Door Peter Stiekema
Hoe slim zijn de leden van de Tweede Kamer eigenlijk? Lezers, die regelmatig deze rubriek en daarmee onder meer mijn gedachtenspinsels een blik waardig keuren zullen beseffen dat ik geen hoge pet op heb van het gemiddelde lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal. En toch hoort dat ongeveer het belangrijkste bestuurscollege van ons land te zijn. Althans, dat heb ik geleerd tijdens de lessen staatsinrichting op de aloude HBS, waar ik een groot deel van de jaren zestig heb doorgebracht.
Dinsdag onthulde de consumentrubriek Radar dat veel uitzendbureaus bereid zijn om te discrimineren op afkomst wanneer een opdrachtgever daar om vraagt. Dat uitzendbureaus discrimineren was al langer bekend, ook in de Kamer, pakweg sinds 2011, maar de problemen in de sector houden aan. Daarom wil een meerderheid in de Tweede Kamer nu dat de namen van die discriminerende uitzendbureaus bekend worden gemaakt. Naming and shaming – het publiekelijk aan de kaak stellen van deze ongewenste en ongrondwettelijke praktijk, zo heet dat in tamelijk slecht Nederlands, maar redelijk goed Engels (ook al zo'n nationaal discussiepunt) – moet een einde maken aan deze vorm van discriminatie.
Is dat verstandig, vraag ik me dan af, of ga je juist reclame maken voor die uitzendbureaus? Uit de uitzending van onder meer EenVandaag van dinsdagavond is namelijk gebleken dat juist de discriminerende uitzendbureaus daar garen bij spinnen. Het wemelt namelijk van de werkgevers, die geen enkele behoefte hebben aan werknemers van Turkse of Marokkaanse afkomst. Hoe het met andere oorspronkelijke nationaliteiten van de zich op de arbeidsmarkt aanbiedende minder of meer getinte medemens gaat, vermelden die reportages niet. Ook niet of vrouwen of ouderen van alle in ons land verblijvende nationaliteiten, dus inclusief de oorspronkelijke witman – normaal zou ik blanke geschreven hebben, maar dat is kennelijk ook al een vorm van discriminatie – worden gediscrimineerd.
Want soms lees je in de kranten personeelsadvertenties waarin wordt gevraagd om achttienjarigen met veel ervaring en een afgeronde universitaire opleiding. U begrijpt dat ik nu een beetjes chargeer. In eenvoudig Nederlands is dat: overdrijf. Dus ook leeftijdsdiscriminatie, of vrouwen- of mannendiscriminatie, is aan de orde van de dag. Een meerderheid van de Kamer vindt nu dat er flinke boetes moeten worden uitgedeeld aan discriminerende uitzendbureaus.
Maar de belangen van de uitzendbureaus zijn simpelweg te groot. Voor de economie, voor de belastingopbrengst. In die branche gaan miljarden om, waarvan vooral de staat profiteert. Ik denk dat het wel weer met de bekende sisser af zal lopen. En dat er in 2025 weer nieuw vragen over hetzelfde onderwerp worden gesteld. Het geheugen van het gemiddelde Kamerlid – en daaraan gekoppeld zijn of haar houdbaarheidsdatum – is namelijk ongeveer zo lang. Een enkeling uitgezonderd, misschien. Maar dat is dan ook een witte raaf. Nou ja, blanke raaf. Oh nee, toch andersom.