Mijn laatste stukje heeft onder vrienden en magen reacties opgeleverd die varieerden van vals gegrinnik tot ronduit hoongelach: wie gaat er nou naar zo’n afleggerstent in the middle of nowhere?
Dus om het mezelf nog eens flink in te wrijven een vervolgje.
Hotel Eloro – genoemd naar een verdwenen Griekse vestiging op de Zuidoostkust van Sicilië – is inderdaad een verzamelplaats van mensen die het heel normaal vinden dat hun verblijf bestaat uit roerloos in de zon liggen, veel gratis bier en wijn drinken en wachten op de volgende buffetmaaltijd.
In afwachting van de hoofdmaaltijd – op zijn Italiaans dus de lunch – nemen Djamila en ik een aperitief. Zij houdt het bij een prosecco, ik neem een ouderwetse cocktail genaamd Negroni (recept op aanvraag). Dat zijn drankjes waarvoor je in deze tent het gewone tarief betaalt. Als dank daarvoor krijg je er een schaaltje zoutjes en een dito chips erbij, van die lekkere ouderwetse: gewoon gefrituurde piepers.
Dat trekt de aandacht van een de andere gasten, een grote blonde man, die op me af komt: ‘Hee, kom je aan die chippies?’ (het woord chippies heb ik nog nooit gehoord uit de mond van iemand van boven de zeven jaar). Eh, gekocht, aan de bar, zeg ik, je kunt ze ook bij het winkeltje aan de overkant van de straat kopen. Teleurgesteld draait hij om. Dan maar geen chippies. Betalen was hier niet de bedoeling, all inclusive is all inclusive. Misschien durft hij ook het terrein van het hotel niet af – ik spreek diverse gasten die geen auto durven te huren omdat het verkeer hier zo wild zou zijn. (Het valt erg mee, er zijn alleen extreem veel bumperklevers.)
Het hotel heeft nog een andere bron van inkomsten gevonden, zonder dewelke de tent in mei nog steeds minstens half leeg zou staan: schoolreisjes.
En zo zie je elke dag bussen aanschuiven waaruit een horde voornamelijk zwartgeklede kinderen met rolkoffers die groter zijn dan zijzelf naar de balie drommen. Als het middelbare scholieren zijn, valt het nog mee, vooral als er veel meisjes bij zijn, die schuiven bedeesd aan in de voor hen gereserveerde hoek van het restaurant, in afwachting van grote bakken pasta met tomatensaus, gevolgd door een kippenpoot met friet.
Mar als het jongetjes zijn uit groep 8, dan berg je maar. Ze maken onder het eten een lawaai als het onweer, er wordt schreeuwend en af en aan gerend, ze zitten op de eerste en tweede verdieping en blijven tot ver na middernacht bonkend en krijsend door de gangen van het hotel rennen. Het zijn er zeker honderd of meer. Ik kijk vanaf mijn balkon naar enkele balkons beneden mij, ik zie daar een paar jongetjes die overwegen naar beneden te springen, ik zie er een ‘n stuk papier aansteken, even later gaat het brandalarm af – hij heeft het papier onder de rookmelder gehouden.
Wist ik veel.
Ja, ik ben de afgelopen 25 jaar op vijf-, zeshonderd campings geweest in heel Europa, daar heb je vergelijkbaar publiek. Maar daar kon je altijd weg als het je te gortig werd. Bovendien is een camping of een jeugdherberg kennelijk beneden de stand van een zichzelf respecterend schoolreisje. Of, nog mooier, een beetje camping of jeugdherberg wil liever niet geteisterd worden door zo’n horde horzels.
Eén klein wapenfeitje wil ik toch vermelden, hoewel ik me er een beetje voor schaam.
Na het avondmaal hebben we nog een afzakkertje genomen in de bar, en als we naar de hotelkamer willen lopen (en dus naar de lift) zien we de zojuist aangekomen horde scholieren grotendeels via de trap naar hun verdieping trekken – dat is hen misschien zo opgedragen. Maar een paar slimmeriken maken van de algemene verwarring gebruik door toch de lift te pakken. Wij staan bedremmeld in de joelende menigte, en zien één lift nog lopen staan.
Zonder na te denken roep ik een paar keer Fuori! Fuori! Eruit! Eruit! En verdomd, alle zes komen ze er uit, met koffers en al en rennen beduusd weg, naar de trap, neem ik aan. En wij kunnen rustig met de lift naar onze eigen vierde verdieping.
Maar meestal zien je nog niet stáán, ik ben herhaaldelijk bijna ondersteboven gelopen.
Dat zal bij Nederlandse kinderen wel net zo zijn. Denk ik.