Een béétje columnist schrijft natuurlijk geen geinig stukkie over een televisieprogramma als ‘Ik vertrek’.
Maar dan moet een béétje columnist het hebben over het feit dat Donald Duck in het Witte Huis zichzelf officieel tot Stabiel Genie heeft verklaard.
Niet doen.
Of toch over Jean Paul Rawie die in prachtig half vergeten Nederlands de uitnodiging weigert om aan de Groningse universiteit een lezing te houden over Nederlandse dichtkunst – in het Engels.
Dat is trouwens misschien ook wel een onderwerp: hoe de complete Nederlandse onderwijswereld zich verklaard heeft tot Stabiel Genie op het Gebied van het Spreken en Schrijven in het Engels.
Maar ook daar is al een beetje verstandigs en verschrikkelijk veel onzinnigs over te berde gebracht.
Dus toch maar ’Ik vertrek’. En dan niet die man die in Denemarken een defect aan zijn auto wil uitleggen aan een garagist met de opmerking ‘Der is sumzing wis de distributieriem under the motorcap’. Dat is nog begrijpelijk, mede gezien het feit dat wij Nederlanders zonder uitzondering voortreffelijk Engels spreken.
Nee, dan Hans & Karin.
Ze zijn allebei 47. Hans is brugwachter en Karin heeft het koud. Hans vindt dat hij het mooiste beroep van de wereld heeft, zij weet wel wat voor de kou: Bonaire.
Ze hebben wat spaargeld, ze wachten nog op een genereuze schadevergoeding voor Hans zijn kapotte schouder. Ze zijn wel eens op Bonaire geweest en in Florida. Daar was het warm.
En in Florida had Karin een schattige midgetgolfbaan gezien die wel wat op een mini-pretpark leek en dus was het plan klaar: het werd een midgetgolfbaan met pretpark-allures op Bonaire.
Een normaal mens zou misschien eerst naar Bonaire reizen om eens uit te pluizen of ze daar op zo’n park zitten te wachten, of er grond voor beschikbaar is, wat de vooruitzichten zijn voor zo’n nieuwe attractie, op welk tijdschema gerekend moet worden. En op grond van de bevindingen, noem het een bedrijfsplan, kun je dan aan de slag.
Maar nee, Karin – want zij is de drijvende kracht achter het plan – doet het omgekeerd. Haar motto is ‘Het komt goed, scheet’, en begint met het aankopen van de peperdure aankleding van het park: bijna levensgrote plastic olifanten en giraffen en een Pirate of the Caribbean (good thinking!) en zo nog het een en ander. En een bouwpakket voor een houten huis.
Dat wordt allemaal verscheept naar Bonaire en aldaar binnen de kortste keren half gestolen, maar dan zitten Karin en Hans al vele maanden op Bonaire, met de ‘bouwtekening’ van het park die nog het meest lijkt op de tekening die ‘mijn dochtertje van vijf’ gemaakt zou kunnen hebben. Ze hebben tijdelijk achtereenvolgens in een paar appartementen gezeten en kamperen uiteindelijk op een industrieterrein in een lekke tent – als het regent gaan ze in de auto zitten.
Maar Karin heeft wel de opgezette hond bij zich – Hans heeft het zwaarder, want toenemend heimwee naar zijn bruggetje. Gelukkig komt de schadevergoeding voor zijn kapotte schouder nog op tijd om ook in deze bodemloze put te storten.
En met het steken van de eerste schop in de grond door Hans (‘keiharde grond, zeg’) is het eerste deel van de reportage afgelopen. Karin en Hans zijn inmiddels aanzienlijk bruiner dan de meeste bewoners van het eiland en die kleur heeft mijn vermoeden ook voor het vervolg. Dit gaat, scheet, niet goed komen.
De vraag is: heeft de organisatie die de uitzending maakt hier geen grens overschreden? Die hebben vanaf de eerste dag kunnen zien dat de gekozen bijzondere aanpak zou leiden tot de totale ondergang van het stel. Hadden die geen assistentie of goede raad moeten aanbieden? Of is dat misschien wel gebeurd en hebben Hans en Karin dat in de wind geslagen? Of heeft men echt gedacht: niks aan doen, met dat stel maken wij een sensationele uitzending?
En toch.
Karin had het koud en het gevolg is dat Hans heimwee heeft naar ‘zijn bruggetje’.
Op de website bieden ze hun tweeduizend dvd’s te koop aan.
En daar staat ook een optimistisch bericht: ze gaan eind februari begin maart beginnen met pannenkoekenbakken, kinderfeestjes geven en de aanleg van de midgetgolfbaan.
En ze zijn natuurlijk wereldberoemd.
Op Twitter.
Dat pakken ze Hans en Karin niet meer af.
________