Je kunt er kort over zijn: iemand die vindt dat de Hongaarse extreemrechtse dictator Orbán een onderscheiding moet krijgen wegens zijn grenshek. En die vindt dat de Italiaanse would be-Mussolini Matteo Salvini, die er de oorzaak van is dat Italië zich niet aan de EU-begrotingsregels houdt en die migranten rustig laat verzuipen in de Middellandse Zee (en daarbij gelukkig soms wordt tegengewerkt door zijn eigen marine) noemt als iemand die Europa zal redden, die moet dat vooral in zijn café blijven uitdragen maar toch asjeblieft geen rol van betekenis spelen in de Nederlandse politiek.
Ik was toch maar opgebleven voor dat debat met Mark Rutte en zag hoe de Leider van FvD, nichterig met de ogen rollend, de gekste dingen zei, die grotendeels onweersproken bleven. Ik noem bijvoorbeeld wat hij zei over ‘zestig in de loop van de geschiedenis mislukte muntunies’. Als afschrikwekkend voorbeeld voor het europroject. Ik kan me daar helemaal niets bij voorstellen – of bedoelt hij misschien iets in het Griekenland van vóór Homerus, met munten waar de beeldenaar van de uil van Minerva in geslagen was? Geen idee.
Hij gebruikte het woord ‘talloze’ en de uitdrukking ‘tal van’ tientallen keren als hij alleen maar indruk wilde maken met zijn kennis van feiten die verder niemand kent. En hij ging absoluut compleet nat toen hij kwam aandragen met de deep state, ‘begrip’ dat in de kringen van Amerikaanse ultrarechtse krankzinnigen opgeld doet en dat rustig vergeleken mag worden met de ewige Jude van Julius Streicher. Een zwart maar onzichtbaar schaap, dat achter alle denkbare ellende zit.
En dan heb ik het nog niet over rare aberraties als de plotselinge vraag die de Leider stelde aan Rutte: ‘Wanneer hebt u voor het laatst gehuild?’ Waarop Rutte trouwens vrijwel onbewogen antwoord gaf, waarna hij afgemeten opmerkte dat je zoiets niet in het openbaar aan iemand vraagt.
Iemand verwijten dat hij beroepspoliticus is, wat kan daar het doel van zijn? Zelf was de Leider en toonbeeld van wat je krijgt als de eerste de beste amateur zich geroepen voelt in de politiek te gaan.
Intussen las ik een artikel van een verslaggever van HP/De Tijd die ergens in februari in Heerlen was geweest om te peilen hoe dat zat met Frans Timmermans, en zijn artikel begint met het feit dat hijzelf een hekel heeft aan de Spitzenkandidat van de Europese sociaaldemocraten omdat die zeven talen spreekt. Hij wist al zeker dat die sociaaldemocraten er bij de verkiezingen voor het Europese parlement niet aan te pas zouden komen en dat, nota bene op de dag dat de sterverslaggever van HP/De Tijd zich verwaardigt naar Heerlen te komen, het stamcafé van Timmermans, Café Pelt, zijn wekelijkse rustdag heeft. Hoe durven ze!
Die zal ook wel op de Leider stemmen, dacht ik. Maar dat is natuurlijk een bevooroordeeld standpunt.
En o ja, mochten jullie nog eens echt indringend verhaal willen lezen over de achtergronden van migratie vanuit Afrika: lees in de roman Superba van Ilja Leonard Pfeiffer het hoofdstuk dat gaat over de Senegalese rozenverkoper.
En val in bed, gesmoord in je kussen snikkend, over de slechtheid van de mens.
En ga, als een kleine compensatie, zo dadelijk even stemmen op Frans Timmermans, die meer politiek fatsoen in zijn kabouterbaard heeft dan de Leider van Fvd in die kop van hem, die hem duidelijk doet herkennen als een Algerijnse lover boy.
Maar dit laatste natuurlijk geheel terzijde.