Je bent nog niet zo lang abonnee van de krant (en het zal, eerlijk gezegd, ook niet erg lang meer duren) maar je stinkt er toch in. De kop op de voorpagina luidt: ‘Limburg trekt sociaal zwakkeren’, je ziet een plaatje voor je geestesoog opduiken: troepen haveloos geklede mensen met oude kinderwagens met maar drie wielen en een met touw samengebonden kartonnen koffer, een stok over de schouder met daaraan wat spullen, bij elkaar gebonden met een blauw geruite gerafelde theedoek, de kinderen op de nek of sjokkend op kapotte klompen, opa hompelend op een kromme stok in de achterhoede. Ze zijn onderweg van Den Haag naar Kerkrade, en bij het pontje van Amerongen moeten ze bedelen of ze gratis naar de overkant mogen. Want: ‘Limburg trekt sociaal zwakkeren’. Duizenden en nog eens duizenden zijn dit kansloze gezin voorgegaan en nog eens duizenden zullen volgen.
Dat komt ervan als je, daartoe aangezet door de sociale media, alleen maar de koppen van het nieuws graast.
En de kop in de krant, die is suggestief. Eerst waren het de vluchtelingen, en nu de ‘sociaal zwakkeren’. De onderkop versterkt nog het impliciete standpunt van de krant: ‘Bijstandsgerechtigden verruilen de Randstad voor deze regio’.
De provincie Limburg liet ooit een peperdure reclamecampagne voeren onder de ongelukkige titel ‘Limburg, je zal er maar wonen’, en die dreiging wordt nu dus werkelijkheid, de campagne heeft gewerkt, is de volgende gedachte die postvat in je benevelde hersens. Maar de provincie mikte destijds natuurlijk helemaal niet op ‘sociaal zwakkeren’ maar op a-sociaal kapitaalkrachtigen: de bevolkingskrimp werd er door tegengegaan en er kwamen rijke mensen bij die de zaak konden opfleuren.
Even tussendoor: de krant haalt de begrippen ‘sociaal zwakkeren’ en ‘bijstandstrekkers’ wel erg slordig door elkaar. Dat is een trap na voor mensen die als gevolg van jarenlang VVD-beleid feitelijk aan de bedelstaf zijn geraakt en daarom naar het laatste redmiddel grijpen: de bijstand. Die ooit bedoeld was om het schandelijke ‘hand ophouden’ tot het verleden te doen behoren, maar die de laatste jaren door de VVD is vervangen door ‘armoede is een keuze’.
Ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan, maar misschien moeten we gewoon even de cijfers bekijken.
In Limburg hebben we 33.720 bijstandsgerechtigden, de bevolking was in 2014 1 miljoen 119.000 mensen groot. Drie procent van de mensen heeft dus een bijstandsuitkering. In Kerkrade steeg ‘tot schrik van de gemeente’, voegt de krant er volledigheidshalve aan toe, in 2016 het aantal bijstandsgerechtigden met 40 stuks tot 116! Dat is 2,5 procent van de bevolking! Een toename van 0,8 procent!
Nergens in de verslaggeving staat of het hier daadwerkelijk instroom vanuit het westen van het land betreft ‘De mensen worden niet gestuurd, maar wel geduwd’, veel raadselachtiger kun je niet zeggen dat je geen idee hebt. Of dat het wellicht ook een voortgezet gevolg is van het feit dat werkgevers nog uitsluitend met werknemers werken die naar willekeur op straat kunnen worden gezet en langs die weg in de bijstand terecht komen en dan op zoek gaan naar een goedkopere woning in een andere gemeente, dat vermeldt het verhaal niet.
En er is nog een enorm aantal andere factoren te noemen die invloed hebben op deze kille getallen.
Maar ja, je moet als verslaggever vandaag nog een heel stel andere onderwerpen behandelen, dus dan maar zo. Een punt gemaakt is een punt gezet, riepen wij vroeger.
En wie zich op deze manier weggezet voelt, die moet het zelf maar bekijken.
_______