Door Peter Stiekema
Er struint een gevaarlijke wolf in de buurt van het Brabantse Hedikhuizen. Ik moet u bekennen dat ik nog nooit van Hedikhuizen had gehoord (even opgezocht, 230 inwoners, gemeente Heusden). Nu is het kleine dorpje, waar ook nog een oud fort ligt dat tot de Waterlinie behoort, volop in het nieuws. Een wolf heeft al een stuk of dertig schapen over de kling gejaagd, waarvan er slechts enkele zijn aan- en opgevreten.
Het dier is ook gesignaleerd toen hij in de nachtelijke uren achter paarden aan het jagen was, maar die heeft hij of zij nog niet te pakken kunnen krijgen.
Kortom, de wolf is echt terug in ons land, maar van de meeste hoor je gelukkig niet veel. Her en der wordt er wel eens en schaap gedood en de eigenaar krijgt daar een vergoeding voor. Maar de wolf van Hedikhuizen is een serieuze veedoder, geen wolf in schaapskleren, om dat grapje nog maar eens van de schapenstal te halen. Als een dier zo agressief is, misschien wel wolfsdol, dan moet er ingegrepen worden, lijkt me. Dat kun je niet accepteren, straks grijpt die nog een spelend kind, je weet maar nooit, denk maar aan dat Trojkaliedje van drs. P.
Geschat wordt dat er zich in ons land inmiddels zeker tien wolven min of meer permanent hebben gevestigd. Ook in Belgisch Limburg zitten er een paar. Onlangs zijn bij Someren enkele schapen aan een wolf ten pooi gevallen, maar dat zou ook een zwervende 'Belg' geweest kunnen zijn.
Op de Veluwe zijn eveneens wolven gesignaleerd, die inmiddels voor nageslacht hebben gezorgd. Een van de sluwste wolven bevindt zich met enige regelmaat in Kroondomein Het Loo, dat in 1958 door koningin Wilhelmina aan de staat is geschonken. Wat daar tegenover stond, we zullen het waarschijnlijk nooit weten, zeker niet als het aan hoofdlakei Rutte ligt. De daar gevestigde wolf is een zogenaamde Oranje Wolf, die de naam Willem heeft meegekregen. Deze wolf, vaak in kleren van lamswol, die het kroondomein niet in eigendom heeft, maar slechts beheert, krijgt jaarlijks ruim acht ton voor het onderhoud van het gebied, zoals onlangs duidelijk werd in een prangende documentaire van 'Zembla' (VARA/BNN).
Nou brengt zo'n domein nogal wat op, hout is kostbaar en ook aan de jachtrechten valt veel te verdienen. Voorwaarde is wel dat het terrein 358 dagen per jaar open is voor het publiek, want dat is immers (via de staat) mede-eigenaar van dit bosgebied in de buurt van Paleis Het Loo, dat zo'n tienduizend hectare groot is, oftewel honderd vierkante kilometer. Maar de Wolf Willem, zoals alle Oranjes een 'Rupsje Nooit Genoeg' als het om geld gaat, sluit 7300 hectare van het domein van 15 september tot ver in december, zogenaamd voor de rust van flora en fauna, maar in werkelijkheid om er rustig te kunnen jagen, zoals zeker een Oranjewolf dat graag doet.
Ook zijn betovergrootvader koning Willem III, bijgenaamd Koning Gorilla, jaagde graag op de Veluwe, maar dan bij voorkeur op de jonge deerntjes van de pachtboeren. 'Le droit de seigneur', begrijpt u wel. Zo wonen er in Apeldoorn en verre omgeving nog heel wat, inmiddels verre, familieleden van deze gorilla.
En over de jachtactiviteiten van prins Hendrik en prins Lockheed Bernhard doen wij er verder maar gepast het zwijgen toe. Zij mochten immers ook graag de puddingbuks hanteren, nietwaar. Wanneer stuurt Nederland deze bietsers toch het bos in (desnoods op de Veluwe) en worden we eindelijk eens een republiek?