Wat is er toch aan de hand in Den Haag? Ligt het er aan dat ik er al zeker een jaar niet ben geweest?
Bijvoorbeeld deze: ineens zien de onderhandelaars van de vier partijen die een regering denken te kunnen vormen, plus de informateur, er allemaal uit of ze het Jan de Witthuis gaan eh, witten. Het kan niet anders dan afgesproken werk zijn, ik stel me zo voor dat Buma en Segers nog snel zijn binnengewipt bij de Foot Locker voor een paar gympen, of zijn die schuiten inmiddels de kinderschoenen ontwassen en lopen de mensen tegenwoordig, met name als ze een kabinet gaan formeren, natúúrlijk op gymschoenen?
Symboliek te over, uiteraard. Ik noem maar de ietwat slordige manier waarop de gebroeders De Witt, alweer een poosje geleden, aan hun einde kwamen toen ze het De Witthuis uitkwamen en het gepeupel dat de uitgezochte gelegenheid vond om ze levend te villen, want dat ze met hun gore poten van de Oranjes moesten afblijven (of zoiets, ik kijk het straks nog wel even na).
De Vijf van Den Haag moeten dus wel met een kabinet komen, anders staan er voldoende lantaarnpalen langs de Lange Vijverberg om het hele stel vakkundig aan uit te benen.
Of: een kabinet formeren is een makkie, en straks gaan we een stukkie hardlopen en als je goed kijkt kun je daarbij zien wie van de vijf minister van financiën wordt.
Of een heel andere. Ik herinner me vagelijk ooit een film gezien te hebben waarin aliens van een andere planeet op aarde zijn geland en tot elke prijs willen voorkomen dat ze als zodanig worden herkend: ze trekken de kleren aan die zij typerend vinden voor de gemiddelde aardbewoner en dat pakt heel potsierlijk uit – hun gemiddelde aardbewoner hebben ze namelijk gezien op een in hun richting verdwaalde video (hint: het was de West Side Story). Daar moest ik aan denken toen ik die grote Leiders, Democraten en Filosofen, afkomstig van de planeet Alpha Centauri 6554, door Den Haag zag wandelen.
Oh oh Den Haag.
Daar hebben ze een basisschool waar, zoals de traditie het wil, de klassen jaarlijks met zijn allen met de juf op de klassenfoto gaan (eigenlijk is het klassefoto, of klasfoto, maar dit terzijde). Een klassenfoto is pas een klassenfoto als die gemaakt is door de klassenfotofotograaf en de klassenfotofotograaf heeft het zo druk, of is zo sacraal, dat hij slechts eens per jaar, zwaaiend met de wijkwaterkwast, een bepaalde klas voor de lens neemt.
Tegenwoordig kan natuurlijk elke leraar of onderwijzer of een willekeurige voorbijganger met zijn of haar mobiele telefoon op elk gewenst moment, desnoods elke dag van het schooljaar, een perfecte klassenfoto maken, maar dat telt niet: traditie is traditie.
Toen bleek het Suikerfeest ook een traditie te zijn en twee kindertjes van islamitischen huize hadden vrij op de dag dat de traditie wil dat de klassenfoto gemaakt door klassenfotofotograaf de enige geldige klassenfoto is als die op die dag is gemaakt door de officiële, godgewijde klassenfotofotograaf.
En zo geschiedde.
En nu worden die kindertjes zwaar gediscrimineerd in hun klas omdat ze niet op de klassenfoto staan die aan de klassenfotomuur hangt. En terecht natuurlijk: hoe kom je zo arrogant dat je denkt dat jouw traditionele suikerfeest vóórgaat op het traditionele klassenfotofeest? Dan moet je daarvoor boeten.
Maar nee, de rechter vond van niet: elk kind krijgt 250 euro schadevergoeding.
Helaas zijn mijn kinderen al heel lang van school af, anders zou ik het een goed idee hebben gevonden: elk jaar op dat ene dagje thuishouden, dan valt er zomaar acht maal vier maal 250 is achtduizend euro te verdienen in een hele schoolcarrière.
En dan tel ik nog even niet mee dat er een paar van die kinderen een of twee keer blijven zitten waardoor ze ook in verschillende klassen niet op de klassenfoto staan.
Op gympen en in spijkerbroek, dat spreekt vanzelvers.
_________