Door Peter Stiekema
……..daar slaapt de duivel tussen'. Ik maak het in de kop begonnen spreekwoord, enigszins aangepast uiteraard, hier maar even af. Een jaar of wat geleden was paus Benedictus de zoveelste moe, moe van het pauszijn.
En deze Duitse herdershond, die in de jaren dertig en veertig ook nog een tijdje lid was van de Wafwaf SS, zoals de Hitlerjugend ook wel werd genoemd, beloofde zijn opvolger, een Argentijn die de naam Franciscus aannam, dat hij hem niet voor de voeten zou lopen (met zijn rode schoentjes) en in alle rust zijn laatste jaren in het Vaticaan zou slijten.
Maar zie, de Duitser schreef een boek, waarin hij het te linkse beleid van zijn opvolger aanviel, gesteund door de Curie uiteraard. Hij is bang dat Franciscus het celibaat gaat aanpakken, want dan zouden de geestelijken te veel afgeleid zijn van hun herderlijke functie en te veel tijd aan vrouw en kinderen besteden. Met kinderen hebben ze in het Vaticaan nog niet echt moeite, want vele geestelijken hebben het credo 'laat de kinderen tot mij komen' iets te letterlijk opgevat, maar die vrouwen, ach jee, die vrouwen.
In ieder geval is het verraad van Benedictus het zoveelste bewijs, dat je als paus je voorganger eerst naar de andere wereld moet helpen, zoals in de tijd van de Borgia’s nogal eens geschiedde. En dat Duitsers patente leugenaars zijn, uiteraard.
Voordat je het weet zit er weer een paus in Rome en zijn tegenhanger in Avignon. Het pauselijk paleis staat er nog en wordt geroemd om zijn schoonheid. Moet ik dit laatste uitleggen? Ja, vast wel, maar ik schrijf nu eenmaal niet voor de ULO-klantjes. Of je had destijds maar beter moeten opletten, en anders zoek je het op via Wikipedia.