Meestal gaan de ‘specials’ van het Volkskrant Magazine over mode. Daar is niets mis mee: het is een advertentiefuik en wie zal de Volkskrant verwijten dat ze met een onschuldig onderwerp wat extra omzet binnensleept, onder het motto: het moet allemaal toch érgens van betaald worden.
Afgelopen zaterdag was er weer een special, maar deze was een beetje per ongeluk, heb ik het idee, en laat bovendien de attente lezer een beetje zitten met een raadsel. To zuip or not to zuip, zoiets.
Het thema was: alcohol. De redacteur van het VKM, Corinne van Duin, had zelf die raadselachtige ervaring al bij het samenstellen van het blad. En ze vat dat bondig samen. ‘Na het lezen van het stuk van Ianthe Sahadat durfde ik geen druppel meer te drinken. Gelukkig las ik daarna het interview met Midas Dekkers en schonk ik weer een glaasje in’.
Het stuk van Sahadat, getiteld ‘Het misverstand drank’ gaat over de onwaarschijnlijke gezondsheidsrisico’s die het drinken van ook maar één druppel alcohol met zich meebrengt. Het beslaat acht pagina’s en het laat de lezer en met name degene die zich twee glaasjes wijn per dag veroorlooft in verslagenheid achter. Alle smoesjes van de slobberende goegemeente – twee glazen rode wijn per dag drinken is juist goed, bijvoorbeeld – worden vakkundig onderuit gehaald. Ik vat het maar even kort samen.
Maar dan komt de rest van de zaterdagse bijlage.
Die begint met dat interview met Midas Dekkers, getiteld ‘Het borreltje op zijn is het beste antidepressivum’ en als ik goed geteld heb, drinken interviewer en geïnterviewde samen gezellig het grootste deel van een liter jonge jenever tijdens het gesprek. Hetgeen bijvoorbeeld leidt tot de gevleugelde uitspraak van Dekkers: ‘Waarom zou je 42 kilometer hardlopen als het café om de hoek is?’
Maar inderdaad, iedereen kan wel uit eigen of andermans omgeving een op 106-jarige leeftijd gezond rondspringend en wel overleden oma die elke dag anderhalf pakje sigaretten rookte en een halve liter citroenjenever dronk. En daar acht menigeen zichzelf ook graag toe in staat. Vooral natuurlijk als hij of zij zich eens duchtig moed heeft ingedronken – het woord zegt het al.
Ook staat er een interview in met Jan Heemskerk, bekend van Panorama en Playboy, die bekent dat alcoholgebruik hem in staat stelde dames van zijn gading besluitvaardiger te benaderen dan nuchter, maar er zich na afloop helaas weinig van herinnerde. Hij staat al meer dan een jaar ‘droog’, en hij moet zich nu vooral verdedigen tegen de doordrinkers die hem een spelbreker vinden.
Verder vertelt Thomas Erdbrink, correspondent in een van de meest drooggelegde landen ter wereld, Iran, over een hem bekende ‘opa’ (hij bedoelt vermoedelijk een grootvader) die niettemin volop genoot van namaakwhisky, net als talloze van zijn landgenoten, en uiteindelijk onder een auto liep. Uitgerekend toen had hij niets gedronken, want dat deed hij natuurlijk thuis, in het geheim.
En een fotoserie van fotograaf Lars van den Brink met als onderwerp onwaarschijnlijk desolate instellingen van drankgebruik in Rotterdam en Amsterdam, ’s nachts gefotografeerd – de luchtplaats van een extra beveiligde gevangenis lijkt er een paradijsje bij.
En Henk van Straten, schrijver, bekent iets verschrikkelijks: pas na een paar Belgische biertjes is hij een leuke vader.
Wat een treurigheid. Een echte acoholspecial, dat VKM van zaterdag, dus, en het gaat nog door. Maar dan in de gebruikelijke wekelijkse rubrieken.
Zoals ‘gids ter plaatse’. Waar in Europa kun je goed aan de zuip? Tsjechië is hét goedkope bierland. ‘Praag, met overal brouwerijen en pubs’, en Brno, alwaar een ‘cocktailparadijs met flessen tot aan het plafond’.
Nee, dan Varna in Bulgarije: betaalbare wijnen en stevige bieren; Debrecen in Hongarije met wijnbars en speciaalbier en Timisoara in Roemenië, waar het ook goed innemen is. Slaan we Skopje en Gdansk even over en landen we in Porto, Portugal, met natuurlijk port maar ook ‘echt goedkoop bier’.
Een conclusie, of een motto heeft het nummer niet (‘Het drankdilemma’) , maar ik zou het wel weten: ja hoor, zuipen is ongezond, maar de wereld is zo doordrenkt door de graanbouillon en het druivennat, je kunt er gewoon niet omheen. Trouwens: zou jij je glaasje daarom willen laten staan?
En zeker niet die Bordeaux die Onno Kleyn nog snel even aanprijst met ‘zwarte bramen, een aantrekkelijk likje vanille in de geur en een lekkere frisheid met een randje tannine’. Dan neem je die alcohol die er in zit toch voor lief?
En als je dat allemaal te verfijnd is kun je terecht op pagina 57, tegenover een advertentie waarin McDonald’s zich aanprijst als zo ongeveer de groenste firma ter wereld. Op rechterpagina worden moderne biertjes aangeprezen, ‘fruitig doch monter bitter’ of een ‘bonk smaak van chocola, koffie en een pietsie laurier in je glas’.
Ja hoor, ik stop binnenkort wel eens.
Maar nu even niet. Je zou eens een bonk smaak missen.
Of misschien moet ik me vasthouden aan wat Van Kooten en De Bie in 1977 reeds opmerkten: ‘Ik drink alleen pua natua, dus allein jeneva en bia, dus dat je nou ken segge dat ik drink, nei’.
________