Gisteravond ben ik tot een belangwekkende conclusie gekomen: in het welvarende provinciestadje Nederland bestaat een heel actieve en succesvolle amateurtoneelvereniging, onder voorzitterschap van Kees van Kooten.
Ik trok die conclusie naar aanleiding van de gezellige dorpsklucht ‘Alles is Familie’ waarvan het scenario geschreven werd door de dochter van de voorzitter Kim van Kooten, die zelf een klein rolletje speelt als verpleegkundige. Kees zelf heeft wat tegenwoordig heet ‘een cameo-rolletje’ als autoverkoper die uiteraard, geheel in Kees’ stijl, lullige brommobielen verkoopt. Kims echtgenoot, Jacob Derwig, speelt de schoonzoon van mevrouw De Roover, die gespeeld werd door Martine Bijl; zijn echtgenote Anouk is overleden, maar gelukkig komt hij de ook door mij teerbeminde Tjitske Reidinga tegen – samen zorgen ze voor een eind goed al goed. Ik miste trouwens Barbara en Kasper van Kooten. En wel hierom.
Het verhaal is heel moeilijk te vertellen en dat doe ik dan ook maar niet. Om Carice van Houten, een talentvolle actrice, het moet gezegd, kon de toneelvereniging ‘Alles komt goed’ niet heen, en de cameraman liet merken dat zelfs zijn camera verliefd op haar is – ze blijkt zelfs, vooral in de beeldvullende portretten, een prachtig gezicht te hebben.
Werkelijk iedereen had weer eens een rolletje gekregen, het was of Kim het er bij het schrijven om gedáán had. Georgina Verbaan mag niet ontbreken, en Michiel Romijn niet, die het niks kan schelen dat hij alleen in beeld komt als iemand die vieze scheten laat. In de voorganger van Alles is Familie, Alles is Liefde, uiteraard gespeeld door de dezelfde toneelvereniging, was hij nog een rondzwemmende Sinterklaas.
De grote schlemiel werd in dit geval gespeeld door Thijs Römer en dan valt meteen ook op dat de familie Schuurman verder in haar geheel ontbrak in het blijspel.
Kees Hulst was er ook, hij vormde een perfecte combinatie met Willeke Alberti, allebei een beetje onhandig en verlegen, het leek wel een voorstudie voor Kees’ huidige rol als Hendrik Groen. Alleen is daarin Olga Zuiderhoek de iets minder verlegen vriendin van Kees.
Ook een andere toneelclub, Goede Tijden Slechte Tijden, werd enkele gastspelers geleend en zo zagen we heel kort Wilbert Gieske als botte date van Martine Bijl en Caroline de Bruijn als Isa. (Nee, niet Hoes.) Ook Chris Zegers bleek even vrij te hebben van Zwitserleven, maar zijn rolletje was voornamelijk tevergeefs.
Heel verrassend was uiteraard het optreden als kok, spermadonor en womanizer Charlie, door Benja Bruijning, die toevallig tijdens het casten even logeerde bij voorzitter Kees van Kooten.
Ik kom er natuurlijk allemaal wel heel laat mee aankakken. De film stamt immers uit 2012. Maar dat komt doordat ik de film pas gisteravond zag, gelukkig op NPO3, zonder reclame.
Waardoor ik kan vertellen dat de dorpsprijs voor het beste toneelstuk, de Gouden Kalfsnier voor dit stuk terecht opnieuw naar de toneelvereniging ‘Alles komt goed’ ging, net als uiteraard het jaar eerder naar Alles is Liefde van dezelfde vereniging.
Hoewel dat laatste toneelstuk natuurlijk zeer versterkt werd door de bekende dorpsgek Paul de Leeuw.
Kortom: het is uiteraard geen Four Weddings and a Funeral of Love Actually, maar gelet op het feit dat het hier een dorpse toneelvoorstelling betreft, kunnen wij toch en alsnog het predikaat Verdienstelijk uitreiken.
________