Het derdegraadsverhoor dat Matthijs van Nieuwkerk woensdagavond losliet op een nietsvermoedende Dolf Jansen nog eens nagekeken en ik moet zeggen dat ik mijn mening van direct na het ‘gesprek’ – namelijk dat Dolf onderuit was gegaan tegen de alles op zijn weg vernietigende gesprekstechniek van de talkshowhost – herzien moet worden: Jansen ‘won’ wel degelijk.
Ik zal hier even in mijn eigen woorden een korte inhoud van het voorafgaande proberen te geven.
Haïti, een half eiland in de Caribische Zee, werd in 2010 getroffen door een alles verwoestende aardbeving. Gelukkig bestaan er hulporganisaties die met hun vrijwilligers na een dergelijke ramp aan de slag gaan. Let wel: dit is geen gezellige ochtendwandeling. Je komt aan op een eiland waar niets meer overeind staan en tienduizenden doden liggen te rotten onder de onaangedaan voortbrandende koperen ploert. De niet omgekomen bevolking verkeert in omstandigheden die veel mensen zou doen denken: lag ik ook maar dood onder het puin.
Het valt uiteraard in de verste verte niet goed te keuren dat onder die omstandigheden dingen plaatsvinden die wij afkeuren in onze schoongeboende contreien, maar ik kan me er iets bij voorstellen.
Goed. Medewerkers van Oxfam UK zijn daar enorm de fout in gegaan. Naar ik begrepen heb, heeft Oxfam (zeven of acht jaar geleden) een en ander intern opgelost door de betrokkenen te ontslaan. Ze hadden natuurlijk voor de rechter moeten worden gesleept, maar dan was het openbaar geworden en dan hadden de Matthijs van Nieuwkerken van deze wereld geroepen: wat een vuile stinkorganisatie, die krijgt geen geld meer van mij. Dus hielden ze het stil. Fout, maar begrijpelijk.
Dan loopt er, na al die jaren, eentje naar de redactie van The Times of London en fluistert een journalist in zijn oor: ‘Wat ik nou toch gehoord heb…’ Volgens mij zou een beetje journalist daar op antwoorden: ‘Joh, dat is acht jaar geleden! Oud nieuws! En het is toch min of meer fatsoenlijk afgehandeld? Waarom zou een hardwerkende humanitaire hulporganisatie onnodig in een schril daglicht moeten worden geplaatst, wat kan daarvan het doel zijn?’ Nee, hij schreef een mooi stuk. Scoop!
Dolf Jansen, die sneller kan praten dan God kan denken, bleek ineens ambassadeur te zijn van een neventak van Oxfam, namelijk Oxfam-Novib. Novib betekent Nederlandse Organisatie voor Internationale Bijstand en die heeft zich ooit aangesloten bij de veel grotere Britse organisatie Oxfam.
En Jansen zat bij Matthijs van Nieuwkerk. Die laatste wilde maar één ding: dat Jansen staande zijn uitzending zou zeggen dat hij bij nader inzien het ambassadeurschap van Oxfam-Novib zou opzeggen. Van Nieuwkerk bleef tijdens het ‘gesprek’ Jansen steeds onderbreken als die weer wilde benadrukken dat er tussen de duizenden medewerkers van zijn organisatie wellicht enkele rotte appels te vinden zouden zijn en ook gevonden waren, maar dat dat niet raakte aan de enorme hoeveelheid goed werk dat Oxfam-Novib doet aan problemen als rampenbestrijding, vrouwenrechten, kinderbescherming en het klimaat, om maar een kleine greep te doen.
Uiteindelijk stelde Van Nieuwkerk deze gruwelijke vraag: ‘Hoe bont moet Oxfam het maken dat jij zegt: ik wil geen ambassadeur meer zijn’.
Het is duidelijk: Van Nieuwkerk interesseert het eigenlijk allemaal geen zak, hij is er vooral op uit om zich te scharen bij het koor van farizeeërs die roepen: kijk ons eens fatsoenlijk zijn. Jij Dolf Jansen, jij bent een verdacht mannetje omdat je gewoon voor die onfrisse organisatie blijft werken. Jansen antwoordde op de genoemde vraag: ‘Ik zal je vertellen waarom ik ambassadeur ben’.
Het enige gevolg van al die farizeïsche verontwaardiging is, dat niet goed geïnformeerde donateurs hun goeie geld terughalen, cq wellicht ook een mooie smoes hebben gevonden om twee vliegen in één klap te slaan: ze houden er geld aan over en ze sluiten zich aan bij de menigte die niet wil horen dat hulporganisatie Oxfam-Novib in 99.99 procent van de gevallen goed en noodzakelijk werk doet zonder daarbij minderjarige prostituees in te zetten, werk waar veel anderen de neus voor optrekken.
De enige die woensdag vond dat het allemaal te bar werd, was André van Duin. Waarvoor hulde. En Jan Mulder begint echt een beetje in de war te raken.
Zou Van Nieuwkerk het intussen niet vervelend vinden dat hij zich met zijn impliciete standpunt aansluit bij écht verwerpelijke organisaties als GeenStijl?
Kortom: Dolf Jansen heeft mij in DWDD van woensdagavond overtuigd.
Ik heb me net gemeld als donateur van Oxfam-Novib. Op de website https://www.oxfamnovib.nl/
Zo nodig kan mijn bijdrage geoormerkt worden voor de strijd tegen de smiechten die zich melden bij de organisatie met het nadrukkelijke oogmerk er de fout in te gaan.
________