De uitzending van DWDD van gisteravond was memorabel, maar anders dan vermoedelijk bedoeld werd.
Daar zaten twee journalisten, eentje van de Volkskrant en een van De Telegraaf een beetje tegen elkaar op te bieden over de vraag wie de afgelopen weken het sensationeelste nieuws had weten te ontdekken, nota bene in het altijd zo rustige Ruinerwold in Drenthe. Die van de Volkskrant zat te pronken met zijn team van slimme uitvlooiers van het internet, die van De Telegraaf liet zich ontvallen dat zijn redactie vijf of zes man op de ‘zaak’ van het Ruinerwoldse ‘gezin’ had zitten, waarvan drie permanent in het Drentse dorp.
Op dat moment heb ik al een vraag. Sinds wanneer is het opportuun voor de Volkskrant, voor mij tot vandaag nog altijd de beste krant van Nederland, openlijk in een talkshow te gaan zitten etaleren dat ze concurreren met het verachtelijke sensatievod De Telegraaf?
De Telegraaf die vanmorgen impliciet en volstrekt onbeschaamd toegaf dat dat hele verhaal van dat Ruinerwoldse gezin ab-so-luut (en ook minstens tot nader order) geen verhaal is dat rijp moet worden geacht voor publicatie. Even het geheugen opfrissen: de ‘zaak’ kwam aan het rollen doordat de ‘zoon’ Jan van het ‘gezin’, tegen de barkeeper in het café van Ruinerwold (als vanouds, samen met de taxichauffeur, een volkomen betrouwbare bron) zou hebben gezegd dat hij met zijn ‘broertjes en zusjes’ opgesloten zat, al negen jaar, en dat hij niet beter wist of zijn familie was de enige op de hele wereld, in afwachting van het einde der tijden.
De Telegraaf wist vanmorgen te melden dat Janneman in de afgelopen tien jaar tweemaal in de Canadese stad Toronto was geweest. Ten eerste is dat enigszins in tegenspraak met ‘een gezin dat denkt de enige mensen ter wereld’ te omvatten, maar tevens dat Jan, in tegenstelling tot wat tot dit moment wordt gedacht, wel degelijk ergens in de Burgerlijke Stand moet figureren, want hoe kom je anders aan een paspoort? (Ik sluit nu even uit dat hij als verstekeling meevloog, of misschien als ketelbinkie op een kolenboot meevoer).
De ‘kwestie Ruinerwold’ is op die manier bezig zichzelf de nek om te draaien. Wat begon als een sensationeel verhaal waar je, naar nu blijkt, nog geen begin van wist, en dat op die manier met het grootste gemak alle onnozele nieuwsmedia van de wereld in zijn greep hield, dat zie je nu geheel nieuwe contouren aannemen, namelijk van een stuk fake news van mondiale omvang. Vermoedelijk zal nog vóór het eind van de maand nederige excuses moeten worden aangeboden aan de collega’s in de wereld – ware het niet dat die ook zelf zo gemakzuchtig waren het bericht klakkeloos aan te nemen en te publiceren.
Want wat blijft er over? Een gezin (of een groepje mensen die mogelijk niet eens familie van elkaar zijn) leeft, onder het bewind van een nogal kleurrijke godsdienst, teruggetrokken in de buurt van een Drents dorp. De ‘vader’ van de groep is elke godgeslagen dag bezig zijn warhoofd leeg te pompen op internet alwaar het oudste ‘kind’ Jan zich ook niet onbetuigd laat.
Nou goed, er is veel contant geld gevonden en dan wordt, wellicht terecht, meteen aan witwassen gedacht. En volledigheidshalve moet ook worden onderzocht of er sprake is geweest van vrijheidsberoving. Bijvoorbeeld: vallen tripjes naar Toronto daar ook onder? En dat was het zo’n beetje.
Als je elk teruggetrokken levend gezin in Nederland dat gestuurd wordt door een wonderlijke sekte aan de kaak wilt stellen, dan begin maar eens. Je vult er een complete tv-zender mee en ook nog wel een vakdagblad. Let wel: ik denk dat wat ik hier schets een verdienmodel van jewelste is en het gekke is dat nog niemand John de Mol heeft gebeld om te vragen of hij er al een alles omver smijtend format voor heeft bedacht.
Een boek, te schrijven door Geert Mak zit er in ieder geval wel in. Titel: Hoe God sensationeel opdook in Ruinerwold.
Maar hoe dan ook: vóór het eind van het jaar gaan ze bij de Volkskrant beseffen hoezeer ze in dit geval als kleine kinderen de plank hebben misgeslagen.
Bij De Telegraaf niet. Daar zijn ze tegen die tijd alweer met iets totaal anders bezig, bijvoorbeeld een sensationele echtscheiding van een voetballer en een callgirl.
Daar werken ze onder het motto: met de krant van vandaag is morgenochtend ’s lands reet alweer afgeveegd.
______