Door Peter Stiekema
Het gaat niet zo best met de pensioenfondsen in Nederland. Al jaren is het krap aan. In het recente verleden hebben Nederlanders, die in de buurt van de van regeringswege steeds later ingestelde pensioengerechtigde leeftijd kwamen, kortingen aangezegd gekregen. Mijn pensioen, dat ik sinds juni 2017 ontvang, is inmiddels op jaarbasis tienduizend euro lager dan mij ooit, zo'n tien jaar geleden, was voorgespiegeld. Maar, zoals George Orwell reeds schreef in zijn felle satire op de Sovjet-Unie van Josif Stalin, Animal Farm: alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn gelijker dan anderen. De regering Rutte stelt vast daar niets aan te kunnen doen, de pensioenfondsen moeten en kunnen dat regelen. Dat is niet de verantwoording van het kabinet.
Maar dan stappen we nu even over naar het Europees Parlement. Daar gelden andere regels. Er is een miljoenentekort bij het fonds dat de pensioenen van de leden van het Europees Parlement en andere bestuurders van de EU regelt. Waar de pensioenfondsen in ons land over het algemeen net boven de honderd procent van het geïnvesteerde kapitaal uitkomen, te weinig om over verhogingen te denken, daar scoort het Europese pensioenfonds 37 procent. Daarvoor is een snelle oplossing gevonden. Die oplossing dient te worden betaald door de Europese belastingbetalers, u en ik dus, onder anderen. Want het aanvullende pensioen van zo’n duizend voormalige Europarlementariërs wordt niet verlaagd, ook al kampt het fonds met grote tekorten. De rekening wordt doorgeschoven naar het Europees Parlement, dat op de begroting 270 miljoen euro opzij heeft gezet om het gat te dichten.
Ja, zo kan ik het ook. Of, zoals de Nederlandse pensioendeskundige Theo Kocken het zegt: de gepensioneerde parlementariërs hebben veel te weinig premie betaald voor het pensioen dat ze krijgen. Nou, zeg ik dan, laat ze dat dan terugbetalen via hun riante aanwezigheidspremie van ruim 300 euro per dag. In het verleden is al gebleken dat nogal wat Europarlementariërs des ochtends hun handtekening zetten om te verklaren dat ze die dag aanwezig zijn, maar dan verdwijnen naar de binnenstad van Brussel of Straatsburg (ook al zo'n steen des aanstoots) om gezellig de bloemetjes buiten te zetten.
In Nederland mogen fondsen met een dekkingsgraad onder de 105 procent de pensioenen niet verhogen. Bij een veel lagere dekkingsgraad worden de pensioenen gekort. In Brussel zijn de pensioenen vorig jaar – ondanks het tekort – opnieuw verhoogd. Ook enkele Nederlandse Europarlementariërs maken gebruik van het omstreden pensioen. De riante pensioenvoorziening komt bovenop het pensioen dat parlementariërs in eigen land sparen. Volgens critici is de regeling ‘moreel verwerpelijk’ en een vorm van zelfverrijking. Als Europa de eigen pensioenen al niet fatsoenlijk kan regelen, wat kan Europa dan eigenlijk wel? En leg het de pensioengerechtigden in ons en andere landen dan maar eens uit.