal absurdistische zijwegen worden ingeslagen en hilarische misverstanden een rol spelen. Een aantal afleveringen bestaat uit een combinatie van dit soort gesprekken, autoritten van Montalbano in zijn afgeleefde Fiatje en scènes die zich afspelen in spectaculaire ruïnes of barokke gebouwen en in duistere negentiende-eeuws ingerichte paleizen op het eiland.

Toen ik nog niet alles wist van Montalbano, maar wel (terecht) nam ik aan dat het plaatsje Vigata in werkelijkheid Porto Empedocle was, de geboorteplaats van Andrea Camilleri. Dus ging ik daar op zoek naar het lievelingsrestaurant van Montabano, uitgebaat door Calogero. Niet gevonden, natuurlijk – behalve dat het niet bestaat had het toch eerder gezocht moeten worden in een van de plaats waar de opnamen werd gemaakt, bijvoorbeeld in Donnafugata.

Dat is, meer nog dan vrouwen, de grote hobby van Montalbano: de vis van Calogero eten. Hij luncht er elke dag met een verbazend hoeveelheid oerverse vis, waaronder vooral veel triglie, zeebarbelen, in Nederland beter bekend als rode mul. Met een fles vaak rode wijn erbij. En wee het gebeente van degene die probeert tijdens het eten met Montalbano te praten.

En daarna weer aan het werk.

_________

hhBest

Boek & Film 

Ruiming nertsen of mensen?

Door Peter Stiekema

Er zijn, vooral in Oost-Brabant en Noord-Limburg, nogal wat nertsenfarms. Daar worden nertsen gefokt (ettelijke tienduizenden, misschien nog veel meer) voor het fabriceren van dure bontjassen. Ik heb al eens eerder geschreven dat die jassen vooral bedoeld zijn voor (pseudo)koningskinderen of (society)hoeren. Het is maar waar je je mee wil onderscheiden. Toch?

Die nertsen hebben extra pech gehad. Ze stonden toch al op de lijst om voor die bontjassen ter dood te worden gebracht, maar aangezien ze door de mens besmet zijn geraakt met het Coronavirus  zijn ze sowieso het haasje (vergeef me de uitdrukking.) De stuntelende minister van Landbouw, Carola Schouten, heeft ze ter dood veroordeeld. Ooit, jaren geleden, ging ze vol verwachting van de Israëlische man naar het Beloofde Land, en ze kwam ook weer in verwachting terug. Het was gebeurd voor ze het in het Nederlands-Israëlisch woordenboek had kunnen opzoeken. En dan is het voor zo'n oer-gristelijke CU-vrouw geen enkel probleem meer om een groot aantal onschuldige dieren over de kling te jaren, neem ik aan. Zouden er van al die vergaste nertsen nog bontjassen kunnen worden gemaakt? Zouden die de prinsesjes van Oranje leuk staan, eigenlijk? 

Ik heb een kat, die waarschijnlijk via mij, ergens begin maart, het Coronavirus heeft gehad. Ik ben nauwelijks ziek geweest, maar de kat was op sterven na dood. Het kan uiteraard een andere ziekte zijn geweest, maar ik denk van niet. Veel belangrijker: mijn vrouw, die dierenarts is, denkt daar hetzelfde over. Zelf heb ik me evenmin  laten controleren, door die idioten van het RIVM, die allemaal de indruk wekken daar vooral voor zelfpromotie te zitten. En mijn kat, die leeft nog, via een zorgvuldig pakket medicatie. Van mijn vrouw, uiteraard.

Maar als ik zo'n anti-zwartepiet- en anti-slavernij-demonstratie zie in Amsterdam, die onder de bezielende leiding van burgemeester Femke Halsema compleet uit de klauw loopt, dan vraag ik mij in gemoede af wie er nou eigenlijk geruimd moeten worden: die arme nertsen, of die tamelijk stompzinnige demonstranten, die zich nergens een bal van aantrekken.