Jongelui, even opletten nu, telefoons uit, benen van tafel, maatschappijleer. Vandaag: democratie.
Op liever het definitieve antwoord op de vraag: hoe democratisch zijn onze politieke partijen?
Het staat er droevig voor. Maar hoewel dit een korte les wordt, is dat toch een iets te grove samenvatting.
Over de partijen die zich op enigerlei wijze beroepen op een Opperwezen, voornaam God, achternaam De Vader kunnen we inderdaad heel kort zijn. Die meneer bestaat helemaal niet en daarmee stort de geloofwaardigheid en dus het democratisch gehalte van de partijen die het betreft, volledig in elkaar. Het gaat uiteraard om het CDA, de Gristenunie, de SGP en de PVV. Dat laatste is misschien een verrassing. Maar omdat de PVV een single issue partij is (met één lid) met de islam als onderwerp, en dat is een godsdienst.
Dan hebben we drie partijen die het iets minder abstract doen: de VVD, het FvD en D66. Inderdaad, alle drie met het woord democratie in de naam, en dan moet je gaan opletten. Nederland is bij Grondwet een democratie, waarom zou een partij moeten benadrukken zelf democratisch te zijn? Dat klinkt verdacht en dat is het ook. De VVD is de zetbaas in het parlement van het grootkapitaal, het FvD is, zoals de naam al zegt, een clubje voor kletspraat waarin wel heel veel dronken gelul uit komt dat in nuchtere toestand uitdrukkelijk als antidemocratisch (zo niet véél erger) gekenschetst moet worden. En D66 is de ene kabinetsperiode zus en de andere zo, geen touw aan vast te knopen.
Blijven over GroenLinks, 50Plus, de Partij van de Arbeid en de Socialistische Partij. De laatste partij is niet altijd even democratisch – blijven de twee enige echt linkse partijen over. 50Plus zou op dat punt veel hogere ogen gooien als daar inderdaad iemand bij was die tot tien kan tellen.
En o ja, de Partij voor de Dieren. Tja, heel sympathiek allemaal, maar democratie betekent: regering door het volk, en helaas kan ik Fikkie en Poekie niet tot het volk rekenen.
Ach jee, en ook nog DENK. Moet nog goed doorstuderen.
Lezen jullie voor de volgende les The God Delusion van Richard Dawkins en Joop den Uyl, dromer en doordouwer, door Anet Bleich. Ja, die boeken zijn van papier en tellen samen duizend pagina’s, maar democratie is geen Twitter of Facebook, dat heb je mij namelijk nooit horen zeggen.
__________