Halloween hebben we gehad: tijd voor de kerstboom. Een mooie Nordman spar heb je al voor onder de twintig euro, aan de voordeur afgeleverd door de Kerstman, in de persoon van de uitgebuite zzp-er met zijn witte bestelbus die hij nog maar moet zien terug te verdienen.
Althans: daar leek het enkele jaren geleden naartoe te gaan. Maar sinds een jaar of drie is Sinterklaas weer helemaal terug. Heugelijk nieuws, want dat betekent toch dat die vermaledijde Amerikaanse Kerstman er niet in is geslaagd de Goedheiligman definitief de pas af te snijden. Blijft staan dat het wel is gelukt is om Valentijnsdag, Moederdag, Vaderdag en Halloween erdoor te drukken. Maar die kwamen er gewoon bij, ze voorzagen als het ware in een economische behoefte – ik voel een vergelijking aankomen met de kwestie van de dividendbelasting voor buitenlanders.
De terugkeer van Sinterklaas is trouwens veroorzaakt door een minder vrolijk aspect van de zaak: de jaarlijkse herrie rond Zwarte Piet. Sinterklaas is natuurlijk nooit weggeweest voor de centrale doelgroep, te weten de kinderen tot een jaar of zeven, acht. Die nog de kunst verstaan tegelijkertijd iets wel en niet te geloven.
Dit jaar was de officiële – dat wil zeggen door de publieke omroep rechtstreeks uit te zenden – intocht van Sinterklaas in Dokkum. Ik zag dat het wrakke bootje, dat bij windkracht 2 vermoedelijk al thuis moet blijven, trots de Spaanse vlag voerde, als suggestie dat het helemaal uit Spanje naar Nederland was gevaren, want dat geloven kinderen. Die kinderen denken ook dat al die Zwarte Pieten uit Spanje zijn meegekomen.
Nee, ik ga niet deelnemen aan die discussie, ik heb me daar vorige keren wel toe laten verleiden maar kom op zeg, we weten het nu wel: Zwarte Piet is discriminatie, herinnert aan het slavernijverleden en is een onmisbaar onderdeel van een aloud kinderfeest.
In Nederland hebben wij iets véél belangrijkers, en dat is de vrijheid van meningsuiting. Dat geldt voor de mensen die nooit ergens iets over mogen zeggen en daarom de hele dag luidkeels hun mening ten beste geven, en de mensen die het in het juiste seizoen willen hebben over de gewenste kleur van het gezicht van Zwarte Piet, de dikte van zijn lippen, het formaat van zijn oorringen, en de aard van zijn klederdracht.
Al weken geleden, vermoedelijk nog vóór Halloween, hadden mensen in de Randstad Holland die tot de laatste groepering behoren, bij de gemeente Dongeradeel vergunning aangevraagd om te mogen demonstreren tijdens de intocht van Sinterklaas in Dokkum, de hoofdplaats van de gemeente.
Zoals dat in een beschaafd en tot de laatste komma en punt doorgeregeld land betaamt, waren daar onderhandelingen op gevolgd en uiteindelijk was iedereen ermee akkoord gegaan dat de mensen uit de Randstad hun demonstratie konden houden in een strikt afgebakend hok dat in een zijstraat van de Sinterklaasroute zou worden ingericht. (Ingericht, dat zeiden ze, in Dokkum.)
Maar toen was er een groepje mensen die wellicht niet wisten dat een dergelijke afspraak was gemaakt (of, erger nog: het niet met die afspraak eens waren) die de demonstratie wilden verhinderen – want: traditie, kinderfeest, zwartjoekels, dobbernegers – en dat deden door voor het eerst in de geschiedenis van Rijksweg A7 een file van betekenis te veroorzaken door de bussen met demonstranten tegen te houden.
Waarna die demonstranten, opnieuw na overleg met de bevoegde autoriteiten, besloten onverrichterzake naar huis te gaan. Noem het beschaving.
De geschiedenis vermeldt niet of de tegendemonstranten een bekeuring hebben gekregen voor het wederrechtelijk afsluiten van een openbare weg en het veroorzaken van een file, hetgeen voor mijn gevoel wel had gemoeten.
En verder is hiermee weer eens aangetoond hoe leuk het is dat die zwartepietendiscussie een jaarlijks terugkerend evenement wordt, een onlosmakelijk deel van de Sinterklaasviering.
_________