Meestal ben ik niet van het complotdenken. Hoewel: het ligt iets ingewikkelder – als je zelf vindt dat je niet van het complotdenken bent, kan dat natuurlijk een ernstige vorm van complotdenken zijn.
Maar dat alles tot nu toe terzijde.
Ik lees in de krant dat de jongelui van tegenwoordig niet meer beseffen wat een rechtsstaat is en politiek onbenullig zijn en dus ook niet weten wat die politiek voor hen betekent en wat de voordelen van de rechtsstaat zijn voor de individuele burger. Misschien komt het door hun jeugdige onschuld, wie weet. Maar ik zie iets anders.
Het onderwijs wordt sinds jaar en dag, vooral sinds rechts aan de macht is, geteisterd door gebrek aan kwaliteit, mede als gevolg van geldgebrek. Dat is al zo lang aan de gang dat ook de leraren inmiddels niet meer behoorlijk opgeleid zijn, dus wat kun je dan nog van die blagen verwachten. Ze bukken gehoorzaam voor de mensen met geld die het voor het zeggen hebben en die vooral een pesthekel hebben aan een staat waar ze je zo maar voor de rechter kunnen slepen als je eens ergens een paar miljoen onbeheerd ziet liggen en die onder het motto ‘ga je weg, of ik pak je weg’ in je zak hebt gestoken.
Aldus is het gemakkelijk te verklaren dat ‘iconische’ personen en bedrijven (denk aan Bono en Apple) op handen gedragen blijven worden door mensen die, door gebrekkig onderwijs, niet kunnen weten dat gebrekkig onderwijs een gevolg is van het feit dat bepaalde mensen en bedrijven boven de wet staan of voor wie zelfs aparte wetgeving telt. En die er baat bij hebben als het plebs onnozel wordt gehouden..
Dat is vandaag heel mooi weergegeven in een magistrale politieke prent van Jos Collignon in de Volkskrant: aan een tafel waar bingo wordt gespeeld haalt Mark Rutte de balletjes uit de bingo-molen, al die balletjes hebben het cijfer 1. De spelers – Apple, Google etc – hebben allemaal een bingokaart met één cijfer: het cijfer 1. Tussen de grote bedrijven in zit U, de gewone, normale Nederlander, die een grote bingokaart heeft met allemaal cijfertjes, maar zonder het cijfer 1. BINGO! roepen de grote bedrijven.
Gisteren hoorde ik in het NOS Journaal het verbijsterende nieuws dat Shell, Unilever, Akzo Nobel en Philips, die al jaren zinspelen op vertrek van hun hoofdkantoren naar het buitenland of dat voor een deel al hebben gedaan, de partijen die het huidige kabinet formeerden, beloofd hebben dat besluit om te vertrekken wellicht nog wel eens te willen heroverwegen, op één voorwaarde: dat de dividendbelasting voor hun aandeelhouders wordt afgeschaft.
Op zich wel begrijpelijk: Mark Rutte heeft nog goede herinneringen aan een van zijn vroegere bazen, Shell en informateur Gerrit Zalm is, als ik goed ben ingelicht, commissaris bij diezelfde firma.
Mocht het zo zijn dat er een verontwaardigde storm opsteekt in verzet tegen de regelrechte chantage door grote bedrijven waar Nederland beretrots op is, dan staat De Telegraaf klaar om zijn steentje bij te dragen en het domme klootjesvolk voor te houden wat we toch zeker niet, na de KLM en Fokker ook nog eens Shell, Unilever, Akzo Nobel en Philips door het knalrode linkse gepeupel het land uit laten jagen?
Je zou zeggen dat in een Tweede Kamer waarin de linkse partijen, D66 als kampioen van de rechtsstaat, 50Plus, de GPV en de Christenunie als wantrouwers van de mammon en een stuk of twee drie voor de hel benauwde CDA’ers voldoende moeten zijn om een heilloos en volstrekt immoreel voornemen van de regering naar de prullenmand te verwijzen. Van hoeveel minachting voor het verpauperende eigen land getuigt het om een paar couponnetjesknippers op Taiwan de portemonnee te spekken en de eigen burgers met een hogere btw op de boterhammen ervoor te laten opdraaien?
Het hoeft toch niet nodig te zijn daarvoor het rode vaandel voor den dag te halen, in onze rechtsstaat?
Maar ik vrees dat ik op dit punt bakzeil zal halen.
Al zal ik het blijven zeggen.
________