Smolders in Tilburg, De Mos in Den Haag, Palmen in Brunssum, Peters/Van Rey in Roermond – als er één principe kenmerkend is voor de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen, dan is het wel: hij is wel een boef, maar hij is vooral ónze boef. En dan heb ik, gemakshalve, alleen de meest voor de hand liggende figuren genoemd en de mate van geboefdheid per persoon laat ik even liggen, in afwachting van nadere instructie.
Ik ga er daarbij vanuit dat op veel méér lijsten types voorkomen die je, als je de vrije keuze had, liever niet op een winteravond in een donker steegje zou tegenkomen, maar het mooie is: met al deze figuren heb je weinig te maken cq geen last van, wanneer je niet in Tilburg, Den Haag, Brunssum of Roermond woont.
Wat dat betreft is de zoveelste verkiezing bij acclamatie van een dictator in Rusland of door Facebook van een geestelijk gestoorde president in Amerika veel dreigender. Per slot van rekening gaan die twee over een ongezellige hoeveelheid kernwapens, en gaan alle genoemde gemeentelijke machthebbers toch voornamelijk over de lantaarnpalen en de hondendrollen.
Hetgeen niet wegneemt dat de Nederlandse politiek zich in toenemende mate van mij aan het vervreemden is – maar hoe lang is dat al niet aan de gang en bovendien: het geeft je, althans mij, een prettig gevoel van exclusiviteit.
Bij mijn stembusgang gisteren nam ik de stempas voor het referendum niet mee, en dat is geheel consistent met mijn beleid dat gebaseerd is op de stelling dat referenda niets met democratie te maken hebben. Lees er het stuk van Maarten van Rossem er maar op na, hier.
De wet op de inlichtingendiensten is nota bene door het door het Nederlandse volk vorig jaar gekozen parlement in beide lezingen goedgekeurd en dus aangenomen, en dan hebben diezelfde kiezers er nu toch bezwaar tegen, waarbij moet worden aangetekend dat zelfs mensen die een 8 hadden voor begrijpend lezen er weinig sjokola van konden maken.
Met de overheid moet je altijd uitkijken, zeker waar het betreft je poen, maar ik kies er veiligheidshalve, letterlijk veiligheidshalve toch voor om uit te gaan van de stelling dat de AIVD niet meer dan het hoogst noodzakelijke zal ondernemen tegen brave burgers: de dienst heeft wel iets anders te doen en doet dat tot nu toe goed – de laatste politieke aanslag is alweer bijna veertien jaar geleden.
In het stemlokaal bood ik mijn stempas voor de gemeenteraadsverkiezingen aan. ‘Alleen de gemeenteraad’, mompelde de mevrouw achter de tafel tegen de mevrouw naast haar. Vóór haar lag al een hele stapel afgewerkte stempassen voor het referendum.
Ik kreeg de enorme lap papier met de namen op wie ik kon stemmen en het was heel eenvoudig: zonder het potlood te bevochtigen maakte ik het rondje rood van de eerste van lijst 1, helemaal linksboven.
Ik draaide me om en liep naar de stembus. ‘Alleen gemeenteraad?’ vroeg de vierde mevrouw van het stembureau, en maakte aanstalten op te staan om mij te helpen bij het vinden van de juiste stembus en het daarin deponeren van dat ene stembiljet.
Ik was haar gelukkig net voor, hij zat er al in voor ze echt overeind kon komen.
Dat is pas echt bedreigend: wanneer je aangezien wordt voor een ouwe demente gek, die de stempas voor het referendum vergeet mee te nemen en ook verder van god noch zure peren weet.
__________